Σκεφτείτε
τώρα την συναισθηματική άνεση που έχουν
οι έγγαμες γονείς και που είναι πιθανό να
παρέχουν σε παιδιά που παιδοθετήθηκαν
από Lbtiq
ζευγάρια.
Υποθέστε
ότι ένα τέτοιο παιδί έρχεται σπίτι από
το σχολείο μια μέρα και αναφέρει στις
γονείς της πως όλες συμμαθήτριές-ες
της, έχουν μια μαμά και μπαμπά, ενώ αυτή
έχει δύο μητέρες (ή δύο μπαμπάδες, όπως
η συγκεκριμένη υπόθεση). Τα
παιδιά από τη φύση συμμορφώνονται
στις συνθήκες, τείνουν να αναστατώνονται
όταν ανακαλύψουν ότι δεν είναι στη ίδια
θέση με τις συνομήλικές τις. Εάν οι Lbtiq
γονείς ενός παιδιού είναι έγγαμες,
ωστόσο, οι γονείς μπορούν να πουν στο
παιδί αληθώς ότι μία ενήλικη επιτρέπεται
να τελέσει γάμο με ένα ετερό πρόσωπο, ή
αν η ενήλικη προτιμά, όπως κάνουν κάποιες,
ένα πρόσωπο που είναι ίδιου φύλου με το
δικό της, αλλά πως είτε έτσι είτε αλλιώς,
οι γονείς είναι έγγαμες-οι και, επομένως,
το παιδί αισθάνεται ασφαλές με το να
είναι το παιδί ενός έγγαμου ζευγαριού. Αντίθετα,
φανταστείτε τις γονείς να πρέπει πουν
στο παιδί τις ότι τα Lbtiq
ζευγάρια δεν μπορούν να
τελέσουν γάμο, και έτσι το παιδί δεν
είναι παιδί ενός έγγαμου ζευγαριού,
αντίθετα από τις συμμαθήτριες-ές της.
Η
Ιντιάνα επιτρέπει την Lbtiq
παιδοθεσία (το Wisconsin δεν
την επιτρέπει). Αλλά ένα άγαμο Lbtiq
ζευγάρι είναι λιγότερο
σταθερό από ένα έγγαμο, ή έτσι τουλάχιστον
επιμένει το κράτους, πως ο γάμος
συνεπάγεται ό,τι καλύτερο για τα παιδιά.
Αν ο γάμος είναι καλύτερος για τα παιδιά
που ανατράφηκαν από τις-τους βιολογικούς
τους γονείς, θα πρέπει να είναι ακόμη
καλύτερα για παιδιά που ανατράφηκαν
από τις θετές γονείς τις-τους. Το
κράτος θα έπρεπε να θέλει τα Lbtiq
ζευγάρια να παιδοθετούν -ας, το επαναλάβω,
να επιτρέπει - να τελούν γάμους, αν είναι
σοβαρό το επιχείρημα ότι το κυβερνητικό
συμφέρον για το γάμο προέρχεται μόνο
από το πρόβλημα των ακούσιων γεννήσεων.
(Εμείς αμφιβάλουμε ότι είναι σοβαρό).
Η
Πολιτεία ισχυρίζεται ότι ο γάμος είναι
μια συμβατική λύση στο πρόβλημα αυτό
όπου διαψεύδεται από την εμπειρία του
κράτους για τις γεννήσεις εκτός γάμου.
Ακούσιες εγκυμοσύνες βρέθηκαν μεταξύ
των έγγαμων ζευγαριών, καθώς και μεταξύ
άγαμων ζευγαριών, και μεταξύ των προσώπων
που δεν βρίσκονται σε μια δεσμευτική
σχέση και έχουν σεξουαλική επαφή έχει
ως αποτέλεσμα μια ανεπιθύμητη
εγκυμοσύνη.
Αλλά
η Πολιτεία πιστεύει ότι τα έγγαμα
ζευγάρια είναι λιγότερο πιθανό να
εγκαταλείψουν ένα παιδί που γεννήθηκε
μέσα σε ένα γάμο, ακόμη και αν τη γέννηση
του παιδιού ήταν ακούσια. Λοιπόν, αν η
πολιτική του κράτους προσπαθεί να
διοχετεύσειτο αναπαραγωγικό σεξ στο γάμο ήταν
επιτυχημένη, θα περιμέναμε μια πτώση
του ποσοστού των παιδιών που γεννιούνται
από μια άγαμη γυναίκα, ή τουλάχιστον
ότι δεν θα αυξηθεί το ποσοστό αυτό. Ωστόσο,
στην πραγματικότητα στο ποσοστό αυτό,
υπήρξε αύξηση στην Ιντιάνα από το 1997
με τη θέσπιση της απαγόρευσης του Lbtiq
γάμου (υπογραμμίζοντας έτσι
την απόφαση της να αντιτίθεται σε ένα
τέτοιο γάμο) και για πρώτη φορά δήλωσε
ότι δεν θα αναγνωρίζονται οι Lbtiq
γάμοι που αναγνωρίζονται
σε άλλες Πολιτείες ή σε χώρες του
εξωτερικού. Το
νομοθετικό σώμα ήταν έντρομο πως οι
Lbtiq από την Hoosier θα ξεχύνονταν
στη Χαβάη για να τελέσουν γάμο, όταν το
1996, τα δικαστήρια της Χαβάης φάνηκε να
κινούνται προς ακύρωση της απαγόρευσης του Lbtiq γάμου από την Πολιτεία,
αν και, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα η
Χαβάη δεν επέτρεπε τέτοιο γάμο μέχρι
το 2013.
Βρίσκεστε στο ΙΔ' μέρος για να βρεθείτε ΙΕ' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 4.9.2014 και την μεταφράσαμε από την https://38.media.tumblr.com/8532fff79925c630d5c361560cf8f717/tumblr_njxejpmnrT1s2yegdo1_r1_400.gif