Απόφαση για την ισότητα του γάμου του Δικαστή Posner 5

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σε αυτές τις δύο υποθέσεις, ξεχειλίζει η συζήτηση για το αν η απαγόρευση του Lbtiq γάμου είναι"over- or under-inclusive" -για παράδειγμα, στην περίπτωση overinclusive αγνοείται η επίδραση της απαγόρευσης παιδοθέτησης από Lbtiq ζευγάρια, στην περίπτωση underinclusive αγνοείται η επέκταση του γάμου σε άλλα υπογόνιμα ζευγάρια. Αλλά για να πούμε ότι μια πολιτική διακρίσεων είναι overinclusive, πρέπει να πούμε ότι η πολιτική κάνει περισσότερο κακό στα μέλη της ομάδας διάκρισης, παρά πως είναι αναγκαία η επίτευξη των νόμιμων στόχων της πολιτικής, και να πούμε ότι η πολιτική για να είναι underinclusive είναι σύμφωνη με αποκλεισμό άλλων, πολύ παρόμοιων ομάδων είναι ενδεικτική της αυθαιρεσίας.

Αν και συζητάμε τις υποθέσεις, όπως θα κάνουμε και σε αυτή την γνωμοδότηση, οι επιβλαβείς συνέπειες του αμφισβητούμενου νόμου μπορεί να βλάψουν με ανάλυση. Όταν ένα Σύνταγμα εισάγει διακρίσεις εις βάρος μιας προστατευόμενης τάξης (όπως ορίζεται για παράδειγμα στην δεύτερη ερώτησή μας), δεν έχει σημασία αν η βλάβη που προκλήθηκε από τη διάκριση είναι μια βαριά βλάβη. Όπως είπαμε, ένας νόμος που θα επέβαλε φόρο δύο δολλαρίων μόνο στις γυναίκες, αλλά δεν θα άγγιζε τους άνδρες εκτός κι αν υπήρχαν ακαταμάχητες αιτίες διάκρισης. Δεν θα είχε σημασία αν η βλάβη διακρίσεων σε κάθε πρόσωπο ήταν μικρή και αν το όφελος της επιβολής του φόρου μόνο στις γυναίκες ήταν τελικά είναι εύκολο να αποφασίσουμε. Οι υπό αμφισβήτηση νόμοι διακρίσεων εις βάρος μιας μειονότητας που ορίζεται από ένα αμετάβλητο χαρακτηριστικό, και η μόνη λογική που οι Πολιτείες διατυπώνουν την πεποίθηση πως - τα ζευγάρια και τα παιδιά τις-τους δεν χρειάζονται τον γάμο, διότι τα ζευγάρια δεν μπορούν να παράγουν παιδιά, εκουσίως ή ακουσίως - είναι τόσο διάτρητη, που δεν μπορεί καν να ληφθεί σοβαρά υπόψη.  

Στο βαθμό που τα παιδιά βρίσκονται σε καλύτερη θέση σε οικογένειες στις οποίες οι γονείς είναι έγγαμες-οι, [τα παιδιά] είναι σε καλύτερη θέση αν έχουν μεγαλώσει είτε με τις βιολογικές-ούς γονείς τους είτε με τις θετές-ούς γονείς. Η διάκριση κατά των ζευγαριών είναι παράλογη, και ως εκ τούτου αντισυνταγματική ακόμη και αν η διάκριση αυτή δεν έχει υποβληθεί σε εξονυχιστική έρευνα, η οποία είναι το γιατί που μπορούμε σε μεγάλο βαθμό παραλείψουμε την πιο σύνθετη ανάλυση ευρυμάτων σε περισσότερες υποθέσεις εξισορροπισης της ίσης-προστασίας.

Είναι, επίσης, το γιατί που μπορούμε να αποφύγουμε την εμπλοκή με το επιχείρημα των εναγυσών-ντων ότι η απαγόρευση του Lbtiq γάμου από την Πολιτεία παραβιάζει το θεμελιώδες δικαίωμα που προστατεύεται από τη ρήτρα της εντολής της Δεκάτης Τετάρτης Τροποποίησης. Οι ενάγουσες-ντες επικαλούνται υποθέσεις όπως η Hodgson κατά Μινεσότα - Hodgson v. Minnesota, 497 U.S. 417, 435 (1990) και η Zablocki κατά Redhail - Zablocki v. Redhail, 434 US 374, 383-86 (1978), στις οποίες αποφασίστηκε ότι το δικαίωμα να επιλέγεις με ποια-ον θα τελέσεις γάμο είναι πράγματι θεμελιώδες δικαίωμα.

Οι Πολιτείες απαντούν ότι το δικαίωμα που αναγνωρίζεται σε αυτές τις υποθέσεις είναι το δικαίωμα να επιλέγεις μέσα από την κατηγορία των προσώπων που επιτρέπεται να συνάψουν γάμο, αποκλείοντας έτσι τα παιδιά, τις στενές-ούς συγγενείς, τα ήδη έγγαμα πρόσωπα και τις Πολιτείες που υποστηρίζουν τον Lbtiq γάμο.

Βρίσκεστε στο Ε' μέρος για να βρεθείτε στο ΣΤ' μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif

Φωτογραφία: Athens Pride 2014 στη πλατεία Συντάγματος.