Δυστυχώς, αυτό φαίνεται να είναι αλήθεια, αλλά όχι με τον τρόπο που Trump εννοεί. Ο σεξισμός στην πολιτική (και στην ζωή των Ην. Πολιτειών) έχει βαθιές ρίζες. Αν εξετάσουμε μόνο την πολιτική, θα μπορούσαμε να πούμε ότι φτάνει πίσω στο ξεκίνημα της χώρας μας, γιατί οι γυναίκες δεν είχαν ρητά το δικαίωμα του εκλέγειν στο Σύνταγμα μέχρι το 1920 υπό την Δέκατη Ένατη τροποποίηση. Ότι η άρνηση της συμμετοχής στην κυβέρνηση φαίνεται να προέρχεται από ένα διπλό σφάλμα στον τρόπο σκέψης - ένα, ότι οι γυναίκες ήταν κατώτερες ανίκανες να έχουν τεκμηριωμένη απόφαση ψήφου, και δύο, ότι η ψήφος μιας γυναίκας ήταν επικίνδυνη (Θεά φυλάξοι θα μπορούσαμε να αλλάξει πραγματικά τα πράγματα) - ήρθε στο προσκήνιο στη δεκαετία του 1840 όταν οι γυναίκες άρχισαν να συμμετέχουν μαζί να αγωνιστούν για το δικαίωμα του εκλέγειν.
Ήταν σε αυτή την ευτράπελη εποχή περίοδο που το «χαρτί γυναίκα» εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πολιτική, όταν μία 32χρονη από την Νέα Υόρκη χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για τις προεδρικές εκλογές του 1872. Αυτή η γυναίκα ήταν η Victoria Woodhull, μία σουφραζέτα, Πνευματίστρια, χρηματίστρια στην Wall Street και ιδιοκτήτρια εφημερίδας, της οποίας το όνομα έχει, μέχρι τη δεύτερη προεδρική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον, σχεδόν χαθεί στην ιστορία.
Ούτε η Χίλαρι ούτε η Victoria σηκώθηκε και είπε, «ψήφο για μένα, επειδή είμαι γυναίκα". Καμιά τις δεν θα σκεφτόταν ποτέ να το κάνει, μάλλον θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τους ίδιους όρους με τους άνδρες συναδέλφους τις και να την ψηφίσουν επειδή οι άνθρωποι πιστεύουν στη στάση τις και θέλουν να δουν το μέλλον που υπόσχονται ως ηγέτιδες. Πλέον, οι λέξεις αυτές δεν χρειάζεται να ειπωθούν. Απλά με το να σταθούν και να δηλώσουν υποψήφιες, δηλώνουν τις εαυτές ως ίσες, όχι ως ιδιαίτερες.
Η Βικτώρια, όπως η Χίλαρι σήμερα, είναι ένα σύμβολο μιας ισχυρής απειλής που συνεπάγεται το "χαρτί γυναίκα”. Οι γυναίκες έχουν την τάση να μιλούν και να παλεύουν για τις άλλες γυναίκες. Ως μέλος του κινήματος της ψήφου, η Victoria επέκτεινε προτείνοντας μια ιδέα που για πρώτη φορά είχε εκφραστεί από την ηγέτιδα των σουφραζετών του Μιζούρι Virginia Minor-ότι το Σύνταγμα είχε ήδη δώσει στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου στη Δέκατη Τέταρτη Τροποποίηση με τη χρήση του όρου "πολίτες" αντί του όρου "άνδρες" ή "άρρενες". Αυτό ήταν το επιχείρημα που η Victoria έφερε ενώπιον του Σώματος της Δικαστικής Επιτροπής στα τέλη του 1871. Πριν καν νάχει την ευκαιρία να μιλήσει, ο Εκπρόσωπος John Bingham της είπε ότι το επιχείρημα της δεν θα γίνει αποδεκτό, οι γυναίκες δεν ήταν πολίτισες, και αυτός θα πρέπει να το γνωρίζει - τον χορηγό της Δέκατης Τέταρτης Τροποποίησης που χρησιμοποιούσε ως βάση της επιχειρηματολογίας της.
Αλλά η αναπόφευκτη απόφαση εναντίον της αιτήσεως της δεν θα μπορούσε να φιμώσει τη Victoria. Συνέχισε, καλώντας τις γυναίκες να ξεκινήσουν τη δική τις κυβέρνηση, αν κάποιος είχε αρνηθεί να τις αποδεχθεί. Σε μια ομιλία το Φεβρουάριο του 1871 που αργότερα έγινε γνωστή ως "Η Μεγάλη Απόσχιση", διακήρυξε, "Οι γυναίκες δεν έχουν καμία κυβέρνηση. Εννοούμε πως τις προδίδουν. Εννοούμε απόσχιση με χίλιες φορές μεγαλύτερη κλίμακα από ό, τι ήταν αυτή του Νότου. Συνωμοτούμε επανάσταση θα ξεπεράσουμε αυτή τη ψεύτικη δημοκρατία και θα φυτέψουμε μια κυβέρνηση δικαιοσύνης στη θέση της, η οποία δεν πρέπει μόνο πρεσβεύει, να αντλεί τη δύναμή της από τη συναίνεση των κυβερνωμένων, αλλά πρέπει να το πράττει στην πραγματικότητα".
Επίσης, μίλησε ανοικτά ενάντια νόμους που παρα-κρατούν τις γυναίκες από το να έχουν τον έλεγχο του σώματός τις (σας θυμίζει κάτι;) εντός του γάμου και το διπλό πρότυπο της πορνείας που συγχωρείται με ένα κλείσιμο του ματιού και μια ώθηση, αλλά τις εργαζόμενες του σεξ τις αντιμετωπίζουμε σαν κατώτερες κι από τα σκουλήκια. "Υπήρξε άνοδος και δηλώνουν την εαυτή τις ως ελεύθερη", σε μια ομιλία το Μάη του 1871. «Οι γυναίκες είναι εντελώς απληροφόρητες για τη δύναμή τις. Αν την επόμενη κιόλας το Κογκρέσο αρνείται στις γυναίκες όλα τα νόμιμα αποτελέσματα της ιδιότητας της πολίτισας, θα προχωρήσουμε καλώντας για μια άλλη σύμβαση που ρητά να πλαισιώσει ένα νέο Σύνταγμα και την ανέγερση νέας κυβέρνησης".
Δεν έχει σημασία αν είναι 1872 ή 2016, οι γυναίκες που μιλούν θεωρούνται επικίνδυνες, διότι αυτό σημαίνει ότι έχουν δύναμη. Και η δύναμη γεννά φόβο. Η Victoria είχε χιλιάδες οπαδούς στις ομιλίες της, να φωνάζουν το όνομα της, έτσι τις επιτέθηκαν οι εφημερίδες, όπως η Χίλαρι δέχεται επίθεση από τα μέσα ενημέρωσης σήμερα. Δεν ήταν φοβισμένες για να πεοχωρήσουν πέρα από προσωπική της ζωή ή την οικογένειά της, μια τάση που έχουμε δει να αναπαράγεται σε διάφορες εκστρατείες της Χίλαρι.
Το 1872, η εφημερίδα Εβδομαδιαία Χάρπερ-Harper’s Weekly δημοσίευσε μια γελοιογραφία αποκαλώντας τη Βικτώρια ως "η κα. Διαβόλισα" επειδή παρότρυνε τις γυναίκες να αντεπιτεθούν κατά της σεξουαλικής δουλείας και της κακομεταχείρισης εντός του γάμου. Ομοίως, ο Donald Trump έχει βαφτίσει τη Χίλαρι ως "άκαρδη Χίλαρι" και "Crooked Χίλαρι", επειδή τάχθηκε υπέρ του ελέγχου των όπλων και επειδή του επιτίθεται στις διαφημίσεις. Ενώ υπάρχει πάντα ένα ορισμένο ποσό κακολογημένων στην πολιτική, ειδικά στις προεδρικές εκλογές, το παρατσούκλι φαίνεται ιδιαίτερα φαύλο όταν πρόκειται για γυναίκες.
Ωστόσο, οι ίδιοι άνθρωποι που καταφεύγουν σε αυτές τις γελοιότητες της παιδικής χαράς κατηγορούν τις γυναίκες πολιτικούς πως έχουν κάποιο μαγικό πλεονέκτημα απλώς και μόνο επειδή είναι γυναίκες, γνωστό και ως το "Χαρτί γυναίκα". Μπορεί να έχουμε κερδίσει το δικαίωμα ψήφου από την εποχή της Βικτώριας, αλλά υπάρχουν ακόμα πολλά βήματα που απομένουν για να γίνουν. Έχουμε κερδίσει ένα χαμηλότερο μισθό από τους άνδρες συναδέλφους μας για ίση εργασία, σιωπηλά υπομένουμε τα ψιτ-ψιτ και καμάκι στους δρόμους, ζήσουμε σε μια κουλτούρα που αντιμετωπίζει το σώμα μας σαν αναλώσιμο αγαθό πάνω στο οποίο νομοθετεί, που χρησιμοποιείται για την ευχαρίστηση και απορρίπτεται.
Έτσι, αν ο Donald Trump θέλει να επιμείνει πως οι πολίτισες των Ηνωμένων Πολιτειών έχουν το «χαρτί της γυναίκας», τότε ας του το δείξουν σε δύναμη αυτό ότι το χαρτί μπορούν να το παίξουν την ημέρα των εκλογών, δίνοντας στη Χίλαρι τη δικαίωση που η Victoria δεν ήταν ποτέ σε θέση να βιώσει, τη τιμή της να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η Nicole Evelina είναι μία βραβευμένη συγγράφισσα ιστορικών μυθιστορημάτων και ρομαντική μυθιστοριογράφος κωμωδιών που βασίζεται στο St Louis, MO. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, η κυρία Presidentess, η οποία βασίζεται στο Victoria Woodhull, αναμένεται να κυκλοφορήσει 25 Ιούλ.
την είδηση την βρήκαμε στις 21.7.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.curvemag.com/Culture/The-Woman-Card-In-Politics-Dates-Back-To-The-1880s-1352/ 2016.07.21 09
