Ήρθε η ώρα να καταρρίψουμε αυτά τα αλλά και να παραμείνει υπόλογη η σεξιστική κοινωνία μας.
Όταν είστε μια γυναίκα που ξοδεύει πολύ χρόνο μιλώντας για το σεξισμό, θα αρχίσετε να παρατηρείτε ότι περίπου ένα στα 10 από όλα τα σχόλια που δέχεστε αρχίζει με τις ίδιες δύο λέξεις: "Ναι, αλλά ..."
Είτε έχετε μόλις περιγράψει το οικονομικό μειονέκτημα είτε τη δομική καταπίεση, είτε περιγράφετε διακρίσεις στο χώρο εργασίας είτε συζητάτε για την παρενόχληση στο σχολείο, θα υπάρχει πάντα κάποια-ος που προσπαθεί να υποστηρίξει ότι, στην πραγματικότητα, είναι οι ίδιες οι γυναίκες που ευθύνονται για το πρόβλημα.
Αυτό το "Ναι, αλλά" φαινόμενο συμβαίνει τόσο συχνά ώστε θα αρχίσετε να αναγνωρίζετε τα ίδια επιχειρήματα να επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, τόσο συχνά, στην πραγματικότητα, θα αρχίσετε να αναρωτιέστε αν θα ήταν χρήσιμο να έχετε τις απαντήσεις για όλα αυτά σε ένα βολικό μέρος ...
"Ναι, αλλά τα κορίτσια απλώς δεν ενδιαφέρονται για την επιστήμη"
Πάρτε ένα μωρό κορίτσι, φέρτε το σε έναν κόσμο που φωνάζει σε αυτό το μωρό από κάθε οπτική γωνία πως θα πρέπει να ενδιαφέρεται μόνο για ορισμένα θέματα και όχι για άλλα. Στη συνέχεια, στην ηλικία των 15 ή κάπου εκεί, ρωτήστε την ποια θέματα θα επιθυμούσε να σπουδάσει, και μια διαπεραστική κραυγή θα ακουστεί με ενθουσιασμό ότι η κοινωνία είχε δίκιο - τα κορίτσια απλά ότι δεν είναι για τα μαθηματικά ή την επιστήμη! ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
"Ναι, αλλά αν μια γυναίκα φοράει κοντή φούστα, τα θέλει"
Η πρώτη ρωγμή σε αυτό το επιχείρημα είναι ότι προϋποθέτει την παράλληλη παραδοχή ότι κάθε άνδρας είναι ένα ζώο με τέτοιες ανεξέλεγκτες παρορμήσεις-ακατανίκητες τάσεις που ο ίδιος δεν είναι σε θέση να αποτρέψει τον εαυτό του από μια επίθεση σε μια γυναίκα που φοράει ένα συγκεκριμένο ρούχο. Η δεύτερη είναι ότι δεν είναι υποστηρίζεται από τα γεγονότα. Οι περισσότερες γυναίκες θύματα είναι ήδη γνωστές των βιαστών τις, η απομυθοποίηση της θεωρίας ότι πρόκειται για μια τυχαία πράξη που προκλήθηκε από ένα τμήμα ένδυσης (τη φούστα). Η ΜΚΟ Υποστήριξη στην Κρίση του Βιασμού εξηγεί: "Οι άνθρωποι, και ιδιαίτερα οι γυναίκες και τα κορίτσια, όλων των ηλικιών, των τάξεων, των πολιτισμών, των ικανοτήτων, των μορφών σεξουαλικότητας, των φυλών και θρησκευτικών πεποιθήσεων βιάζονται. Η αντίληψη για την «ελκυστικότητα» της γυναίκας θύματος πολύ λίγο μετράει στη σεξουαλική βία. Ο βιασμός είναι μια πράξη εξουσίας, βίας, δεν είναι σεξ. "Ω, και το τρίτο ελάττωμα; Οι γυναίκες θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα να φορούν ό,τι στο καλό θέλουν χωρίς να φοβούνται πως θα τις επιτεθούν. Αυτό θέτει τον πήχη πολύ χαμηλά.
"Ναι, αλλά οι γυναίκες μένουν εκτός (εργασίας) και αποκτούν μωρά - γιατί πρέπει οι επιχειρήσεις να πληρώνουν το τίμημα;"
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι αυτό επιχείρημα χρειάζεται ακόμη σήμερα το 2014 να το αντιμετωπίζουμε, αλλά μερικές-οί άνθρωποι εξακολουθούν να βλέπουν την εγκυμοσύνη σαν κάποιο είδος εγωιστικής μικρής εκδρομής σε βάρος της εργοδοσίας. Το επιχείρημα είναι ότι δεν μπορεί να αναμένεται ότι ειδικά οι μικρές επιχειρήσεις υφίστανται τις οικονομικές συνέπειες, αν μια γυναίκα σκόπιμα μένει εκτός για να γεννήσει, αφήνοντάς την εργοδοσία στη μοίρα της. Η κραυγαλέα παράλειψη στο επιχείρημα, ωστόσο, είναι ότι - σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση-αντίληψη της κοινωνίας - οι άνδρες εμπλέκονται κάπου στη διαδικασία, επίσης. Οι γυναίκες, δεν είναι χαρούμενες θέτοντας εαυτές εκτός για εννέα μήνες "διακοπών", διαιωνίζουν την ανθρώπινη φυλή. Ως εκ τούτου, δεν είναι παράλογο να περιμένουμε η κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρήσεων και άλλων χώρων εργασίας, για να μοιραστούν το οικονομικό κόστος.
"Ναι, αλλά τις γυναίκες που αγοράζουν και γράφουν γυναικεία περιοδικά τις επικρίνετε"
Αυτή είναι μια κλασική κατάσταση της κότας και του αυγού. Φέρνουμε τα κορίτσια σε έναν κόσμο που έχει τόση εμονή με την εικόνα που, από την ηλικία των πέντε ετών, ήδη ανησυχούν για το σώμα τους και, από την ηλικία των επτά ετών, το ένα τέταρτο εξ' αυτών έχει προσπαθήσει να χάσει βάρος. Τα μεγαλώνουμε σε μια κοινωνία που τις βομβαρδίζει με φωτογραφίες από λεπτές, ξανθιές, με μακριά πόδια, λείο δέρμα, μαυρισμένο, γυναίκες με πλούσιο στήθος, και προϋποθέτει πως σε κάθε στροφή η αξία μιας γυναίκας έγκειται πρωτίστως στην εμφάνισή της. Στη συνέχεια, θα τις χλευάζουν για την αγορά περιοδικών που υπόσχονται να τις διδάξουν πώς να χάσουν βάρος, να κάνουν λείο το δέρμα τις και να τελειοποιήσουν την εμφάνισή τις. Αν αλλάζαμε τον πολιτισμό - τον τρόπο με τον οποίο φερόμαστε στις γυναίκες, και τις προσδοκίες με τις οποίες μεγαλώνουν - θα μπορούσαμε να δούμε ότι η προσφορά και η ζήτηση των μέσων ενημέρωσης θα αλλάζε πάρα πολύ.
"Ναι, αλλά οι γυναίκες κάνουν διαφορετικές επιλογές ζωής"
Συνήθως χρησιμοποιείται ως άμυνα απόδειξης της ισόρροπης εκπροσώπησης των γυναικών σε κορυφαίες θέσεις των επιχειρήσεων, το πρόβλημα με αυτό το επιχείρημα είναι ότι σταματά εκεί. Η αιχμή-το σημαντικό αυτή δεν θα πρέπει να είναι ότι οι γυναίκες "επιλέγουν" την οικογένεια πάνω από την καριέρα, αλλά ότι εξακολουθούμε να ζούμε σε μια κοινωνία που τις αναγκάζει, σε τόσο πολλές περιπτώσεις, να κάνουμε αυτή και μόνο την επιλογή - ενώ οι άνδρες είναι σε θέση να απολαμβάνουν υψηλές θέσεις εργασίας και να έχουν παιδιά, χωρίς καμία θυσία. Ναι, οι γυναίκες μπορεί να επιλέγουν να έχουν τα παιδιά, αλλά δεν επιλέγουν τη δομική ρύθμιση μιας κοινωνίας στην οποία είναι ευρέως διαθέσιμες ελάχιστες επιλογές (η από κοινού τη γονική άδεια, το ευέλικτο ωράριο εργασίας, η φροντίδα των παιδιών) αρκετές για να τις επιτρέψουν να το πράξουν χωρίς να θέτουν σε κίνδυνο τη σταδιοδρομία τις.
Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 7.8.14 και την μεταφράσαμε από την theguardian.com, γραμμένη από την Laura Bates στην http://www.theguardian.com/lifeandstyle/womens-blog/2014/aug/07/10-myths-that-blame-women-for-sexism?CMP=fb_gu
