Και η τρίτη και πιο γνωστή παράγραφος έθεσε το ερώτημα «αν η προκατάληψη εναντίον διακριτών και στενόμυαλων μειονοτήτων μπορεί να είναι μια ιδιαίτερη κατάσταση, η οποία τείνει σοβαρά να περιορίσει τη λειτουργία αυτών των συνηθισμένων πολιτικών διαδικασιών κάνει επίκληση της προστασίας των μειονοτήτων, και η οποία μπορεί να ζητήσει μια αντίστοιχη πιο ερευνητική δικαστική έρευνα». Στο ίδιο.
Αν και η υποσημείωση ήταν καθαρή γνώμη του δικαστή που δεν προκύπτει κατ' ανάγκη από την υπόθεση, το δικαστήριο επιλαμβάνται κατόπιν για να δικαιολογήσει την συγκεκριμένη μεταχείριση του σε ορισμένες προσωπικές ελευθερίες, όπως η Πρώτη Τροπολογία και το Δικαίωμα Κατά των Διακρίσεων Βάσει της Φυλής, αλλά και τα δικαιώματα που δεν απαριθμούνται στο Σύνταγμα. 2
Καθώς το Δικαστήριο εντόπισε ποια δικαιώματα αξίζουν ιδιαίτερης προστασίας, ανέπτυξε τις βαθμίδες της εξέτασης ως μέρος της ίσης προστασίας (και, αργότερα, λόγω της διαδικασίας) νομολογία ως ένα τρόπο απαίτησης επιπλέον δικαιολογητικών για τις καταπατήσεις των δικαιωμάτων αυτών. Δείτε Fallon, 54 UCLA L. Rev., στην 1270-1273, 1281-1285. Και, έχοντας δημιουργήσει μια νέα κατηγορία θεμελιωδών δικαιωμάτων, το Δικαστήριο χαλάρωσε τα ηνία ώστε να αναγνωρίσει ακόμη και υποθετικά δικαιώματα, όπως η άμβλωση, βλέπε Roe, 410 U. S., στην 162-164, το οποίο δύσκολα εμπλέκει "διακριτές και στενόμυαλες μειονότητες". Το Δικαστήριο άδραξε, επίσης, τη λογική της Carolene Products υποσημείωσης για να δικαιολογήσει εξαιρέσεις σε τρίτα μέρη που υποστηρίζουν το δόγμα. Το Δικαστήριο υπονόησε ότι είχε ευνοήσει την ανάλυση των δικαιωμάτων που συμπεριλαμβάνουν πραγματική ή αντιλαμβανόμενη μειονότητα, τότε φαινομενικά συνυπολογίζεται πως το δικαίωμα ενάντια στο σύνταγμα δεν ισχύει πλήρως για καταπατήσεις στη νομική προσωπική ελευθερία να γεννήσει-παράξει). Δείτε Fallon, Αυστηρός Δικαστικός Έλεγχος, 54 UCLA L. Rev. 1267, 1278-1291 (2007), δείτε επίσης Linzer, η Υποσημείωση Carolene Products και Preferred Position of Individual Rights: Louis Lusky and John Hart Ely κατά Harlan Fiske Stone, 12 Συνταγματικό Σχόλιο 277, 277-278, 288 - 300 (1995), Skinner κατά Oklahoma ex rel. Williamson, 316 U. S. 535, 544 (1942) (ο C. J. Stone συγκλίνει) (επικαλούμενος την Υποσημείωση Carolene Products που υποδηλώνει το τεκμήριο της ληψης ως τέτοιο δικαίωμα.
Σύμφωνα με το Δικαστήριο, αυτό που έχει σημασία είναι η «σχέση μεταξύ μίας η οποία ενήργησε για την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και την ίδια τη μειονότητα» -η οποία, το Δικαστήριο πρότεινε, να περιλαμβάνει τη σχέση "μεταξύ υπερασπίστριας-δικηγορίνας των δικαιωμάτων των προσώπων να λάβουν αντισυλληπτικά και εκείνες που επιθυμούν να το πράξουν". Eisenstadt κατά Baird, 405 U. S. 438, 445 (1972) (αναφέρεται στην Sedler, που νομιμοποιούταν να διεκδικήσει Συνταγματικό Δικαίωμα τρίτων-Jus tertii στο Ανώτατο Δικαστήριο, 71 Yale L. J. 599, 631 (1962)). Ογδόντα χρόνια μετά, το Δικαστήριο έχει κάνει πλήρη κύκλο. Το Δικαστήριο έχει ταυτόχρονα μετατραπεί στο να δημιουργεί δικαιώματα δικαστικώς, όπως το δικαίωμα στην άμβλωση σε προτιμώμενο συνταγματικό δικαίωμα, ενώ δεν ευνοεί πολλά από τα δικαιώματα που στην πραγματικότητα απαριθμούνται στο Σύνταγμα. Αλλά το Σύνταγμά μας παραιτείται από την ιδέα ότι ορισμένα συνταγματικά δικαιώματα είναι πιο ίσα από τα άλλα. Η ενάγουσα είτε κατέχει το συνταγματικό δικαίωμα που διεκδικεί, είτε όχι, και αν όχι, το δικαστικό σώμα δεν έχει καμία δουλειά να δημιουργήσει ad hoc εξαιρέσεις έτσι ώστε οι άλλες μπορούν να διεκδικούν τα δικαιώματά για οποία φαίνεται ιδιαίτερα σημαντικό να δικαιωθούν. Ένας νόμος είτε παραβιάζει το συνταγματικό δικαίωμα, είτε όχι, δεν υπάρχει χώρος για το δικαστικό σώμα να εφεύρει ανεκτό βαθμό παραβίασης.
Εκτός αν το Δικαστήριο τηρεί ένα σύνολο κανόνων εκδίκασης των συνταγματικών δικαιωμάτων, θα συνεχιστεί η μείωση κρίσης του συνταγματικού δικαίου με γνώμονα την πολιτική μέχρι τα τελευταία αποκόμματα της νομιμότητας της να εξαφανιστούν.
* * *
Η σημερινή απόφαση θα προτρέψει κάποιες να διεκδικήσουν τη νίκη, όπως ακριβώς θα σκληρύνει τη θέλησή των αντιπάλων να αντιταχθούν. Αλλά ολόκληρο το έθνος έχει χάσει κάτι ουσιαστικό. Η πλειοψηφία αγκαλιάζει τη νομολογία συγκεκριμένων εξαιρέσεων των δικαιωμάτων και η εξισορρόπηση των ελέγχων είναι «λυπηρη παραχώρηση-δικαίωμα της ήττας-μία απόδειξη πως έχουμε περάσει το σημείο όπου ο «νόμος», κατά κυριολεξία, έχει οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή». Scalia, The Rule of Law as a Law of Rules, 56 U. Chi. L.Rev. 1175, 1182 (1989). Με σεβασμό μειοψηφώ.
J. Thomas
Βρίσκεστε στο Δ' μέρος για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 27.6.2016 στην supremecourt.gov και την μεταφράσαμε από την https://www.supremecourt.gov/opinions/15pdf/15-274_p8k0.pdf
