Η απόφαση θα έπρεπε να είχε ήδη εκτελεστεί με επέκταση του συμφώνου συμβίωσης και στα Lbtiq ζευγάρια. Η Ελλάδα δεν έχει κάνει τίποτε μέχρι τώρα και ήδη άλλα 162 Lbtiq ζευγάρια προσφεύγουν εκ νέου στο Στρασβούργο. Η μη προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στην απόφαση του ΕΔΑΔ είναι επικίνδυνη για δύο λόγους: πρώτον, με την παράλειψή της να καλύψει νομικά τα Lbtiq ζευγάρια, η κυβέρνηση νομιμοποιεί έμμεσα και σιωπηρά και τις ρατσιστικές εναντίον τις-τους συμπεριφορές, παρότι θεωρητικά τις απαγορεύει με την κοινή νομοθεσία.
Οταν όμως αρνείσαι να προστατεύσεις το Lbtiq ζευγάρι, τι νόημα έχει να ισχυρίζεσαι ότι προστατεύεις την κάθε Lbtiq χωριστά;
Είναι σαν να προστατεύεις τη θρησκευτική ελευθερία, όσο αυτή δεν εκφράζεται προς τα έξω ως λατρεία. Πρόκειται για μια υποκριτική στάση που υποκρύπτει και υποδαυλίζει έμφυλο ρατσισμό. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι, όπως επεσήμανε χθες ο Συνήγορος του Πολίτη, η μη συμμόρφωση με τις αποφάσεις του ΕΔΑΔ εκθέτει τη χώρα διεθνώς και δεν συνάδει με ένα σύγχρονο κράτος δικαίου. Υποσκάπτει το κύρος της χώρας και ταυτόχρονα το κύρος του Δικαστηρίου.
Η ύπαρξη όμως και η λειτουργία ενός ευρωπαϊκού δικαστηρίου είναι παράγοντας προώθησης ενός κοινού ευρωπαϊκού χώρου δικαιωμάτων και ως τέτοιος πρέπει να περιφρουρηθεί σαν "κόρη οφθαλμού", ιδίως σε εποχές που ο εθνικιστικός απομονωτισμός και αντιφιλελευθερισμός προσπαθούν να επανακτήσουν το χαμένο έδαφος. Ο σεβασμός της νομολογίας του ΕΔΑΔ αποτελεί συνεπώς πράξη υπεράσπισης του κοινού ευρωπαϊκού συνταγματικού πολιτισμού.
Την ειδηση την βρήκαμε στις 7.11.2014 από την ethnos.gr γραμμένη από την Λίνα Παπαδοπούλου, Αν. καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή ΑΠΘ στην http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22788&subid=2&pubid=64089833
Η φωτογραφφία είναι του Lou Dematteis για το Reuter
