Η García-Moreno επισημαίνει την επίμονη έλλειψη προσοχής για τα "βιολογικά συστατικά" της ασθένειας. Συχνά υπάρχουν βασικές διαφορές στον τρόπο με τον οποίο οι γυναίκες και οι άνδρες ανταποκρίνονται στη λοίμωξη, η ηχώ της Klein και εκείνων που μπορούν - και πρέπει - να επηρεάσουν τις ιατρικές απαντήσεις σε βραχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο. Πάρτε την γρίπη, για παράδειγμα, σύμφωνα με την Klein, "Η φλεγμονή που προκαλείται από λοίμωξη είναι συχνά μεγαλύτερη στις γυναίκες παρά στους άνδρες". Ομοίως, η Anker σημειώνει στην έκθεση της ΠΟΥ του 2011, "Ένα συχνό λάθος είναι να μην καταγράφεται η σχετική σημασία των συμπτωμάτων που μπορεί να συμβαίνουν μόνο στο γυναικείο φύλο, όπως η κολπική αιμορραγία στο δάγκειο πυρετό". *
"Μπορείτε να πάρετε αυτές τις πραγματικά ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις σχετικά με τον Έμπολα, επίσης", προσθέτει η Klein. "[Ωστόσο, όταν] η χρηματοδότηση της έρευνας φτάνει στον Έμπολα, δεν εξετάζει ούτε καν το ρόλο που παίζει το φύλο".
Ως απόδειξη αυτού του είδους της απόριψης της σημαντικής σημασίας του φύλου σε θέματα δημόσιας υγείας, η Klein περιγράφει ένα ανώνυμο σημείωμα της που κάποτε συμπεριλαμβανόταν σε μία κριτική σε αίτηση επιχορήγησης. "Μακάρι να είχα σταματήσει με όλα αυτά τα έμφυλα πράγματα και να είχα επιστρέψει στην επιστήμη", "Εργάζομαι σε αυτό τον τομέα για 20 χρόνια και αυτή η [βιολογική διαφορά] δεν έχει σημασία", ένα άλλο σημείωμα ανέφερε κάποτε.
Σε όλη τη σταδιοδρομία της, η Anker έχει δεχτεί κτυπήματα για παρόμοια λάθη, αν και αυτά συχνά έχουν κοινωνικές ρίζες, σε αντίθεση με τα βιολογικά, ζητήματα. "Η γενική πεποίθηση είναι ότι από μολυσματικές ασθένειες πλήττονται τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες, το καλύτερο είναι να εστιαστεί η προσοχή στη δημόσια υγεία κατά τη διάρκεια μιας επιδημίας για τον έλεγχο και τη θεραπεία, και να το αφεθεί σε άλλες η αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων που μπορεί να υπάρχουν στην κοινωνία, όπως η ανισότητα των γυναικών, αφότου η επιδημία έχει τελειώσει", έγραψε στην έκθεση της ΠΟΥ του 2011. Ωστόσο, τόνισε πως η αντιμετώπιση αυτών των «προβλημάτων» είναι κρίσιμη για την κατανόηση και ως απόρροια της εξάπλωσης μιας επιδημίας. *
Μελετόντας τις νοσηλεύτριες.
Είναι κυρίως γυναίκες σε όλο τον κόσμο, και είναι συχνά στην πρώτη γραμμή αντιμετώπισης των μολυσματικών ασθενειών. Ωστόσο, πολύ συχνά, βρίσκονται πολύ χαμηλά στη κατάταξη του κοινωνικού - και του έμφυλου τοτέμ - πόλου για τις ανάγκες τις, ώστε να ακούγονται καθαρά. "Η έρευνα έχει δείξει ότι οι κακές σχέσεις μεταξύ νοσηλευτριών και γιατρίνων-ών είναι συνήθεις στις ρυθμίσεις του νοσοκομείου, οι οποίες αποτελούν δυνητική απειλή για την ασφάλεια των ασθενών - συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου των λοιμώξεων [- -] και έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ικανοποίηση και συνοχή της νοσηλεύτριας", ανέφερε το 2011 σε έκθεση της η ΠΟΥ. Επιπλέον, μετά το ξέσπασμα του SARS το 2003, διαπίστωσαν οι μελέτες του Καναδά, σύμφωνα με την ΠΟΥ, ότι "η έλλειψη ισχύος και επιρροής των νοσηλευτριών συνδέεται με τους ανεπαρκείς ελέγχους των λοιμώξεων".
Λαμβάνοντας υπόψη το φύλο γενικότερα, σε ένα προηγούμενο ξέσπασμα της επιδημίας Έμπολα, μια ανέκδοτη έκθεση ισχυρίστηκε ότι οι άνδρες κυριάρχησαν στις συναντήσεις ενημέρωσης για την ασθένεια, παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες ήταν ήδη γνωστό πως είναι κυρίως εκείνες που είναι νοσηλεύτριες ή φροντίζουν τις-τους ασθενείς. Κατά τη διάρκεια του ξεσπάσματος της H1N1 (γρίπη των πτηνών), κυβερνητικές-οί υπάλληλοι είχαν την τάση να ασχολούνται με τους άνδρες, επειδή θεώρησαν ότι είναι ιδιοκτήτες των αγροκτημάτων, παρά το γεγονός ότι οι γυναίκες συχνά έκαναν το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας με τα ζώα στα αγροκτήματα. Και ορισμένα προγράμματα ελέγχου του δάγκειου πυρετού στη Νοτιοανατολική Ασία στις αρχές του 1990, σύμφωνα με μια έκθεση, "συνάντησαν αντίσταση", επειδή οι εργαζόμενοι για την υγεία "αμφισβήτησαν την ικανότητα της γυναίκας να προφυλάξει την υγεία ενός νοικοκυριού απαλλάσοντας το από την ασθένεια".
Αυτά τα προβλήματα είναι σίγουρα εδραιωμένα. Ωστόσο, με κάθε νέο ξέσπασμα ή την άνοδο μιας μολυσματικής ασθένειας δίνεται η ευκαιρία για να κάνουμε τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο. "Είτε είναι οξείες είτε χρόνιες επιδημίες, έχουν την τάση να δείχνουν τα σχίσματα και τα τρωτά σημεία που υπάρχουν [σε μια κοινωνία]," λέει η Columbia El-Sadr. "Ίσως ο Έμπολα να φέρει στο προσκήνιο τις αδυναμίες του συστήματος υγείας, θα φέρει στο προσκήνιο τα δεινά των γυναικών που στερούνται των πολιτικών τις δικαιωμάτων".
"Ίσως τα διδάγματα μπορούν να βοηθήσουν στην αποτροπή της επόμενης επιδημίας', πρόσθεσε η ίδια.
Με τόσες πολλές να πεθαίνουν στη Δυτική Αφρική, υπάρχει η ευκαιρία να πάμε ενάντια στη φυσική προδιάθεση, να προσπαθήσουμε να ενσωματώσουμε την πολυπόθητη εστίαση στο φύλο στις ιατρικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Τώρα είναι η ώρα να το κάνουμε - ακριβώς όπως ήταν στην τελευταία κρίση.
Διόρθωση, 20 Αυγούστου 2014: Δύο αποσπάσματα σε μια παλαιότερη έκδοση αυτού του άρθρου είχαν λανθασμένα αποδοθεί στην αναφορά του 2007 της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας. Η έκθεση στην πραγματικότητα δημοσιεύθηκε το 2011.
Βρίσκεστε στο Β' μέρος για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.8.14 και την μεταφράσαμε από την foreignpolicy.com γραμμένη από την Lauren Wolfe στην http://www.foreignpolicy.com/articles/2014/08/20/why_are_so_many_women_dying_from_ebola
