Η σημερινή γνωμοδότηση μοιάζει με την Casey σε ένα σημείο:
Αφ' ότου αγνόησε σημαντικές πτυχές της προηγούμενης νομολογίας του Δικαστηρίου, η πλειοψηφία εφαρμόζει το πρότυπο αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης, με έναν τρόπο που θα περιπλέξει σίγουρα τα κατώτερα δικαστήρια για τα επόμενα χρόνια.
Όπως και στην Casey, η σημερινή γνωμοδότηση "απλά. . . επισημαίνε[ι] ορισμένα στοιχεία από το φάκελο που πλήττουν προφανώς τις. . . Δικαστίνες ως ιδιαίτερα σημαντικές για τη δημιουργία (ή διάψευση) ύπαρξης αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης». 505 U. S., στην 991 (Ο J. Scalia, συγκλίνει με την απόφαση εν μέρει και διαφωνεί εν μέρει), δείτε ανωτέρω, στις 23-24, 31-34. Όπως και στη Casey, «η γνωμοδότηση τότε απλά ανακοινώνει ότι η διάταξη είτε επιβάλλει είτε δεν επιβάλλει ένα «σημαντικό εμπόδιο» ή μια« αδικαιολόγητη επιβάρυνση” ». 505 Ην. Πολιτείες, σε 991 (γνώμη του J. Scalia,) δείτε ανωτέρω, στις 26, 36. Και ακόμα «[δ] εν ξέρουμε αν τα ίδια συμπεράσματα θα μπορούσαν να έχουν φτάσει σε ένα διαφορετικό αρχείο-πρακτικό, ή για ποιο λόγο τα αρχεία-πρακτικά θα ήταν σκόπιμο να διαφέρουν ενώπιον ενός αντιθέτου συμπεράσματος». 505 U. S., στην 991 (γνωμοδότηση του J. Scalia), πρβ. ανωτέρω, στην 26, 31-32. Όλα όσα ξέρουμε είναι ότι μια υπερβολική επιβάρυνση τώρα έχει λίγο να κάνει με το αν ο νόμος, σε μια «πραγματική αίσθηση, στερε [ί] από τις γυναίκες την τελική απόφαση", στην Casey, ανωτέρω, στην 875, και έχει να κάνει περισσότερο με την απώλεια της «εξατομικευμένης προσοχής, της σοβαρής συζήτησης, και της συναισθηματικής υποστήριξης", ανωτέρω, στην 36. Ο έλεγχος αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης της πλειοψηφίας μοιάζει πολύ λιγότερο σαν την προηγούμενη μας θέση για την Casey και πολύ περισσότερο σαν το πρότυπο αυστηρού-ελέγχου που η Casey απέρριψε, σύμφωνα με το οποίο μόνο οι πιο καταναγκαστικά-υποχρεωτικά λογικοί περιορισμοί δικαιολογούνται σχετικά με την άμβλωση. Δείτε Casey, ανωτέρω, στην 871, 874-875 (γνωμοδότηση πλειοψηφίας).
Κάποια αναζητά τη γνώμη της πλειοψηφίας μάταια για οποιαδήποτε αναγνώριση της «κεντρικής πρότασης» στην απόρριψη του αυστηρού ελέγχου της Casey: «ότι η κυβέρνηση έχει έννομο και ουσιαστικό συμφέρον για την διατήρηση και την προαγωγή του εμβρύου" από τη σύλληψη, όχι μόνο στη ρύθμιση ιατρικών διαδικασιών. Gonzales, ανωτέρω, στην 145 (παραλείπονται τα εσωτερικά εισαγωγικά, δείτε 5 Casey, ανωτέρω, στην 846 (γνωμοδότηση της πλειοψηφίας), 871 (γνωμοδότηση της μη απόλυτης πλειοψηφίας). Εν τω μεταξύ, η προσέγγιση εξισορρόπησης αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης της πλειοψηφίας κινδυνεύει να αποκλείσει ακόμη και ήσσονος σημασίας, παρελθούσες έγκυρες παραβάσεις σχετικά με την πρόσβαση στην άμβλωση. Επιπλέον, από τα δεύτερα-εικαζόμενα ιατρικά στοιχεία και κάνοντας τις δικές του εκτιμήσεις «ποιότητας της περίθαλψης» προηγούμενων θεμάτων, στις 23-24, 30-31, 36, η πλειοψηφία ανασυγκροτεί το Δικαστήριο ως «η χώρα αυτοδικαίως αποδοκιμάζει (λόγω της θέσης ή της κατάστασης ενός προσώπου ή ομάδας) το ιατρικό συμβούλιο με εξουσία ιατρικών, λειτουργικών πρακτικών και προτύπων σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες". Gonzales, ανωτέρω, στην 164 (παραλείπονται τα εσωτερικά εισαγωγικά). Η πλειοψηφία επιβαρύνει σοβαρά τις Πολιτείες, οι οποίες πρέπει να μαντέψουν από το πόσο πιο αναγκαστικά-υποχρεωτικά πρέπει να είναι τα συμφέροντά τις να περάσουν συγκεντρωτικά και ποια "κοινή λογική συμπεράσματα» αδικαιολόγητης επιβάρυνσης θα προσδιορίσει το Δικαστήριο μετά.
ΙΙΙ
Η κρυφή αναδιαμόρφωση του προτύπου ελέγχου της πλειοψηφίας που ισχύει για τους περιορισμούς άμβλωσης οδηγεί επίσης σε ένα βαθύτερο πρόβλημα. Το πρότυπο αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης είναι μόνο μία παραλλαγή της προσέγγισης επιπέδων ελέγχου της συνταγματικής εκδίκασης του Δικαστηρίου. Και το σήμα κατατεθέν, του Δικαστηρίου τοποθετεί στο επίπεδο του ελέγχου προκειμένου να εκτιμηθεί αν η κυβέρνηση μπορεί να περιορίσει ένα δεδομένο δικαίωμα είτε πρόκειται για «ορθολογική βάση”, ενδιάμεση, αυστηρή, ή κάτι άλλο, είναι όλο και περισσότερο μια έννοια-λιγότερο φορμαλιστική. Καθώς το Δικαστήριο εφαρμόζει ό,τι πρότυπο αρέσει σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση, αλλά τα κενά λόγια δεν διαχωρίζουν τις συνταγματικές αποφάσεις μας από το δικαστικό διάταγμα. Αν και τα επίπεδα ελέγχου έχουν γίνει ένα πανταχού παρόν χαρακτηριστικό του συνταγματικού δικαίου, που είναι η πρόσφατη επιλογή. Μόλις στη δεκαετία του 1960 το Δικαστήριο άρχισε να μιλά στα σοβαρά για "αυστηρό έλεγχο" έναντι αναθεώρησης της νομοθεσίας για απλό ορθολογισμό, και να αναπτύσει τα περιγράμματα των ελέγχων αυτών. Δείτε Fallon, αυστηρός δικαστικός έλεγχος, 54 UCLA L. Rev. 1267, 1274, 1284-1285 (2007). Στη σύντομη διαταγή, το Δικαστήριο υιοθέτησε τον αυστηρό έλεγχο ως το πρότυπο για την εξέταση των πάντων, από τις ταξινομήσεις της φυλής που βασίζονται στο πλαίσιο της Ρήτρας Ίσης Προστασίας στους περιορισμούς που προστατεύει συνταγματικά τη ρητορική. Στο ίδιο, στην 1275-1283. Roe κατά Wade, 410 U. S. 113, τότε εφαρμόζεται αυστηρός έλεγχος σε ένα δήθεν "θεμελιώδες" ουσιαστικό δικαίωμα λόγω διαδικασίας για πρώτη φορά. Id, στην 162-164, δείτε Fallon, παραπάνω, στην 1283, συμφωνία, Casey, ανωτέρω, στην 871 (γνωμοδότηση της μη απόλυτης πλειοψηφίας) (σημειώνοντας ότι οι μετά-Roe υποθέσεις ερμηνεύουν πως η Roe πως απαιτεί "αυστηρό έλεγχο").
Στη συνέχεια, οι βαθμίδες ελέγχου έχουν πολλαπλασιαστεί σε όλο και περισσότερες διαβαθμίσεις. Δείτε, π.χ., Craig, 429 U. S., στην 197-198 (ενδιάμεσος έλεγχος για ταξινομήσεις με βάση το φύλο), Lawrence κατά Τέξας, 539 U.S. 558, 580 (2003) (ο J. O'Connor συγκλίνει με την απόφαση) («μια πιο ερευνητική μορφή βάση ορθολογικής επανεξέτασης» ισχύει και για τους νόμους που αντικατοπτρίζουν «την επιθυμία να βλάψουν μια πολιτικά μη δημοφιλή ομάδα"), Buckley κατά Valeo, 424 U. S. 1, 25 (1976) (ανά curiam) ([εφαρμογή " "πιο στενού ελέγχου" " των ορίων συνεισφοράς της εκστρατείας-χρηματοδότησης). Η αδικαιολόγητη επιβάρυνση ελέγχου στην Casey προσθέτει ακόμα στο φάσμα μεταξύ ορθολογικής βάσης κι επανεξέτασης ενός αυστηρού-ελέγχου. Η παρανομία της χρήσης «χαλκευμένων ελέγχων" για να "εκτοπίσουν μακροχρόνιες εθνικές παραδόσεις ως το κύριο καθοριστικό παράγοντα για το τι σημαίνει το Σύνταγμα» από καιρό ήταν εμφανής. United States κατά Virginia, 518 U. S. 515, 570 (1996) (ο J. Scalia, μειοψηφεί). Το Σύνταγμα δεν καθορίζει επίπεδα ελέγχου. Οι τρεις βασικές βαθμίδες- «ορθολογικής βάσης", ενδιάμεσου, και αυστηρού ελέγχου – "δεν είναι περισσότερο επιστημονικές από ό,τι δείχνουν τα ονόματά τις, και ένα επιπλέον στοιχείο τύχης προστίθεται από το γεγονός ότι είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από εμάς ποιος έλεγχος θα πρέπει να εφαρμόζεται σε κάθε υπόθεση" Id., στην 567, δείτε επίσης Craig, ανωτέρω, στην 217-221 (ο J. Rehnquist, μειοψηφεί).
Αλλά το πρόβλημα προχωρά τώρα πέρα από αυτό. Αν πρόσφατες υποθέσεις μας δείχνουν κάτι, αυτό είναι το πόσο εύκολα το Δικαστήριο διορθώνει άτεχνα τα επίπεδα ελέγχου για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο Όρος αυτός, είναι πιο εύκολο για μία Πολιτεία να επιβιώσει του αυστηρού ελέγχου παρά οι διακρίσεις των εισαγωγών σε κολέγιο με βάση τη φυλή από ό,τι είναι για την ίδια την Πολιτεία να ρυθμίζει το πώς οι γιατρίνες και κλινικές έκτρωσης λειτουργούν υπό τον υποθέμενο λιγότερο αυστηρό έλεγχο αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης. Ολόκληρη η Πολιτεία προφανώς για να επιβιώσει πρέπει να δείξει ηυ πως ο αυστηρός έλεγχος είναι μια λίστα των φιλόδοξων εκπαιδευτικών στόχων (όπως η «καλλιέργ[ια] μιας σειράς ηγέτιδων-ων με νομιμοποίηση στα μάτια του πολιτών») και μια «αιτιολογημένη, εξήγηση αρχών" τις οποίες δεν ακολουθεί, τότε το Δικαστήριο αναβάλλει. Fisher κατά University of Tex. at Austin, ανωτέρω, στην 7, 12 (τα εσωτερικά εισαγωγικά παραλείπονται). Ωστόσο, η ίδια η Πολιτεία δεν απολαμβάνει κάποιου σεβασμού στο πλαίσιο του ελέγχου αδικαιολόγητης-επιβάρυνσης, παρά την προσκόμιση αποδεικτικών στοιχείων ασφάλειας της άμβλωσης, μια αιτιολογία για τον νόμο του Τέξας», έχει ιατρικώς συζητηθεί. Δείτε Whole Woman’s Health κατά Lakey, 46 F. Supp. 3d 673, 684 (WD Tex. 2014) (σημειώθηκε σύγκρουση στη μαρτυρία των εμπειρογνωμόνων σχετικά με την ασφάλεια της έκτρωσης). Ομοίως, είναι πλέον ευκολότερο για την κυβέρνηση να περιορίσει την εκστρατεία ομιλίας των δικαστικών υποψηφίων από το να καθορίσει η κυβέρνηση το γάμο, ακόμα κι αν η πρώην υπόκειται σε αυστηρό έλεγχο και η τελευταία υπόκειται δήθεν σε κάποια μορφή επανεξέτασης ορθολογικής-βάσης. Συγκρίνετε Williams-Yulee κατά Florida Bar, 575 U. S. ___, ___ ___-(2015) (Δελτίο Γνωμοδότησης, στην 8-9), με την United States κατά Windsor, 570 U. S. ___, ___ (2013) (Δελτίο γνωμοδότησης στην 20).
Αυτές οι πιο πρόσφατες αποφάσεις αντικατοπτρίζουν την τάση του Δικαστηρίου να χαλαρώσει υποτιθέμενα υψηλότερα πρότυπα της κριτικής για τα λιγότερο προτιμώμενα δικαιωμάτων. Π.χ., Nixon κατά Shrink Missouri Government PAC, 528 U. S. 377, 421 (2000) (ο J. Thomas μειοψήφησε) («Το Δικαστήριο δεν κάνει καμία προσπάθεια να δικαιολογήσει την απόκλιση του από τους ελέγχους που παραδοσιακά απασχολούν υποθέσεις ελευθερίας του λόγου" να επανεξετάσει τις καλύψεις πολιτικών συνεισφορών). Εν τω μεταξύ, το Δικαστήριο εφαρμόζει επιλεκτικά την επανεξέταση ορθολογικής-βάσης -που το ζήτημα υποτίθεται ότι είναι το αν «οποιαδήποτε κατάσταση γεγονότων ευλόγως μπορεί να κατανοηθεί για να δικαιολογήσει” το νόμο, McGowan κατά Maryland, 366 U.S. 420, 426 (1961) -με τρομερή σκληρότητα. Π.χ., Lawrence, 539 U. S., στην 580 (ο J. O'Connor, συγκλίνει με την απόφαση) (τουλάχιστον στις υποθέσεις ίσης προστασίας, το Δικαστήριο είναι «πολύ πιθανό» να μην βρει κάποια λογική βάση για ένα δικαίωμα, εάν "η αμφισβητούμενη νομοθεσία αναστέλλει τις προσωπικές σχέσεις"), δείτε id., στην 586 (ο J. Scalia, μειοψήφισε) (προβληματίζεται το Δικαστήριο για την εφαρμογή «μιας αδικαιολόγητης μορφής αναθεώρησης ορθολογικής βάσης").
Οι επιγραφές αυτές σημαίνουν ελάχιστα τώρα. Οτιδήποτε και αν το Δικαστήριο ισχυρίζεται ότι κάνει, στην πράξη αυτή τη συμπεριφορά του "δόγματος αναφέρεται στις βαθμίδες ελέγχου ως κατευθυντήριες γραμμές ενημερώνοντας την προσέγγισή μας στην προκειμένη υπόθεση, οι έλεγχοι δεν πρέπει να εφαρμόζονται μηχανικά". Williams-Yulee, ανωτέρω, στην ___ (Δελτίο γνωμοδότησης, στην 1) (ο J. BREYER συγκλίνει). Το Δικαστήριο θα πρέπει να εγκαταλείψει το πρόσχημα ότι οτιδήποτε άλλο εκτός από πολιτικές προτιμήσεις κρύβονται πίσω από την εξισορρόπηση της συνταγματικών δικαιωμάτων και συμφερόντων σε κάθε συγκεκριμένη υπόθεση.
IV
Είναι δελεαστικό να προσδιορίσει το δικαστήριο την εφεύρεση συνταγματικού δικαιώματος στην άμβλωση στην Roe κατά Wade, 410 U. S. 113, ως το σημείο καμπής που μεταμόρφωσε το δόγμα του τρίτου μέρους και τις βαθμίδες ελέγχου σε ένα ανεφάρμοστο τέλμα ειδικών εξαιρέσεων και αυθαίρετων εφαρμογών. Όμως αυτές οι ρίζες είναι βαθύτερες, με την ίδια την έννοια ότι ορισμένα συνταγματικά δικαιώματα απαιτούν προνομιακή μεταχείριση.Κατά τη διάρκεια της εποχής Lochner, το Δικαστήριο έκρινε ότι το δικαίωμα να συνάπτει συμβάσεις και άλλες οικονομικές ελευθερίες είναι θεμελιώδεις απαιτήσεις της ορθής εφαρμογής του νόμου. Δείτε Lochner κατά New York, 198 U. S. 45 (1905). Το Δικαστήριο το 1937 αποκήρυξε τη θεμελείωση Lochner. Δείτε West Coast Hotel Co. κατά Parrish, 300 U. S. 379, 386-387, 400 (1937). Αλλά το Δικαστήριο, στη συνέχεια, δημιούργησε μια νέα ταξινόμηση των προτιμώμενων δικαιωμάτων. Το 1938, επτά δικαστίνες άκουσαν μια συνταγματική αμφισβήτηση για μια ομοσπονδιακή απαγόρευση ναύλωσης νοθευμένου γάλακτος στο διακρατικό εμπόριο. Χωρίς οικονομική ουσιαστική διαδικασία, η απαγόρευση δεν εισέβαλε σαφώς κάποιο συνταγματικό δικαίωμα. Δείτε United States κατά Carolene Products Co., 304 U. S. 144, 152-153 (1938). Στην γνωμοδότηση του Δικαστή Stone για το Δικαστήριο, όμως, υπήρξε μια υποσημείωση που μόνο τρεις άλλες δικαστίνες-ές συμφώνησαν-με την περίφημη υποσημείωση της Carolene Products Reminiscence, 82 Colum. L. Rev. 1093, 1097 (1982). Η πρώτη παράγραφος της υποσημείωσης πρότεινε ότι το τεκμήριο της συνταγματικότητας που συνδέεται συνήθως με τη νομοθεσία θα μπορούσε να είναι "στενότερο. . . όταν εμφανιστεί νομοθεσία να το αντιμετωπίζει ως να είναι εντός μιας συγκεκριμένης απαγόρευσης του Συντάγματος». 304 U. S., στην 152-153, n. 4.
Στην δεύτερη παράγραφο της εμφανίστηκε η ερώτηση «αν η νομοθεσία που περιορίζει αυτές τις πολιτικές διαδικασίες, οι οποίες κανονικά αναμένεται να επιφέρουν την κατάργηση των ανεπιθύμητων νομοθεσιών, θα πρέπει να υποβληθούν σε πιο απαιτητικούς δικαστικούς ελέγχους σύμφωνα με τις γενικές απαγορεύσεις της [14ης] Τροποποίησης από ό, τι για άλλες μορφές νομοθεσίας». Στο ίδιο.
Βρίσκεστε στο Γ' μέρος για βρεθείτε στο Δ' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 27.6.2016 στην supremecourt.gov και την μεταφράσαμε από την https://www.supremecourt.gov/opinions/15pdf/15-274_p8k0.pdf
