Στην Αργεντινή δεν αργεί πολύ να γίνει πολιτικό οποιοδήποτε ζήτημα προκύψει, με έντονη σε αρκετές περιπτώσεις αντιπαράθεση μεταξύ περονιστριών-ών και μη.
Όλα ξεκίνησαν από την εκστρατεία που οργάνωσε στην Αργεντινή οργάνωση για την προστασία των γυναικών στο πλαίσιο της Εβδομάδας Δράσης κατά της Παρενόχλησης, που τελεί υπό την αιγίδα της ΜΚΟ «Stop Street Harassment».
Οι δράσεις της οργάνωσης στη χώρα της Νοτίου Αμερικής περιλάμβαναν μηνύματα στο διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, αλλά και 7.000 αφίσες σε κεντρικούς δρόμους του Μπουένος Αϊρες με στόχο την αφύπνιση των γυναικών.
Όμως ο κυβερνήτης του Μπουένος Αϊρες, Μαουρίσιο Μάκρι, εμφανίστηκε πολύ δύσπιστος με το θέμα. Μιλώντας πριν από λίγες μέρες σε ραδιοσταθμό εξέφρασε την άποψη ότι οι γυναίκες κολακεύονται όταν τις πειράζουν στο δρόμο.
«Δεν τις πιστεύω αυτές που λένε ότι ενοχλούνται. Γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το να ακούει μια γυναίκα 'τι ωραία που είσαι'» είπε μεταξύ πολλών άλλων.
Άμεση ήταν η αντίδραση του Εθνικού Κέντρου κατά των Διακρίσεων, το οποίο καταδίκασε έντονα τα όσα είπε. Δεν ήταν μόνο οι δηλώσεις που προκάλεσαν την καταδίκη, αλλά και το γεγονός ότι έγιναν από τον μεγάλο πολιτικό αντίπαλο της προέδρου της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες.
Αλλά και εκπρόσωποι άλλων πολιτικών κομμάτων καταδίκασαν τις δηλώσεις του. Η Βικτόρια Δόντα, βουλευτίνα της κεντροαριστερής συμμαχίας Frente Amplio, δήλωσε: «Μπορεί σε εκείνον να αρέσει να του φέρονται σαν αντικείμενο στον δρόμο, αλλά πρέπει να μας ζητήσει συγγνώμη, γιατί είναι δημόσιο πρόσωπο και έχει ευθύνη».
"Στην Αργεντινή οι γυναίκες εξακολουθούν να είναι σε δυσχερή θέση. Το ζήτημα είναι ότι από τη φράση 'τι ωραία που είσαι' μέχρι κάτι πιο χυδαίο είναι πολύ μικρή η απόσταση. Και αυτό μας το έδειξε ο Μάκρι".
Η ίδια σχολίασε και τη θέση του Μάκρι ότι δεν πιστεύει ότι οι γυναίκες ενοχλούνται: «Είναι αυτή η ιδέα ότι όλες είμαστε υστερικές. Ας καταλάβουμε ότι στην Αργεντινή οι γυναίκες πρέπει να αντιμετωπίζονται ως πρόσωπα».
Μετά από όλα αυτά, ο Μάκρι αναγκάστηκε να κάνει πίσω. Επέλεξε το Twitter στο οποίο έγραψε: «Η κόρη μου με πήρε τηλέφωνο για το θέμα των πειραγμάτων. Ζητώ συγγνώμη».
Την είδηση και την φωτογραφία τις βρήκαμε στις 24.4.14, από την news.gr με την επιμέλεια του Απόστολου Ρουμπάνη στην http://news.in.gr/world/article/?aid=1231313360
Αποσπάσματα από το βιβλίο του Λουκιανού Χασιώτη:
[…] Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος αποτέλεσε τομή στην ιστορία της περίθαλψης και της πρόνοιας για τα παιδιά, αναμφίβολα εξαιτίας των δραματικών επιπτώσεων που είχε σε εκατομμύρια ανήλικους σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι πρώτες μεταπολεμικές εκτιμήσεις υπολόγιζαν ότι από τους 30 εκατομμύρια ανθρώπους που μετακινήθηκαν ή εκτοπίστηκαν κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά το τέλος των εχθροπραξιών (σύγχρονες μελέτες θεωρούν ότι ο συνολικός αριθμός των εκτοπισμένων ήταν πολύ μεγαλύτερος, σχεδόν διπλάσιος απ’ όσο αρχικά είχε εκτιμηθεί), το ένα τέταρτο περίπου αποτελούνταν από νέους κάτω των 17 ετών.
Εκατομμύρια επίσης παιδιά υποσιτίζονταν: το 1946 η UNRRA (United Nation Relief and Rehabilitation Administration), οργάνωση που είχε ιδρυθεί από το 1943με σκοπό την περίθαλψη των θυμάτων του πολέμου, πρόσφερε ημερήσιο γεύμα σε πέντε εκατομμύρια αγόρια και κορίτσια στην Αυστρία, την Τσεχοσλοβακία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Πολωνία και τη Γιουγκοσλαβία, τη στιγμή που υπολογιζόταν ότι σχεδόν 60 εκατομμύρια είχαν άμεση ανάγκη ανθρωπιστικής βοήθειας.
Μεγάλος ήταν επίσης ο αριθμός των ορφανών. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού, κατά τη διάρκεια του πολέμου 13 εκατομμύρια παιδιά έχασαν τους βιολογικούς τους γονείς μονάχα στην Ευρώπη.
Στη Γερμανία το ένα τρίτο περίπου των παιδιών είχαν χάσει έναν ή αμφότερους τους γονείς τους.
Στην Ελλάδα το ποσοστό έφτανε περίπου το 12%, δηλαδή από ένα συνολικό πληθυσμό 2.750.000 ανηλίκων, οι 380.000 ήταν ορφανοί.
Οι αντίστοιχοι αριθμοί στη Γιουγκοσλαβία ήταν 573.000 και στην Πολωνία 700.000 –ενώ στη μακρινή Κίνα ορισμένες αναφορές έκαναν λόγο για το ασύλληπτο νούμερο των 15 εκατομμυρίων ορφανών ανηλίκων.
Μολονότι οι μεταγενέστερες εκτιμήσεις ήταν περισσότερο μετριοπαθείς, οι σχετικοί αριθμοί παρέμεναν μεγάλοι.
Η UNESCO (United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization) χρησιμοποίησε τον όρο war-handicapped children για να περιγράψει τις παραπάνω κατηγορίες παιδιών που έφεραν έντονα τα φυσικά ή ψυχολογικά στίγματα του πολέμου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον για πρώτη φορά δόθηκε στις ψυχολογικές διαταραχές των παιδιών-θυμάτων του πολέμου.
Σύμφωνα με τις έρευνες που ακολούθησαν τη λήξη των εχθροπραξιών σε παιδιά που είχαν εκτοπιστεί ή είχαν χάσει τους γονείς τους, δεν ήταν τόσο οι βομβαρδισμοί ή οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που είχαν επηρεάσει αρνητικά τον ψυχικό τους κόσμο όσο η διάρρηξη του οικείου τους περιβάλλοντος και η ξαφνική απώλεια εκείνου που θεωρούσαν προστάτη τους, πάνω απ’ όλα της μητέρας.
«Τα παιδιά επηρεάστηκαν πρώτον από την απώλεια ή την εξαφάνιση των πιο κοντινών τους προσώπων και δεύτερον από τη μεταμόρφωση του κοινωνικού περιβάλλοντος, με όλες τις συνεπαγόμενες ψυχολογικές συνέπειες», υποστήριξε στη σχετική έκθεση της UNESCO Η Τερέζα Μπρος (Therese Brosse).
Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληγαν οι μελέτες της Άννας Φρόυντ και της Ντόροθι Μπέρλινγεϊμ που πραγματοποιήθηκαν την ίδια εποχή.
Τα παιδιά, που είχαν εγκαταλειφτεί ή χωριστεί από τους γονείς τους και είχαν μεγαλώσει μόνα τους, με ξένες οικογένειες, σε ειδικά ιδρύματα ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, παρουσίαζαν συμπτώματα απειθαρχίας, παραβατικότητας και γενικότερα «αντικοινωνικής συμπεριφοράς»: όροι –ιδιαίτερα ο τελευταίος- οι οποίοι εκφράζουν το αίσθημα φόβου ή ακόμα και πανικού απέναντι σε δραστηριότητες που «θεωρούνται ότι απειλούν την κοινωνική ευταξία και απαιτούν πειθάρχηση», και που αντιδιαστέλλονται με τις «κοινωνικά και εθνικά επωφελείς» πρακτικές, όπως αυτές βέβαια αξιολογούνται από τον κόσμο των ενηλίκων και τις επικρατούσες αντιλήψεις.
Ταυτόχρονα οι ίδιες μελέτες επισήμαναν το γεγονός ότι τα «εγκαταλελειμμένα» παιδιά συναντούσαν δυσκολίες προσαρμογής στο νέο τους περιβάλλον ή αναπροσαρμογής –εκείνα που είχαν την τύχη να επανασυνδεθούν με τους δικούς τους και να επιστρέψουν στα σπίτια τους.
Συνεπώς το έργο της μέριμνας για τους ανήλικους είχε διπλό στόχο: Αφενός, απέβλεπε στην άμεση περίθαλψή τους, προκειμένου να αποφευχθεί μια νέα ανθρωπιστική καταστροφή, και στη διαμόρφωση ενός κοινωνικού προγράμματος που θα εξασφάλιζε την μακροπρόθεσμη ευημερία τους.
Αυτό έγινε δυνατό εν μέρει χάρη στις προόδους της ιατρικής, στη νέα τεχνολογία που χρησιμοποιούσαν οι στρατιωτικές συμμαχικές δυνάμεις και στη διεθνή συνεργασία.
Κυρίως όμως επειδή το πρόγραμμα περίθαλψης του 1945, σε αντίθεση με τις αντίστοιχες πρωτοβουλίες του 1919, είχε τη διεθνή υποστήριξη του ΟΗΕ και των πιο πλούσιων χωρών, ενώ παράλληλα βασίστηκε στη λογική της δραστικής εμπλοκής του κράτους στον τομέα της πρόνοιας΄ δεν είναι τυχαίο ότι οι αμερικανοί κοινωνικοί λειτουργοί της UNRRA είχαν υπηρετήσει προηγουμένως την πολιτική του New Deal από τις αρμόδιες υπηρεσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ιδρύθηκε το 1946 η UNICEF (United Nations International Children’s Emergency Fund) με έργο την παροχή άμεσης βοήθειας στα παιδιά-θύματα του πολέμου σε διεθνές επίπεδο.
[…] το επιστημονικό και το πολιτικό ενδιαφέρον για το παιδί βασίστηκε πολύ στην απειλή που αντιπροσώπευαν τα war-handicapped children για την κοινωνική ειρήνη, την ασφάλεια και τη σταθερότητα .
Η εκτίμηση κυβερνήσεων, εθνικών και διεθνών οργανισμών περίθαλψης, ανάμεσά τους και του ίδιου του ΟΗΕ, ήταν κοινά. Αν δεν λαμβάνονταν τα κατάλληλα προληπτικά μέτρα σε όλα τα επίπεδα (στο υλικό, το πνευματικό και το ψυχολογικό), τα παιδιά αυτά θα μπορούσαν να εξελιχθούν σε μόνιμη πηγή εγκληματικότητας, κοινωνικής αναταραχής και σε πόλο αμφισβήτησης της δημοκρατίας και της ειρήνης.
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.4.14 από την tvxs.gr γραμμένη από την Κρυσταλία Πατούλη στην http://tvxs.gr/news/taksidia-sto-xrono/ta-paidia-toy-emfylioy-toy-loykianoy-xasioti?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter&utm_campaign=tvxs
Στο πασχαλινό μήνυμά του ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τόνισε ότι «παρά τη φαινομενική τεχνολογική πρόοδο των ανθρώπινων κοινωνιών, παρά τις διακηρύξεις περί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θρησκευτικών ελευθεριών, το εθνοφυλετικό και θρησκευτικό μίσος διογκώνονται παγκοσμίως, προκαλώντας επικίνδυνες εντάσεις».
Οι άνθρωποι, ατυχώς, δεν μπορούν να ανεχθούν τη διαφορετικότητα στον συνάνθρωπό τους. Δεν μπορούν να δεχθούν τη διαφορετική φυλετική καταγωγή του ανθρώπου, τις διαφορετικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις του, πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές» κατέληξε.
Γυναικεία χορωδία από την κοινότητα των Ουκρανών της Κωνσταντινούπολης, έψαλε στον Βαρθολομαίο το Χριστός Ανέστη, μετά το πέρας της Ακολουθίας της Αγάπης στον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου, στο Φανάρι.
Η κοινότητα των ορθοδόξων Ουκρανίδων-ών ευχαρίστησε τον Οικουμενικό Πατριάρχη για τη συμπαράστασή του, στα προβλήματα που αντιμετωπίζει τους τελευταίους μήνες η χώρα τους.
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.4.14 από την tanea.gr στην http://www.tanea.gr/news/greece/article/5110864/bartholomaios-to-ethnofyletiko-kai-thrhskeytiko-misos-diogkwnontai-pagkosmiws/#.U1PGPaxeXZo.facebook
Εννοείται πως ο Πατριάρχης στη διαφορετικότητα που αναφέρει δεν συμπεριλαμβάνει την λεσβιακότητα και για επαλήθευση παραθέτουμε προηγούμενη δήλωσή του εδώ
Χάρβαρντ: Αυθεντικός ο πάπυρος που γράφει για τη «γυναίκα» του Ιησού Χριστού
Ενας νέος κύκλος θεολογικών συζητήσεων σχετικά με την ανθρώπινη φύση του Ιησού Χριστού αναμένεται να ξεκινήσει μετά τη δημοσίευση την Πέμπτη από την επιθεώρηση Θεολογίας του Χάρβαρντ ότι ο πάπυρος που είχε ανακαλυφθεί και ανέφερε στα αρχαία κοπτικά τη φράση «ο Ιησούς τούς είπε, "η γυναίκα μου..."», φαίνεται να είναι πραγματικός και όχι πλαστός.
Ο πάπυρος χρονολογείται από τον 6ο μ.Χ. αιώνα, έχει μέγεθος περίπου όσο μια σημερινή πιστωτική κάρτα και είχε ανακαλυφθεί από την καθηγήτρια ιστορίας του Χάρβαρντ Κάρεν Κινγκ τον Σεπτέμβριο του 2012.
Τότε ωστόσο, τόσο το Βατικανό όσο και διακεκριμένες-οι ακαδημαϊκές-οί είχαν σπεύσει να τον χαρακτηρίσουν πλαστό και να διαβεβαιώσουν πως δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Λίγες όμως μόλις ημέρες πριν από το Πάσχα - σε μια προφανώς στοχευμένη δημοσίευση - οι επιστήμονες του Χάρβαρντ υποστήριξαν πως αφού εξέτασαν ενδελεχώς το κομμάτι αυτού του αρχαίου πάπυρου, το οποίο οι ίδιες-οι ονόμασαν «Ευαγγέλιο της Συζύγου του Ιησού» επιβεβαίωσαν ότι το έγγραφο αυτό είναι αρχαίο και δεν αποτελεί προϊόν σύγχρονης πλαστογραφίας.
Το κείμενο του παπύρου έχει γραφτεί στα αρχαία κοπτικά, στη γλώσσα των Αιγύπτιων Χριστιανών της εποχής και αποτελείται από οκτώ ως επί το πλείστον ευανάγνωστες σκοτεινές γραμμές στο μπροστινό μέρος και έξι δυσανάγνωστες ξεθωριασμένες γραμμές στο πίσω μέρος.
Ο πάπυρος περιέχει έναν διάλογο στον οποίο ο Ιησούς μιλά στους μαθητές του. Σε κάποιο σημείο αναφέρεται στη «σύζυγό» του που περιλαμβάνει τη φράση «ο Ιησούς τούς είπε, "η γυναίκα μου..."», αλλά και άλλες, όπως: «θα μπορεί να είναι μαθήτριά μου», «η Μαρία το αξίζει αυτό» και «όσο για μένα, θα σταθώ πλάι της προκειμένου να...».
Οπως επισημαίνει πάντως η Κάρεν Κινγκ το γεγονός ότι επιβεβαιώθηκε η αυθεντικότητα του συγκεκριμένου πάπυρου αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ιησούς είχε παντρευτεί.
«Απλά αυτό το έγγραφο δείχνει φως στις συζητήσεις που έκαναν οι πρώτοι Χριστιανοί για τον αν ο ιδανικός τρόπος της χριστιανικής ζωής ήταν αυτός ενός ανύπαντρου» συμπλήρωσε η καθηγήτρια.
Η Κάρεν Κινγ επισημαίνει πάντως ότι αυτό που αποδεικνύει ο πάπυρος είναι ότι «γυναίκες, μια σύζυγος, μια μητέρα, μια κοπέλα που αναφέρεται ως "Μαρία" θα μπορούσαν να είναι μαθήτριες του Ιησού».
Την είδηση την βρήκαμε στις 11.4.14 από την εφημερίδα Τα Νέα στην http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5107871/xarbarnt-aythentikos-o-papyros-poy-grafei-gia-th-gynaika-toy-ihsoy-xristoy/#.U0fefheYsJ4.facebook
Η πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντεζ Cristina Fernández de Kirchner, έγινε το Σάββατο νονά σε ένα βρέφος γονείς του οποίου είναι ένα λεσβιακό ζευγάρι. Η τελετή πραγματοποιήθηκε από την Καθολική Εκκλησία, η οποία τάσσεται εναντίον του γάμου μεταξύ ζευγαριών του ίδιου φύλου.
Η Αργεντινή υπήρξε πρωτοπόρος στα δικαιώματα των Lbtiq, ιδιαίτερα από το 2010 οπότε και η Φερνάντεζ νομιμοποίησε τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου.
Ο πάπας Φραγκίσκος, αργεντίνικης καταγωγής και τότε αρχιεπίσκοπος του Μπουένος Άιρες, είχε ταχθεί ενάντια σε αυτόν τον νόμο.
Το Βατικανό ορίζει ότι το μυστήριο του γάμου αφορά αυστηρά σε ετερόφυλα ζευγάρια και προβλέπει ότι μόνο όσες-οι έχουν γεννηθεί από έναν τέτοιο γάμο μπορούν να βαπτιστούν.
Ο ιερέας Κάρλος Βάρας βάπτισε το Σάββατο την δυόμισι μηνών Ούμα στον Καθεδρικό Ναό της Κόρδοβα, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αργεντινής, υπό το βλέμμα των γονιών της, της Καρίνα Βιλαροέλ-Carmina Villaroel και της Σολιντάντ Ορτίζ-Soledad Ortiz.
«Ο πατέρας Βάρας μας είπε ότι περίμενε ένα τέτοιο ζευγάρι σαν κι εμάς, λεσβιακό και έτσι ήρθαμε και μας αποδέχτηκε», δήλωσε το Σάββατο η Βιλαροέλ. «Πραγματικά φαίνεται πως σημειώνεται κοινωνική αλλαγή στον Καθολικισμό ώστε ο πάτερ να αποδεχτεί να βαφτίσει το μωρό ενός λεσβιακού ζευγαριού».
Ο πάπας Φραγκίσκος έχει δηλώσει ότι όλα τα παιδιά μπορούν να βαπτιστούν, ωστόσο η επίσημη θέση της Εκκλησίας δεν έχει αλλάξει.
Όπως αναφέρει το πρακτορείο Ρόιτερς, δεν έχει γίνει σαφές εάν το Βατικανό είχε δώσει την έγκριση για τη συγκεκριμένη βάπτιση.
«Παρόλο που η σύζυγός μου και εγώ δεν είμαστε Καθολικές, πιστεύουμε ότι άξιζε στην κόρη μας να βαπτιστεί», δήλωσε η Βιλαροέλ στην τοπική εφημερίδα La Nacion.
«Ζητήσαμε από την πρόεδρο να γίνει η νονά της Ούμα, επειδή αυτός είναι ένας τρόπος να ευχαριστήσουμε τόσο αυτή όσο και τον πρώην πρόεδρο Νέστορ Κίρσνερ για αυτή τη νομοθεσία που έδωσε δικαιώματα σε όλα τα Lbtiq ζευγάρια».
Η κα. Φερνάντεζ δεν παρέστη αυτοπροσώπως στην τελετή, αντ’ αυτής έστειλε έναν εκπρόσωπό της.
Την είδηση την βρήκαμε στις 6.4.14 από την ιστοσελίδα Τα Νέα στην http://www.tanea.gr/news/world/article/5105935/h-proedros-ths-argentinhs-kristina-fernantez-baptise-thn-korh-enos-omofylofiloy-zeygarioy/#.U0EBBejt6K4.facebook
