Η Gemma Hayter πέθανε γυμνή και μόνη, αφού βασανίστηκε και κακοποιήθηκε. Οι δολοφόνοι της ήταν γνωστοί της. Ακόμη χειρότερα, για την 27χρονη Gemma, με μαθησιακή αναπηρία, αυτοί οι άνθρωποι ήταν φίλοι της. Οι περισσότερες άνθρωποι διαβάζοντας την απόφαση της δίκης θα είναι αηδιασμένες και θα αναρωτιούνται από ξεπηδά η καλλιέργεια-κουλτούρα της κακοποίησης αναπηρίας.
Δεδομένου ότι η Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΙΑΔ δημοσιεύει στα συμπεράσματά της πως τα εγκλήματα μίσους σε ανάπηρες αυξάνονται και οι εκθέσεις της Scope δείχνουν πως οι διακρίσεις και η κακοποίηση σε βάρος των αναπήρων στους δρόμους έχει αυξηθεί την τελευταία χρονιά, οι καιροί αλλάζουν προς το χειρότερο. Για τις ανάπηρες και όσες από εμάς τις αγαπούν αυτή την αλλαγή είναι πράγματι πολύ ανησυχητική. Όπως και με τις πρόσφατες καταγγελίες για τη συστηματική κακοποίηση των αναπήρων στα νοσοκομεία που παρέχουν κατοικία, όπως το Winterbourne View, το πρόβλημα φαίνεται ότι ξεπερνά την ικανότητά μας να την υπολογίσουμε. Νοιώθουμε αποτροπιασμό και αναγνωρίζουμε πως από τις δράσεις αυτών των σαδιστών δεν βρίσκονται σε άμεση συνάρτηση με το πλαίσιο της αναφοράς μας γι 'αυτό τις απορρίπτουμε ως ενέργειες λίγων. Ενέργειες σαν αυτές, ωστόσο, δεν αρχίζουν με το θάνατο, τη βία ή τα βασανιστήρια. Η γένεση αυτής της συμπεριφοράς ξεκινά με μικρότερα πράγματα που μπορεί να προληφθούν ως συμπεριφορά.
Ξεκινά με τη λεκτική κακοποίηση.
Το γεγονός είναι ότι αυτή η συμπεριφορά, η οποία θα πρέπει να προκαλεί αποτροπιασμό σε μια πολιτισμένη κοινωνία, είναι στην πραγματικότητα σχετικά αυξημένη. Ο κατάλογος της κακοποίησης που επιφυλάσσεται εις βάρος των αναπήρων είναι ρουτίνα και σχηματίζει ένα φάσμα. Το ακραίο τελικό σημείο του φάσματος είναι τα βασανιστήρια και ο θάνατος, αλλά η γέννηση της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας-φανατισμού είναι πάντα η λεκτική κακοποίηση. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτό. Δεν μπορούμε συλλογικά να δεχτούμε την πρόκληση και να νομοθετούμε κατά του ρατσισμού, του αντισημιτισμού και της λεσβοφοβίας, αλλά να επιτρέπουμε η πρόκληση στην αναπηρία να παρουσιάζεται ως αδιαμφισβήτητη. Επειδή η γλώσσα που χρησιμοποιούμε καθημερινά είναι οι σπόροι που οι ανάπηρες καρπώνονται τη συγκομιδή που στοχεύει στην κακοποίηση τις. Δεν μπορούμε να βλέπουμε πια αυτά που γράφονται για τις σαδιστικές δολοφονίες αθώων ανθρώπων, αλλά μπορούμε να ακούσουμε τη γλώσσα των διακρίσεων σε κάθε γωνιά. Ένα αστείο για "αργόστροφες" εδώ ή ένα σχόλιο για κάποια που "γλύφει το παράθυρο" τρέφει τις φανατικές και το πιο σημαντικό, πιο ανησυχητικό, θέτει ένα προηγούμενο. Μας λέει πως οι ανάπηρες είναι άνευ αξίας.
Η Gemma δεν ήταν άνευ αξίας για μένα. Ούτε ήταν η Fiona Pilkington ή η κόρη της Francecca και ο David Askew. Ανησυχώ όλη την ώρα τι επιφυλάσσει το μέλλον στις ανάπηρες, όπως η κόρη μου, η οποία νοητικά θα παραμείνει στην ηλικία των πέντε ετών σε ολόκληρη τη ζωή της. Ξέρω ότι η κακοποίηση θα είναι ένας παράγοντας στη ζωή της. Ως γονείς ανησυχείτε για τη μικρή πιθανότητα βλάβης που μπορεί να συμβεί στο παιδί σας. Δεδομένου ότι για τη γονέα ενός ανάπηρου παιδιού το ζήτημα δεν είναι αν, αλλά πότε. Κακοποίηση της αναπηρίας, συμβαίνει όταν οι ανάπηρες ντύνονται σατιρικά από μερικά κόμικς και παρουσιαστές της τηλεόρασης κάνουν προσβλητικές και οι φτηνές επιθέσεις ηλιθιότητας και άγνοιας ή απλώς ούρλιαζουν σε σας με μίσος στο δρόμο, πρέπει να καταπολεμηθεί καθημερινά. Η χρήση του όρου από το περιοδικό Vogue "αργόστροφη" από απερίσκεπτες ή αδιάφορες διασημότητες διασφαλίζει ότι τα εκατομμύρια των οπαδών τις να έχουν μια νέα λέξη για να χρησιμοποιούν με τις φίλες τις. Η δικαιολογία της ελευθερίας της έκφρασης δεν λειτουργεί εδώ και η έκφραση μίσους δεν είναι ελευθερία της έκφρασης, όταν κλειδώνει άλλες σε μια φυλακή στερεοτύπων και διαπράττει κακοποίηση.
Δεν μπορούμε να εξαλείψουμε εντελώς τη μισαλλοδοξία-φανατισμό, αλλά μπορούμε να αφαιρέσουμε το οξυγόνο που την τροφοδοτεί. Μπορούμε να καταπολεμήσουμε τα δίκτυα υποστήριξης που την προωθούν και μπορούμε να απαιτήσουμε από τις άλλες να κάνουν το ίδιο. Είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε όλες, και είναι κάτι που μια πολιτισμένη κοινωνία πρέπει να κάνει, γιατί ανεξάρτητα από το πόσο συχνά ή πόσο αποφασιστικά θα μπορέσουμε να αλλάξουμε τα μυαλά μας από την ενοχλητική αλήθεια, όλα τα εγκλήματα μίσους ξεκινούν με λεκτική κακοποίηση.
Την είδηση την βρήκαμε 14.9.11 και την μεταφράσαμε από την εφημερίδα The guardian γραμμένη από την Nicky Clark στην http://www.guardian.co.uk/society/joepublic/2011/sep/13/gemma-hayter-disability-hate-crime-abuse?INTCMP=SRCH
Η Nicky Clark είναι ακτιβίστρια για την αναπηρία, μητέρα δύο ανάπηρων παιδιών, νοσηλέυτρια και blogger στη nickyclark.blogspot.com /
