Ένας τρόπος για να αποφασιστεί κατά πόσον η πολιτική είναι overinclusive, είναι να ρωτήσουμε αν η άνιση μεταχείριση είναι απαραίτητη για την επίτευξη της επιθυμητής οφέλειας. Φανταστείτε ένα Σύνταγμα που επιβάλλει φόρο 2 δολλαρίων στις γυναίκες, αλλά όχι στους άνδρες. Τα έσοδα από τον φόρο αυτό είναι, ας υποθέσουμε, ουσιαστικής σημασίας για την αποτελεσματική λειτουργία της κυβέρνησης.Ως εκ τούτου, ο φόρος είναι κοινωνικά αποτελεσματικός, και τα οφέλη υπερτερούν σαφώς του κόστους. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της διερεύνησης. Απομένει να καθοριστεί κατά πόσον τα οφέλη από την επιβολή του φόρου μόνο στις γυναίκες υπερτερούν του κόστους.
Και
το ίδιο στην περίπτωση του Lbtiq
γάμου, το ζήτημα δεν είναι
αν ο ετερό γάμος είναι ένας κοινωνικά
επωφελής θεσμός, αλλά αν για το κράτος τα οφέλη της διάκρισης εις βάρος
των Lbtiq
ζευγαριών υπερτερούν σαφώς των ζημειών
που η διάκριση αυτή επιφέρει.
Οι
ερωτήσεις μας οδηγούν στην ουσία του
δόγματος της ίσης προστασίας. Οι
ερωτήσεις 1 και 2 συνεπείς με τις διάφορες
φόρμουλες για το τι επιτρέπει
το δικαίωμα διάκρισης εις βάρος της ομάδας,
να αυξηθεί ο εξονυχιστικός έλεγχος της
διάκρισης, και οι ερωτήσεις 3 και 4
συλλαμβάνουν την ουσία της προσέγγισης
του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε περιπτώσεις αυξημένου-ελέγχου: "Για
να πετύχει, η εναγόμενη-ος
της
υπόθεσης
της οποίας αμφισβητείται
το κύρος, ιδιαίτερα από την κυβέρνηση
πρέπει να δείξει “τουλάχιστον ότι η
ταξινόμηση εξυπηρετεί
σημαντικούς κυβερνητικούς στόχους και
ότι τα μέτρα διακρίσεων ασχολούνται
ουσιαστικά με την επίτευξη των στόχων
αυτών". Υπόθεση Ην. Ποιτείες κατά Βιρτζίνια - United States v. Virginia, ανωτέρω, 518
ΗΠΑ στην 524 (1996), παραθέτοντας την υπόθεση
Πανεπιστήμιο Γυναικών του Μισισιπή
κατά Hogan - Mississippi University for Women v. Hogan, 458 U.S.
718, 724 (1982).
Η
διαφορά μεταξύ της προσέγγισης που
κάνουμε στις δύο υποθέσεις και της πιο
συμβατικής προσέγγισης είναι σημασιολογική
παρά ουσιαστική. Η συμβατική προσέγγιση
δεν φιλοδοξεί να εξισορροπήσει το κόστος
και τα οφέλη του υπό αμφισβήτηση
νόμου διάκρισης. Αντ
'αυτού, αξιολογεί τη σημαντικότητα του
σκοπού-αμεροληψίας της
Πολιτείας κατά τη θέσπιση του νόμου και
το βαθμό στον οποίο είναι (“προσαρμοσμένος”)
κατάλληλα ο νόμος για την επίτευξη του
σκοπού αυτού. Διερωτάται κατά
πόσο ο νόμος προάγει πραγματικά το
συμφέρον που προβάλλει η Πολιτεία και
κατά πόσον θα μπορούσε να υπάρξει κάποια
λιγότερο επαχθής εναλλακτική λύση. Η
ανάλυση αυτή δεν επικεντρώνεται συνεπώς
στο "κόστος" και στις "παροχές-οφέλη"
ως τέτοια, αλλά στο αν [νόμος] "καλύπτει τον κατάλληλο σκοπό".
Βρίσκεστε στο Δ' μέρος για να βρεθείτε στο Ε' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif
Φωτογραφία: Ignace του Henri Jean Fantin-Latour