14 Δεκεμβρίου 1640 – 16 Απριλίου 1689
Η κα. Behn ήταν η πρώτη Αγγλίδα γυναίκα επαγγελματίας συγγράφισα.
Τα περισσότερα από τα πρώτα χρόνια της ζωής της είναι ασαφή, μπορεί να ήταν παντρεμένη με τον Johan Behn το 1663 και κατά πάσα πιθανότητα χήρεψε μετά από 3 χρόνια. Ήταν εκείνη τη στιγμή που υιοθέτησε το όνομα Behn ως το επαγγελματικό της όνομα.
Ήταν βασιλόφρονη και το 1665 της ανατέθηκε να είναι κατάσκοπος στο Βέλγιο για τον βασιλιά Κάρολο Β '. Πρωτεύων ρόλος της ήταν να δημιουργήσει μια οικειότητα με τον William Scot και να τον πείσει να κατασκοπεύει για την Αγγλία. Επειδή είχε δυσκολίες στο να πληρωθεί από τον βασιλιά Κάρολο Β' για την εργασία της και φυλακίστηκε έως το 1669. Ξεκίνησε να εργάζεται για την Βασιλική Εταιρεία, η οποία παρήγαγε θεατρικές παραγωγές, ως συγγραφέας. Στη συνέχεια άρχισε να γράφει θεατρικά έργα για την εταιρεία.
Έγραψε ποίηση, θεατρικά έργα, μετέφρασε μυθιστορήματα από τα γαλλικά και τα λατινικά και έγραψε μυθυστορήματα φαντασίας. Έγραψε δεκαέξη θεατρικά έργα μεταξύ του 1670 και του 1687. Μεγάλο μέρος της δουλειάς της ήταν λεσβιακής φύσεως που περιλαμβάνονται λεσβιακά θέματα. Το πιο διάσημο ποίημά της είναι το "To the Fair Clarinda".
Είναι θαμμένη στην Γωνιά των Ποιητριών στο Αββαείο Westminster.
Fair lovely Maid, or if that Title be Too weak, too Feminine for Nobler thee, Permit a Name that more Approaches Truth: And let me call thee, Lovely Charming Youth. This last will justifie my soft complaint, While that may serve to lessen my constraint; And without Blushes I the Youth persue, When so much beauteous Woman is in view.
Against thy Charms we struggle but in vain With thy deluding Form thou giv'st us pain, While the bright Nymph betrays us to the Swain. In pity to our Sex sure thou wer't sent, That we might Love, and yet be Innocent: For sure no Crime with thee we can commit; Or if we shou'd - thy Form excuses it.
For who, that gathers fairest Flowers believes A Snake lies hid beneath the Fragrant Leaves.
Though beauteous Wonder of a different kind, Soft Cloris with the dear Alexis join'd; When e'er the Manly part of thee, wou'd plead Though tempts us with the Image of the Maid, While we the noblest Passions do extend The Love to Hermes, Aphrodite the Friend.
Ανάλυση του ποιήματος
Η Aphra Behn "Στην Υπηρέτρια Clarinda" είναι ένα ποίημα αγάπης με εκπληκτικά σύγχρονες ευαισθησίες. Σε αυτό το παιχνιδιάρικο, ερωτικό κομμάτι ειλικρίνειας, η γυναίκα ομιλήτρια αντιμετωπίζει την εράστριά της της Clarinda η οποία, αν και βιολογικά γυναίκα, παίζει και παίζει τόσο το ρόλο της γυναίκας όσο και το ρόλο του άνδρα στις σεξουαλικές κατακτήσεις της με τις γυναίκες. Κατά την ομιλήτρια συνεπάγεται ότι σε οποιαδήποτε σεξουαλική σχέση υπάρχουν σαφείς γυνακείοι και ανδρικοί ρόλοι που εκπληρώνονται, το ποίημα ανατρέπει την αντίληψη ότι αυτοί (οι ρόλοι) συνδέονται κατ' ανάγκη με την ανατομία.
Η ομιλήτρια αρχίζει το ποίημα προσφωνόντας με αυτοπεποίθηση την Clarinda ως "δίκαιη, αέρα αγάπης και όμορφη υπηρέτρια", αλλά πριν ακόμη ολοκληρώσει την πρώτη στροφή πριν επανεξετάσει το θέμα και στη συνέχεια αγωνίζεται με την ανεπάρκεια των όρων για το φύλο που χρησιμοποιούνταν για τις νέες στο δέκατο έβδομο αιώνα στα αγγλικά. Η Clarinda, η ομιλήτρια αισθάνεται, πως δεν είναι σωστή ως «υπηρέτρια», δεδομένου ότι δεν είναι παθητική, όπως ο τίτλος υπονοεί (ούτε "ασθενής", ούτε "γυναικεία").
Η ομιλήτρια παρακάμπτει προς στιγμήν το πρόβλημα με την απλή εφαρμογή των δύο όρων, αποκαλώντας την τόσο "[δ] ίκαιη αγαπημένη υπηρέτρια" (με έμφαση στη γυναικεία ομορφιά της) και την "ωραία γοητευτική νεότητα" (που υποδηλώνει την αρρενωπή, την σαγηνευτική γοητεία της). Αυτή η αδυναμία της γλώσσας δείχνει ωραία την ένωση της Clarinda των ανδρικών και των γυναικείων ιδιοτήτων. Ενδιαφέροντα, ωστόσο, τα επίθετα που η ομιλήτρια επιλέγει ακόμα με την παραδοσιακή ανδρική-γυνακεία διχοτόμηση. Η Clarinda είναι μια "δίκαιη υπηρέτρια" και "γοητευτική νεότητα", δεν είναι μια δίκαιη νέα ή ένα όμορφο κορίτσι. Αν η Clarinda η ίδια είναι τόσο ανδρική όσο και γυναικεία, η ποιήτρια προτείνει, πως η ανδρική-γυναικεία διχοτόμηση εξακολουθεί να ισχύει, η Clarinda μπορεί να διαλέγει χαρακτηριστικά από τα δύο φύλα, αλλά δεν μπορεί να είναι εντελώς άφυλη-ουδέτερη χωρίς φύλο.
Η επόμενη ενότητα του ποιήματος αντιμετωπίζεται η Clarinda όχι ως ο κόσμος γενικότερα θα μπορούσε να της βάλει την ταμπέλα (όπως της "καμαριέρας" ή "νεολαίας", ανάλογα με τη συμπεριφορά και το φόρεμα της), αλλά, όπως αυτή εμφανίζεται ως ομιλήτρια κατά τη διάρκεια του φλερτ και της αποπλάνησης . Αναφορικά με τους όρους αυτούς, η ομιλήτρια εξηγεί, "Αυτή η τελευταία [η νεότητα] θα δικαιώσει εύκολα την καταγγελία μου, / Αν και αυτό [το κορίτσι] μπορεί να χρησιμεύσει για να μειώσει τον περιορισμό μου, ... "Είναι ανδρική η μισή Clarinda, αναφέρει η ομιλήτρια, την οποία έχει ερωτευτεί και αυτό δικαιολογεί τα σεξουαλικά συναισθήματα. Σε αντίθεση με ένα πρόσωπο που είναι ανατομικά ανδρικό, εντούτοις, η ομιλήτρια αισθάνεται απεριόριστη και χωρίς κόστος να ενδώσει στις επιθυμίες της. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως μέρος αυτής της αίσθησης της ελευθερίας πηγάζει από την έλλειψη κοινωνικών συνεπειών (κίνδυνος εγκυμοσύνης ή απώλεια της παρθενίας). Το γεγονός ότι η ομιλήτρια "κυνηγά" την Clarinda "χωρίς να κοκκινίζει" δείχνει επίσης ότι η λεσβιακή τις σχέση έχει μια ασυνήθιστη οικειότητα. Ενώπιον της Clarinda, η ομιλήτρια συνεπάγεται, δεν έχει τίποτα να κρύψει, και τα δύο είναι και οι δύο γυναίκες, έχοντας πλήρη επίγνωση της ύπαρξης και της φύσης της σεξουαλικής επιθυμίας μιας γυναίκας. Αν μία άνθρωπος του δέκατου έβδομου αιώνα, θα περίμενε καμιά η ομιλήτρια να φαίνεται σεμνή και αγνή, όπως αναμένεται να είναι μια ενάρετη γυναίκα, ενώπιον της Clarinda η παρωδία είναι περιττή.
Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί η ομιλήτρια βρίσκει την Clarinda τόσο ακαταμάχητη και τη σχέση τους τόσο απελευθερωτική. Αν η ομιλήτρια εξακολουθεί να παλεύει με την επιθυμία της, όπως αυτή θα μπορούσε με την επιθυμία της για έναν άνδρα, η αναγνώστρια μένει με την ισχυρή εντύπωση ότι ο όποιος «πόνος» που βιώνει είναι εντελώς αυτοτραυματισμός. Η ομιλήτρια έχει ήδη μπει σε ένα αδιάντροπο "κυνήγι" της Clarinda, υποτίθεται ότι ο πόνος της είναι σαφώς μόνο η αγωνία μιας γυναίκας που έχει μόνο την παράταση του αναπόφευκτου («Ενάντια στη δική σου γοητεία αγωνίζομαι, αλλά μάταια»). Σε έναν ήχο που είναι παιχνιδιάρικα κατηγορητικός, η ομιλήτρια φορτίζει την Clarinda χρησιμοποιόντας το γυναικείο σώμα της για να εξυπηρετήσει λάγνα το ανδρικό μυαλό της («Με μορφή αυταπάτων με πονάς πόνο, / Αν και η φωτεινή νύμφη μας προδίδει την θαυμάστριά της" και αργότερα "όπου το ανδροπρεπές μέρος σου θα επικαλεστεί [θα ζητήσει σεξουαλικές χάρες] / Εσύ μας δελεάζεις με την εικόνα της καμαριέρας"). Είναι σαφές, ωστόσο, πως δεν έχει υπάρξει πραγματική προδοσία, και καμία πραγματική εξαπάτηση. Η ομιλήτρια έχει ήδη επιδιώξει να ερωτευτεί την αρρενωπή πλευρά ισχυρίζεται τώρα πως έχει παραβλεφθεί. Αντ 'αυτού, φαίνεται να απολαμβάνει παίζοντας ένα γυναικείο σεξουαλικό ρόλο, ενώ η Clarinda ως επιτιθέμενη και γόησα, καιη ίδια ως την αβοήθητη κατακτόμενη.
Αυτή η έννοια ότι παίζει ένα γυναικείο ρόλο υποστηρίζεται επίσης από το γεγονός ότι η ομιλήτρια έχει αλλάξει από το ενικό «εγώ» στο πληθυντικό "εμείς". Έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι αποδέχεται την παραδοσιακή διχοτόμηση ανδρικό-γυναικείο, η Clarinda όταν παρουσιάζει ανδρική συμπεριφορά φέρεται να λειτουργεί ως άνδρας («νέος» ή «θαυμαστής»), και όταν παρουσιάζει γυναικεία συμπεριφορά είναι γυναίκα («υπηρέτρια» ή «νύμφη»). Έτσι, με τη συμμετοχή της ίδιας και μιλώντας για όλα τα της γυναικείας φύσης ( το "φύλο μας"), η ομιλήτρια συνδέει την εαυτή της σιωπηρά με τη γυναικότητα και την γυναικεία σεξουαλική συμπεριφορά. Στην αγκαλιά της Clarinda της, λέει η αφηγήτρια, οι γυναίκες μπορεί να συμπεριφερθούν σε ένα γυναικείο τρόπο, που αγωνίζονται, αντιστέκονται, και στη συνέχεια ενδίδουμε στις σεξουαλικές επιθυμίες τις, όπως η Cloris κάνει στο ποίημα της Αphra Behn "Η απογοήτευση". Σε αντίθεση με έναν άνδρα, εντούτοις, αυτή η ανοχή δεν φέρει τρομερές κοινωνικές συνέπειες, όπως η απώλεια της παρθενίας («αθωότητας» τις), ή την εγκυμοσύνη. "Σίγουρα δεν είναι εγκληματικό, με σένα μπορούμε να δεσμευτούμε", παρατηρεί η ομιλήτρια, "Ή αν θα έπρεπε - δικαιολογίες να βρούμε για αυτό". Προφανώς, στην Αγγλία την εποχή της Aphra Behn η δυνατότητα της σεξουαλικής δραστηριότητας μεταξύ των γυναικών ήταν τόσο ελάχιστα αναγνωρισμένη ώστε να μην είναι ακόμη ταμπού. Και εκτός αυτού, η ομιλήτρια προσθέτει παιχνιδιάρικα, «Για όποια πιστεύει πως μαζεύει τα δικαιότερα λουλούδια / Ένα φίδι κείτεται κρυμένο κάτω από τα αρωματικά φύλλα". Ποια, όντως, θα υποψιάζονται πως μια σεξουαλικά επιθετική αρενωπή προσωπικότητα βρίσκεται κάτω από την γλυκιά γυναικεία επιφάνεια της Clarinda της;
Η περιγραφή της Clarinda στην πρώτη στροφή δημιουργεί μια δεύτερη, πιο ερωτική σημασία για αυτές τις τελευταίες γραμμές. Καθώς η περιγραφή της γύνανδρης Clarinda, η πρώτη στροφή κάνει αρκετές αναφορές στη φυσική πράξη του έρωτα, αναφερόμενη στην γυμνή μορφή της Clarinda της («Όταν είναι τόσο πολύ ωραία γυναίκα στην όψη"), γεγονός που υποδηλώνει θυελλώδες σεξουαλικό παιχνίδι ή δυνατέ σαγηνεύσεις με το "αγωνιζόμαστε, αλλά μάταια", και, τέλος υμνεί ρητά την μη-διεισδυτική σεξουαλική δραστηριότητα ("κρίμα στο φύλο μας, σίγουρα σε εσένα το 'στειλε / ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε σεξ, και όμως είναι αθώο [παρθενικό]"). Στο δίστιχο που ολοκληρώνει την πρώτη στροφή, η ολοένα και πιο φυσική γλώσσα της ομιλήτριας αναδύεται ως μια πλήρως ανεπτυγμένη φαντασία στην οποία η Clarinda είναι κυριολεκτικά τόσο αρρενωπή όσο και γυναικεία - ανατομικά ερμαφρόδιτη. Αν και δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η Clarinda είναι φυσικά μια ερμαφρόδιτη (ο τίτλος του ποιήματος είναι, πάνω από όλα, "Για τη Δίκαιη Clarinda ... Φαντάζομαι Περισσότερο από Γυναίκα" [η υπογράμμιση δική μου]), η ομιλήτρια απολαμβάνει τα γυναικεία σεξουαλικά σεξουαλικά όργανα. Στη φαντασία της ομιλήτριας, η Clarinda αντανακλά φυσικά ό,τι η αφηγήτρια γνωρίζει ήδη πως είναι μεταφορικά αλήθεια.
Μετά από αυτό το ρητό και, ενδεχομένως, τη συγκλονιστική εικόνα, η ομιλήτρια κλείνει το ποίημα με μόνο ελαφρώς πιο μετριοπαθείς εκφράσεις. Αναφέρεται στην μυθολογία, φαντάζομαι την Clarinda όπως η «[ευαίσθητη Cloris με τον αγαπητό Αλέξη ενώθηκε». Εδώ, η αμφιλεγόμενη χρήση της λέξης "ενώνεται" δείχνει την γύνανδρη προσωπικότητα τόσο της Clarinda και προτείνει τη σεξουαλική φύση της ένωσης των αντιθέτων - η Cloris και ο Αλέξης συνδυάζονται στο σώμα Clarinda μέσω μιας πράξης "ένωσης", ή τη σεξουαλική επαφή. Τέλος, η ομιλήτρια επαναλαμβάνει τη μοναδική ικανοποιητική φύση της σχέσης της με της Clarinda. Επειδή η Clarinda είναι τόσο γυναίκα όσο και άνδρας (ή χρησιμοποιεί το λογοπαίγνιο της ομιλήτριας «ερμαφρόδιτη», τόσο Αφροδίτη όσο και Ερμής), μαζί της μια γυναίκα μπορεί να βιώσει τόσο τη φιλία όο και το σεξουαλικό έρωτα. Περίοπτη θέση αυτού του συναισθήματος ως το τελικό συμπέρασμα του ποιήματος δίνει ιδιαίτερο βάρος. Η Clarinda γεμίζει ανάγκη μιας γυναίκας για γυναικεία συντροφιά, ένα επίτευγμα με το οποίο ο τυπικός άνδρας του δέκατου έβδομου αιώνα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί.
Αν και τα σεξουαλικά ταμπού του δέκατου έβδομου αιώνα στην Αγγλία υπάρχουν μόνο σε εξασθενημένη μορφή στην κοινωνία μας, "Για τη Δίκαιη Clarinda" εξακολουθεί να περιέχει σχετικό σχόλιο σχετικά με τη φύση της σεξουαλικότητας. Η Behn αντιπροσωπεύει τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ως "γυναίκα" και "άνδρας" με έναν τρόπο που οι μεταμοντέρνες-οι μπορεί να τον βρουν άβολο, αλλά κάνει μια ισχυρή υπόθεση για την ιδέα ότι το κοινωνικό φύλο (σε αντίθεση με το βιολογικό φύλο) κατασκευάζεται. Αυτές οι ιδιότητες που παραδοσιακά ορίζονται ως ανδρικές - η επιθετικότητα, η παρορμητικότητα, η δύναμη - μπορεί σαφώς να βρεθούν σε γυναίκες, καθώς και τα «γυναικεία» χαρακτηριστικά, όπως η παθητικότητα, η αρετή, και η αδυναμία μπορεί να βρεθούν σε άνδρες. Ίσως το τελικό μήνυμα της Behn είναι αυτό: τόσο η Αφροδίτη τόσο και ο Ερμής περιέχονται σε κάθε πρόσωπο, και η ανατομία δεν χρειάζεται να περιορίσει τους ρόλους που παίζουμε, είτε στην κρεβατοκάμαρα είτε στα μάτια του κοινού. Διανοητικά, μπορούμε να είμαστε όλες χαρούμενες γύνανδρες, την κατασκευή της εαυτής μας ως πρόσωπα, όχι ως παραλλαγές της τεχνητών στερεοτύπων του κοινωνικού φύλου.
Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html
