ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ
Αριθ. 15-274
Whole Woman's Health, και άλλες-οι κατά John Hellerstedt, Επίτροπος, Texas Department of State Health Services, και άλλες-οι.
Με Διαταγή Έφεσης προς το Εφετείο των Ηνωμένων Πολιτειών της Πέμπτης Περιφέρειας
[27 Ιουνίου 2016]
Ο Δικαστής Alito, με τον οποίο ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου και ο Δικαστής Thomas εντάχθηκαν από κοινού, στην μειοψηφία.
Το πόσο συνταγματικοί είναι οι νόμοι που ρυθμίζουν την άμβλωση είναι ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα ζητήματα στην νομοθεσία των Ην. Πολιτειών, αλλά αυτή η υπόθεση δεν απαιτεί από εμάς να -σκαλίσουμε αυτή την αμφισβητούμενη διαφορά. Αντ' αυτού, το ζήτημα της τελικής απόφασης αφορά εδώ ένα καθημερινό ερώτημα που μπορεί να προκύψει σε κάθε υπόθεση, ανεξάρτητα από το θέμα, δηλαδή, αν η παρούσα υπόθεση έχει παρακωλυθεί από δεδικασμένο.
Ως δικαστήριο, έχουμε την υποχρέωση να εφαρμόζουμε αυτούς τους κανόνες με ένα ουδέτερο τρόπο σε όλες τις υποθέσεις, ανεξάρτητα από το αντικείμενο της αγωγής. Αν μη τι άλλο, όταν μια υπόθεση αφορά ένα αμφιλεγόμενο θέμα, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικές-οί ώστε να είναι αυστηρά ουδέτερη όσον αφορά την εφαρμογή των κανόνων αυτών. Το Δικαστήριο δεν το έκανε εδώ. Αντίθετα, αποφάσισε να καταρρίψει δύο διατάξεις του νέου νόμου άμβλωσης του Τέξας σε όλες τις εφαρμογές τις, το Δικαστήριο δεν λαμβάνει υπόψη απλά βασικούς κανόνες που ισχύουν σε όλες τις άλλες υποθέσεις. Εδώ είναι το χειρότερο παράδειγμα. Λίγο μετά την ψήφιση του νόμου House Bill 2 (H. B. 2) του Τέξας το 2013, οι ενάγουσες στην προκειμένη υπόθεση κατέθεσαν αγωγή, υποστηρίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι μια διάταξη του νέου νόμου που απαιτεί από μια γιατρίνα που εκτελεί μία άμβλωση να έχει ομολογουμένα-προνόμια σε ένα κοντινό νοσοκομείο είναι "πραγματικά" αντισυνταγματική και ως εκ τούτου εντελώς ανεφάρμοστη. Οι ενάγουσες είχαν μια δίκαιη ευκαιρία να φτιάξουν την υπόθεσή τις, αλλά έχασαν επί της ουσίας στο Εφετείο των Ην. Πολιτειών της Πέμπτης Περιφέρειας, και επέλεξαν να μην αιτηθούν στο Δικαστήριο επανεξέταση. Η απόφαση εναντίον τις κατέστη αμετάκλητη.
Planned Parenthood of Greater Tex. Surgical Health Servs. κατά Abbott, 951 F. Supp. 2d 891 (WD Tex. 2013), επιβεβαιώνει εν μέρει αναιρεί εν μέρει, 748 F. 3d 583 (CA5 2014) (Abbott). Σύμφωνα με τους κανόνες που ισχύουν στις συνήθεις υποθέσεις, οι ενάγουσες δεν θα μπορούσαν να διεκδικήσουν δίκη με ακριβώς το ίδιο αίτημα σε μια δεύτερη δίκη.
Όπως έχουμε πει, «η διάδικος που χάνει δεν αξίζει δεύτερο αγώνα μετά την ήττα που υπέστει, κατ' αντιμωλία, ένα θέμα κατ' ουσίαν ταυτόσημο με εκείνο που στη συνέχεια προσπαθεί να προκύψει". Astoria Fed. Sav. & Loan Assn.v. Solimino, 501 U. S. 104, 107 (1991). Σε αυτή την υπόθεση έκτρωσης, κατά κάποιον τρόπο, ο κανόνας αυτός δεν λαμβάνεται υπόψη. Το δικαστήριο επιβράβευσε τη νίκη των εναγουσών με την ίδια απαίτηση που ανεπιτυχώς πίεσαν στην προηγούμενη υπόθεση.
Το Δικαστήριο το κάνει αυτό, ακόμη και αν οι ενάγουσες, αναμφίβολα συνειδητοποιώντας ότι δεν θα επιτρέπεται ένας δεύτερος αγώνας, δεν τολμούσαν να περιλαμβάνουν μια τέτοια αξίωση στην προσφυγή τις. Το Δικαστήριο ευνοεί τις ενάγουες με μια νίκη που δεν είχαν το θράσος να ζητήσουν. Εδώ είναι ένα ακόμη παράδειγμα:
η συμπεριφορά του Δικαστηρίου στο νόμο H. Β. 2 "ρήτρα διαχωρισμού". Όταν μέρος του νόμου κριθεί αντισυνταγματικό, τίθεται το ερώτημα κατά πόσον άλλα μέρη του νόμου πρέπει επίσης να φύγουν. Εάν ένας νόμος λέει ότι οι διατάξεις για να κριθούν αντισυνταγματικές ίσως να αποκοπούν από τον υπόλοιπο νόμο, οι έγκυρες διατάξεις παραμένουν. Ο Η. Β. 2 περιέχει ό, τι πρέπει σίγουρα είναι η πιο εμφατική ρήτρα διαχωρισμού που γράφτηκε ποτέ.
Η ρήτρα αυτή λέει ότι κάθε λέξη του νόμου και κάθε πιθανή εφαρμογή των διατάξεων του είναι διαχωρισμένες. Αλλά παρά αυτή τη γλώσσα, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι κανένα τμήμα των αμφισβητούμενων διατάξεων και η μη εφαρμογή οποιουδήποτε μέρους των μπορεί να σωθεί. Διατάξεις που είναι αναμφισβήτητα συνταγματικές-για παράδειγμα, διατάξεις που απαιτούν οι εγκαταστάσεις που εκτελούν εκτρώσεις να ακολουθούν τα βασικά μέτρα πυρασφάλειας-εξαλείφθηκαν από τα βιβλία. Δεν υπάρχει καμία πιθανή δικαιολογία για αυτές τις παράπλευρες απώλειες. Η ολοφάνερη άρνηση του Δικαστηρίου να εφαρμόσει το καθιερωμένο δίκαιο με ουδέτερο τρόπο είναι απαράδεκτη και θα υπονομεύσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας προς το Δικαστήριο ως δίκαιης και ουδέτερης διαιτησίας.
Ι
Δεδικασμένο, για να χρησιμοποιήσω την πιο σύγχρονη ορολογία, «αξίωση αποκλεισμού» -είναι μια αρχή θεμέλιο του νομικού μας συστήματος. Όπως είπαμε πριν από πολλά χρόνια, «[η] δημόσια πολιτική υπαγορεύει ότι υπάρχει ένα τέλος των δικών[,] ότι εκείνες που αμφισβήτησαν ένα θέμα θα πρέπει να δεσμεύονται από το αποτέλεσμα του αγώνα, και τα θέματα που κάποτε προσπάθησαν να θεωρούνται πάντα ότι θα διευθετηθούν μεταξύ των μερών". Baldwin κατά Iowa State Traveling Men’s Assn., 283 U. S. 522, 525 (1931). Αυτό το δόγμα "είναι κεντρικής σημασίας για το σκοπό για τον οποίο έχουν συσταθεί τα πολιτικά δικαστήρια, η οριστική επίλυση των διαφορών εντός της δικαιοδοσίας τους. . . . Να εμποδίζουν τα μέρη να αμφισβητήσουν θέματα για τα οποία είχαν μια πλήρη και δίκαιη ευκαιρία επίλυσης προστασίας των διαφορών των αντιπάλων τις από το κόστος και την ενόχληση ακολουθούν με τις πολλαπλές αγωγές, εξοικονομείται δικαστικό δυναμικό, και ενισχύεται η εξάρτηση από δικαστική δράση ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα ασυνεπών αποφάσεων". Αυτό το δόγμα "είναι κεντρικής σημασίας για το σκοπό για τον οποίο έχουν συσταθεί τα πολιτικά δικαστήρια, η οριστική επίλυση των διαφορών εντός της δικαιοδοσίας τους. . . . Να εμποδίζουν τα μέρη να αμφισβητήσουν θέματα για τα οποία είχαν μια πλήρη και δίκαιη ευκαιρία επίλυσης προστασίας των διαφορών των αντιπάλων τις από το κόστος και την ενόχληση ακολουθούν με τις πολλαπλές αγωγές, εξοικονομείται δικαστικό δυναμικό, και ενισχύεται η εξάρτηση από δικαστική δράση ελαχιστοποιώντας την πιθανότητα ασυνεπών αποφάσεων". Montana κατά United States, 440 U. S. 147, 153–154 (1979). Αυτά είναι "ζωτικά δημόσια συμφέροντα" που πρέπει "" εγκάρδια να θεωρείται και η επιβολή” " Federated Department Stores, Inc. κατά. Moitie, 452 U. S. 394, 401 (1981).
Ο βασικός κανόνας του αποκλεισμού είναι γνωστός και έχει συχνά καθορίσει τις γνωμοδοτήσεις μας. Η αντιδικία της "αιτίας του νόμου" ή η "απαίτηση" παρακωλύθηκε, αν (1) η ίδια η (ή στενά συνδεδεμένη) διάδικος (2) έφερε μια προηγούμενη αγωγή υποστηρίζοντας την ίδια αιτία ή αξίωση, (3) η προηγούμενη υπόθεση εκδικάστηκε από ένα αρμόδιο δικαστήριο και (4) αποφασίστηκε επί της ουσίας, (5) η τελική απόφαση εκδόθηκε, και (6) δεν υπάρχει κανένας λόγος, τέτοια απάτη, να ακυρώσει την προηγούμενη απόφαση. Δείτε Montana, παράνω, στην 153, Commissioner κατά Sunnen, 333 U. S. 591, 597 (1948); Cromwell κατά County of Sac, 94 U. S. 351, 352–353 (1877).
Α
Έρχομαι πρώτα στην εφαρμογή αυτού του κανόνα που ισχυρίζονται οι ενάγουσες ότι απαιτεί να έχουν ομολογουμένα-προνόμια του H. Β. 2 είναι πράγματι αντισυνταγματική. Εδώ, όλα τα στοιχεία που αναφέρονται ανωτέρω είναι εύκολα να ικανοποιηθούν με βάση την Abbott, υπόθεση του 2013 στην οποία αναφέρθηκα προηγουμένως.
Η υπόθεση (1) ασκήθηκε από μια ομάδα εναγουσών που περιλαμβάνει ενάγουσες της προκείμενης υπόθεσης, (2) υποστήριξε την ίδια αιτία ή αξίωση του νόμου, δηλαδή, μια πραγματική αμφισβήτηση της συνταγματικότητας του Η. Β. 2 απαίτησης άδειας προνομίων, (3) επιδικάστηκε από τα δικαστήρια της αρμόδιας δικαιοδοσίας, (4) αποφασίστηκε επί της ουσίας, (5) είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη της οριστικής αποφάσεως εναντίον των εναγουσών, και (6) δεν ήταν διαφορετικά ώστε να υπόκειται σε ακύρωση. Όλα αυτά είναι σαφή, και αυτός είναι αναμφίβολα ο λόγος που οι δικηγορίνες των εναγουσών δεν περιλαμβάνουν ακόμη μια πραγματική επίθεση στην προσφυγή τις σχετικά με την απαίτηση ομολογιυμένων-προνομίων σε αυτή την υπόθεση. Αν το είχαν πράξει θα διακινδύνευαν κυρώσεις για ανάρμοστη συμπεριφορά. Δείτε Robinson κατά National Cash Register Co., 808 F. 2d 1119, 1131 (CA5 1987) (η ενός μέρους "εμμονή στην προσφυγή στη δικαιοσύνη [μίας αξίωσης], όταν το δεδικασμένο σαφώς κωλύει την αγωγή που παραβίασε τον κανόνα 11"), McLaughlin κατά Bradlee, 602 F. Supp. 1412, 1417 (DC 1985) («Είναι ιδιαίτερα σκόπιμο να επιβάλει κυρώσεις σε καταστάεις όπου τα δόγματα του δεδικασμένου και της τελεσίδικης εξασφάλισης αποκλείουν προφανώς την επίλυση διαφορών με νέα αγωγή»).
Από τα στοιχεία που αναφέρονται ανωτέρω, το Δικαστήριο αμφισβητεί μόνο ένα. Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πριν από την πραγματική επίθεση οι ενάγουσες σχετικά με την απαίτηση ομολογουμένων-προνομίων και τις τρέχουσες επιθέσεις, στην ίδια απαίτηση δεν είναι κατά κάποιο τρόπο η ίδια αιτία της αγωγής ή αξίωσης. Αλλά αυτό το συμπέρασμα δεν υποστηρίζεται από την αρχή και είναι απλά λάθος.
Β
Παρά το γεγονός ότι ο σκοπός της προσφυγής μίας αγωγής ή ο ισχυρισμός σκοπών δεδικασμένου είναι μία νέα ερώτηση, τα δικαστήρια και οι μελετήτριες έχουν παλέψει για να κατασταλάξουν σε έναν ορισμό.
1
Αλλά η έκβαση της παρούσας υπόθεσης δεν εξαρτάται από την επιλογή του κατάλληλου ορισμού μεταξύ εκείνων που επιλέγονται ή συνιστώνται κατά τη διάρκεια των ετών, λόγω της υποστήριξης της πλειοψηφίας δεν στηρίχθηκε σε καμία από αυτές. Στη Baltimore S. S. Co. κατά Phillips, 274 U. S. 316 (1927), ορίσαμε μια αιτία της αγωγής ως "λάθος δικάσιμη". Στο ίδιο, στην 321, βλέπε επίσης ibid. («Μια αιτία της αγωγής δεν συνίσταται από τα γεγονότα, αλλά από την παράνομη παραβίαση του δικαιώματος που δείχνουν τα γεγονότα"). Σε αυτή την κατανόηση, οι δύο αξιώσεις στο θέμα εδώ είναι αναμφισβήτητα το ίδιο. Το ίδιο αποτέλεσμα υπαγορεύεται από τον κανόνα που συνιστάται από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Δικαίου (ALI) στη πρώτη Επαναδιατύπωση των Δικαστικών Αποφάσεων, που εκδόθηκαν το 1942. Ενότητα 61 της πρώτης Επαναδιατύπωσης εξηγεί, όταν έναν ισχυρισμό τον επικαλεστεί η ενάγουσα σε μία δεύτερη αγωγή είναι ίδια με σκοπό τον αποκλεισμό ως ισχυρισμό ότι η ενάγουσα ανεπιτυχώς εκδίκασε σε μια προηγούμενη υπόθεση. Κατά τη διάταξη αυτή, «η ενάγουσα έχει αποκλειστεί από το να διατηρήσει μια δεύτερη προσφυγή-δίκης με βάση την ίδια συναλλαγή, εφόσον τα αποδεικτικά στοιχεία που απαιτούνται για να διατηρηθεί η δεύτερη προσφυγή θα έχει υποστεί την πρώτη δίκη". Επαναδιατύπωση των αποφάσεων §61. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο κανόνας αυτός ικανοποιείται εδώ.
Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 27.6.2016 στην supremecourt.gov και το μεταφράσαμε από την https://www.supremecourt.gov/opinions/15pdf/15-274_p8k0.pdf
