Καταδικάζουμε τη βία κατά των γυναικών, κοριτσιών κάθε μέρα!

Το 15900 είναι η γραμμή στήριξης για τις γυναίκες που δέχονται οποιαδήποτε μορφή βίας, διαδόστε αυτό τον αριθμό για όσες το έχουν ανάγκη επειδή όλες ακούμε ιστορίες βίας κατά των γυναικών γύρω μας αλλά ποτέ δεν μιλούν εκείνες, ούτε κ εμείς, ανοικτά για αυτό. 
Είναι μια από τις ελάχιστες δομές μιας κ η αστυνομία δεν θέλει πολλές φορές είτε να δεχτεί μια τέτοιου είδους καταγγελία κ τα δικαστήρια αποτελούν την τρίτη σκηνή επανάληψης της βίας ή του βιασμού.

Καταδικάζουμε τη βία κατά των γυναικών, κοριτσιών κάθε μέρα!

Ο σεξισμός δεν είναι καλαμπούρι. Είναι μια μορφή βίας

Twitter του ΦαΚρα. «Η .... λέει μισελληνικές μπούρδες για να προκαλεί θόρυβο. Άλλες δείχνουν τον κώλο τους. Τώρα που το σκέπτομαι, ευτυχώς που κάνει το πρώτο...» 

Είναι άραγε αυτό ένα σεξιστικό σχόλιο; Μήπως είναι απλά ένα καλαμπούρι; Με βάση τις συζητήσεις των τελευταίων ημερών δεν είμαι σίγουρη τι από τα δυο. Ένα καλαμπούρι κάνει το παιδί. Τι θέλουν οι φεμινίστριες και όσες φλερτάρουν με τα επιχειρήματά τις; Να φιμώσουν το παλικάρι; Και το κάθε παλικάρι; Ο σεξισμός δεν είναι καλαμπούρι. Απορρέει από τις σχέσεις καθολικής ανισότητας ανάμεσα στα φύλα, από την κουλτούρα υποτίμησης των γυναικών ως ανθρώπων με ίσα δικαιώματα, από το μισογυνισμό. 

Ο σεξισμός είναι μια μορφή βίας. Και όπως και οι υπόλοιπες μορφές βίας κατά των γυναικών αιτία έχει τις διακρίσεις στη βάση του φύλου και όχι τι κάθε φορά αντιπροσωπεύει το θύμα, τι απόψεις έχει, πως τις υπερασπίζεται, τι ρούχα φοράει, πόσων χρονών είναι, πόσα κιλά έχει ή πόσους πόντους είναι τα τακούνια της. 

Για να το πω διαφορετικά, η βία κατά των γυναικών, -σωματική, λεκτική, συμβολική- είναι η μοναδική μορφή βίας για την οποία υπόλογο είναι πρωτίστως το θύμα και δευτερευόντως ο θύτης. Αν μια γυναίκα είναι θύμα βιασμού υπάρχει ακόμα η υπόνοια μήπως τα ήθελε ή μήπως ήταν έτσι ντυμένη που το προκάλεσε. Αυτή εξάλλου είναι πάντα η Εύα που δίνει το μήλο στον Αδάμ. Τι φταίει ο καημένος ο Αδάμ; Μπορεί άραγε να αντισταθεί στη γυναικεία πρόκληση; Ένα βαθειά πατριαρχικό σύστημα δεν μπορεί διαφορετικά να δικαιολογήσει τη βία που ασκεί το φύλο των ανδρών πάνω στο φύλο των γυναικών. 

Ο σεξισμός κατά των γυναικών πολιτικών είναι μια πραγματικότητα. Με τον τρόπο μας όλες οι γυναίκες πολιτικοί το έχουμε υποστεί. Συλλογικά ή και ατομικά. Δημόσια και τελευταία όλο και περισσότερο στο διαδίκτυο. Η ανωνυμία απελευθερώνει το σεξισμό των Ελλήνων που είναι ακραίος. Οι επιθέσεις φθάνουν εκεί σε ανοικτές απειλές. Μερικοί θέλουν να μην τον καταλαβαίνουν. Είναι δικαίωμά τους. Όπως και δικό μας δικαίωμα είναι και να τον αναγνωρίζουμε και να τον δημοσιοποιούμε ακόμα και όταν προέρχεται από φωτισμένους. 

Στη συντριπτική πλειοψηφία οι θύτες είναι άνδρες. Υπάρχουν δυστυχώς και γυναίκες μερικές φορές. Και γυναίκες πολιτικοί. Νομίζουν ότι μ' αυτόν τον τρόπο περνούν από την πλευρά του ισχυρού. Απατώνται όμως. Κάποιες γυναίκες που σήμερα βάλλονται έχουν στο παρελθόν ρίξει μπόλικο νεράκι στο μύλο του μισογυνισμού. Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που οφείλουν να είναι αλληλέγγυες στις επιθέσεις κατά του φύλου τις γιατί είναι και οι πρώτες υποψήφιες να τις υποστούν. 

Ρητά ή άρρητα, συνειδητά ή ασυνείδητα, ο σεξισμός αποσκοπεί στη φίμωση των γυναικών στις οποίες επιτίθεται και στον παραδειγματισμό των υπόλοιπων. Η αντίθεση στο σεξισμό κατά των γυναικών πολιτικών, όπως και κατά των γυναικών γενικώς, οφείλει να είναι καθολική και ανεξάρτητα από την πολιτική θέση ή την αισθητική. Δεν έχει σημασία δηλαδή αν συμφωνώ με τις απόψεις της τάδε ή της δείνα, τον τρόπο που τις εκφράζει, το ντύσιμο και τη συμπεριφορά. Αντίθετα η αντίθεση στις σεξιστικές επιθέσεις που δέχεται το φύλο των γυναικών είναι ακόμα πιο σημαντική κατά τη γνώμη μου όταν διαφωνούμε πολιτικά ή αισθητικά με το θύμα. Όταν η παρουσία του τραυματίζει τις ευαίσθητες χορδές της ύπαρξής μας. Είναι εύκολο να υπερασπίζεσαι κάποια με την οποία συμφωνείς πολιτικά και σέβεσαι τις απόψεις της. Και είναι δύσκολο όταν σου ανακατεύει τα άντερα. 

Η πολιτική ή αισθητική ή οποιαδήποτε διαφωνία δεν δικαιολογεί τη σεξιστική επίθεση. Οι γυναίκες πολιτικοί έχουν απόψεις, τις εκφράζουν και οφείλουν να κρίνονται γι' αυτές τις απόψεις και όχι στη βάση του φύλου. Το ίδιο ισχύει και για τις συμπεριφορές. Είναι θέμα δημοκρατίας. Σε εποχές που η δημοκρατία βάλλεται από παντού. Πάρτε το κι έτσι. 

Την είδηση την βρήκαμε στις 20.11.13 από την epikairo.gr γραμμένη από την Μαρία 
ρεπούση στην http://www.epikairo.gr/index.php/apopsi/item/7095-o-seksismos-den-einai-kalampoyri-einai-mia-morfi-vias-tis-marias-repoysi#sthash.

Epikairo: Επαινούμε τον πολιτικό χουλιγκανισμό του Φαήλου και κατακρίνουμε την "ανθελληνίδα" Ρεπούση. Δυστυχώς η δεξιά μας έχει μάθει το τελευταίο ενάμισι χρόνο στη μαγκιά του καφενείου, εκεί που μπορούν να ανθίσουν μορφές όπως η Ζωή και η Ραχήλ. Η εξαλλοσύνη του πολιτικού λόγου αναγκαστικά γεννά και τη λεκτική φαλλοκρατία, που σχετίζεται με την επίθεση, την επικράτηση και την κυριαρχία. Φωνές όπως της Ρεπούση θεωρούνται "αγάμητες" (μην ξεχάσουμε την αείμνηστη ατάκα του Βέλτσου πριν λίγο καιρό) και κατ' επέκταση ο μετριοπαθής λόγος θεωρείται "light", ουδέτερος, άχρωμος και βαρετός. Για κάθε Φαήλο-Ζωή-Ραχήλ (που είναι διαφορετικές όψεις ενός ανατριχιαστικά ίδιου νομίσματος) θα υπάρχει και μια Ρεπούση, για να καταπολεμάται η "φαλλοκρατία" του λόγου, με το "φεμινισμό" της λογικής.

Πρόταση της ΔΗΜ.ΑΡ για το Σύμφωνο Συμβίωσης

ΠΡΟΣΘΗΚΗ- ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ 

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «Κύρωση του Προαιρετικού Πρωτοκόλλου στη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων και άλλων Μορφών Σκληρής, Απάνθρωπης ή Ταπεινωτικής Μεταχείρισης ή Τιμωρίας της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών».

Αιτιολογική έκθεση 

Το Σύμφωνο Συμβίωσης, αποτελεί μία σύμβαση που επιτρέπει την τυποποίηση των συντροφικών σχέσεων σύμφωνα με την αρχή ότι η Πολιτεία οφείλει να εξασφαλίζει στα μέλη της κοινωνίας, την απόλαυση των δικαιωμάτων τους με ιδιαίτερη έμφαση στην ισότητα και την αλληλεγγύη, χωρίς διακρίσεις κοινωνικές, οικονομικές, φυλής ή φύλου. 

Οι εξαιρέσεις που εισάγει o N. 3719/2008 για τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπορούν παρά να δημιουργήσουν πολίτισες-ες δεύτερης κατηγορίας καθώς δεν υπάρχει νομικό έρεισμα το οποίο να αποκλείει συντρόφισες-ους ίδιου φύλου από τη σύναψη συμφώνου συμβίωσης. 

Η τάση εξάλλου που επικρατεί μεταξύ των χωρών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, με εξαίρεση μόνο την Ελλάδα και τη Λιθουανία, είναι να θεσπίζουν νομοθεσία που αφορά ένα νέο σύστημα καταχωρημένης συμβίωσης ως εναλλακτική στο γάμο για άγαμα ζευγάρια, και να συμπεριλαμβάνουν τα ομόφυλα ζευγάρια στο πεδίο εφαρμογής τους. Επιπλέον, η τάση αυτή αντανακλά σε σχετικά κείμενα του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως στο Ψήφισμα 1728(2010) της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης και την Σύσταση (2010) 5 της Υπουργικής Επιτροπής. Αντίστοιχη είναι και η ερμηνεία που δίνεται στα άρθρα 7,9 και 21 της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

 Σύμφωνα με πρόσφατη καταδικαστική απόφαση της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ο υφιστάμενος νόμος έχει σχεδιαστεί πρώτα και κύρια για να παρέχει νομική αναγνώριση σε μια μορφή συμβίωσης διαφορετική από το γάμο, που αναφέρεται ως “σύμφωνο συμβίωσης”. Θα έπρεπε λοιπόν να συμβάλει στην ωρίμανση της κοινωνίας, να αποτυπώνει το πνεύμα των διεθνών εξελίξεων και βέβαια να είναι συμβατό με την ελληνική και διεθνή νομοθεσία για την καταπολέμηση των διακρίσεων. 

Το άρθρο 4 του Συντάγματος προβλέπει ότι όλες-οι οι Ελληνίδες-ες είναι ίσες-οι απέναντι στο νόμο, ενώ όπως έχει τονίσει και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, ο αποκλεισμός από το Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης των ομόφυλων ζευγαριών αποτελεί δυσμενή διάκριση σε βάρος τους. Παράλληλα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός έχει πλέον διεθνώς ρητά περιληφθεί στις απαγορευμένες διακρίσεις από την ισότητα και η ελληνική νομοθεσία τον έχει περιλάβει σε διάφορα νομοθετήματα πχ. Ν. 1414/1984, Ν.2910/2001, Ν. 33054/2005. 

Κατόπιν των ανωτέρω θεωρούμε ότι το άρθρο 1 θα πρέπει να τροποποιηθεί ώστε οι οποιεσδήποτε διακρίσεις με βάση το φύλο να απαλειφθούν. Επιπλέον κρίνεται ότι οι προϋποθέσεις εγκυρότητας του συμφώνου συμβίωσης όπως περιλαμβάνονται στο άρθρο 2 είναι επαρκείς. Κατά συνέπεια, προτείνεται η κατάργηση του άρθρου 3, καθώς πρόκειται για πρωτοφανή κρατική παρέμβαση στη συμβατική ελευθερία, επιτρέποντας στον εισαγγελέα να ακυρώνει το σύμφωνο για λόγους «δημόσιας τάξης». Μια τέτοια προσέγγιση θεωρούμε ότι αντιβαίνει στο πνεύμα τόσο του νόμου όσο και στη φιλοσοφία της πρόσφατης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. 

Για το λόγο αυτό προτείνουμε τις εξής δύο τροποποιήσεις του Ν. 3719/2008 

Τροποποίηση του άρθρου 1 του Ν. 3719/2008 ως εξής: 
« Η συμφωνία δύο ενήλικων προσώπων με την οποία οργανώνουν τη συμβίωσή τους (σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης), καταρτίζεται αυτοπροσώπως με ειδικό συμβολαιογραφικό έγγραφο. Η ισχύς της συμφωνίας αρχίζει από την κατάθεση αντιγράφου του ειδικού συμβολαιογραφικού εγγράφου στον ληξίαρχο του τόπου ορισθείσας κατοικίας τους, το οποίο και καταχωρείται σε ειδικό βιβλίο του Ληξιαρχείου». 

Κατάργηση του άρθρου 3 του Ν. 3719/2008 


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.11.13 από την dimokratikiaristera.gr στην http://www.dimokratikiaristera.gr/stin-vouli/tropologies/6477-tropologia-voulefton-tis-dimokratikis-aristeras-gia-to-symfono-symviosis

Ο σεξισμός (δεν) είναι σέξι

​Όταν ένα άρθρο που προσπαθεί να νομιμοποιήσει τον περιρρέοντα σεξισμό και να στηλιτεύσει τη φεμινιστική υστερία, ασκεί «πολιτική κριτική» στη Θεοδώρα Τζάκρη και στη Ραχήλ Μακρή ξεκινώντας από μία φράση που περιέχει τις λέξεις «γόβα» και «κάγκελο», έχει αυτοακυρωθεί από την εκκίνηση. Οι φαλλικοί συνειρμοί, τα υπονοούμενα περί «πηδήματος» και η έμφαση στα παπούτσια υποδηλοί έλλειψη φαντασίας, αναπαραγωγή παρωχημένων κλισέ και χυδαίο ως ανύπαρκτο χιούμορ. Ποια-ος γελάει, αλήθεια, με τις γελοιογραφίες που δείχνουν δύο βουλευτίνες να κάνουν ακροβατικά, με –όλως τυχαίως– ανοιχτά πόδια; Εμείς πάντως όχι. Ευτυχώς, έβγαλε ο ΣΥΡΙΖΑ τη γελοία ανακοίνωσή του κατά του σκιτσογράφου των ΝΕΩΝ, πλειοδότησε σε κακογουστιά κι έσκασε λίγο το χειλάκι μας. Σε καλό τους, πάλι μας έκαναν να γελάσουμε. 

Όταν ανακατεύεται το στομάχι σου από ένα σκίτσο και νιώθεις την ανάγκη να υπερασπιστείς τις πιο άσχετες ομόφυλές σου, για να υπερασπιστείς κατά βάθος την εαυτή σου, να αμυνθείς σε μια αδιόρατη βία, ενδεδυμένη με φτηνιάρικα καλαμπούρια, πλάκα δεν σπας. Αυτό είναι βέβαιο. Σε μία κοινωνία όμως στην οποία οι άνδρες μεγαλώνουν με την πεποίθηση ότι όλες οι γυναίκες είναι πόρνες, εκτός από τη μαμά τους, που φτιάχνει και το καλύτερο παστίτσιο του κόσμου, ενώ οι γυναίκες έχουν γαλουχηθεί με συμβουλές όπως «να είσαι όμως και λίγο γατούλα, μη βρίζεις σαν λιμενεργάτης», όλα αυτά που διαμείβονται τα τελευταία 24ωρα στον δημόσιο διάλογο είναι απολύτως αναμενόμενα. Ούτως ή άλλως, η ουσία είναι άλλη: μόνο τέσσερις γυναίκες συμμετέχουν στο υπουργικό συμβούλιο και τα ρεπορτάζ για τη συμμετοχή των 61 γυναικών στη Βουλή τιτλοφορούνται πάντα «άρωμα γυναίκας», γιατί ως γνωστόν οι γυναίκες κάθονται στα έδρανα για να σκορπίσουν μία διακριτική εσάνς θηλυκότητας και όχι να ενοχλήσουν τα τύμπανα των παρισταμένων με «υστερικές φωνές» σαν της Ζωής Κωνσταντοπούλου. O σεξισμός είναι σέξι γιατί η πολιτική ορθότητα είναι κουραστική, καταπιεστική και περιστέλλει την πλάκα. (Εχει γούστο και φινέτσα να λες τον Βενιζέλο «χοντρό» και τον Σόιμπλε «καροτσάκια».) Ο φεμινισμός, από την άλλη, είναι εντελώς last century. Συνοδεύεται από καμένα σουτιέν και πολλή τρίχα, πολλώ δε μάλλον παντελή έλλειψη χιούμορ. Εγώ όντως δεν γελάω με τίποτε από αυτά. Νιώθω απειλή. Το ίδιο και πολλές άλλες γυναίκες που ξέρω και δεν έχουν μπει στον προδιαγεγραμμένο ρόλο, που η ελληνική κοινωνία τις επιφυλάσσει. Μόλις όμως πάρουμε τα ίδια λεφτά με τους άνδρες συναδέλφους, δούμε 22 γυναίκες υπουργίνες και 150 βουλευτίνες (όχι στο Μπόργκεν στη λεωφόρο Αμαλίας) και ισοψηφήσουν τα θύματα τράφικινγκ - βιασμών - ενδοοικογενειακής βίας μεταξύ γυναικών και ανδρών, ορκίζομαι ότι θα κυλιόμαστε ανάσκελα από τα γέλια ακούγοντας χωρατά με τακούνια, έλλειψη σεξ κ.λπ. Ως τότε μη μας αναγκάζετε να καταλήγουμε να υπερασπιζόμαστε γυναίκες, των οποίων τις ιδεολογικές τοποθετήσεις αποστρεφόμαστε με πάθος, μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες. Λυπηθείτε μας, σκαρφαλωμένες στα κάγκελα, με τα Louboutin στα πόδια, να κάνουμε τις γατούλες επαναστάτριες. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 14.11.13 από την kathimerini.gr γραμμένη από την Ξένια Κουναλάκη στην http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_14/11/2013_539780 

Η φωτογραφία είναι από τη διαμαρτυρία κατά της μαντήλας στις 2.6.13 στην Τουρκία

Η βία κατά των γυναικών είναι εδώ

Γνωρίζατε ότι…

 -Η πιο συχνή μορφή βίας προέρχεται από τον ερωτικό σύντροφο. Μία στις τρεις γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα ξυλοκοπηθεί, θα βιασθεί ή με κάποιο άλλο τρόπο θα κακοποιηθεί από το σύντροφό της. 

-Οι μισές από τις γυναίκες θύματα ανθρωποκτονίας έχουν δολοφονηθεί από (νυν ή πρώην) σύζυγο ή σύντροφο. 

-Μία στις πέντε γυναίκες κάποια στιγμή στη ζωή της θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού. 

-Οι γυναίκες 15-44 ετών κινδυνεύουν περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία παρά από καρκίνο, τροχαία ατυχήματα, πόλεμο ή ελονοσία. 

-130 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί ακρωτηριασμό σεξουαλικών οργάνων. 

-2 εκατομμύρια κορίτσια ανά έτος κινδυνεύουν να υποβληθούν σε ακρωτηριασμό σεξουαλικών οργάνων. 

-Το 40-50% των γυναικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αναφέρει κάποια μορφή σεξουαλικής παρενόχλησης στο χώρο εργασίας.