Αλλά, νομίζω ότι πίσω από όλους τους ρόλους που έχω παίξει και είτε διατηρούνται είτε χάθηκαν, ξέρω ότι κατά βάθος στη ψυχή μου. . . Είμαι ακόμα μπουτς”.
Η Jeffreys μπορεί να δικαιολογεί την υποβολή ρόλων σε μια πολιτική ανάλυση, αλλά θεωρείται αυστηρή από ιστορικής άποψης, ο ισχυρισμός ότι οι ρόλοι μπουτς - femme αποτελούν μέρος της κληρονομιάς των λεσβιών είναι καλά τεκμηριωμένος. *1 Αυτή η επίθεση της Jeffreys αμαυρώθηκε από την έλλειψη ιστορικής προοπτικής και από τη δογματική εξάρτηση της στο κοινωνικό κονστρουκτιβιστικό μοντέλο.
Ισχυρίζεται αρκετά λανθασμένα ότι η σεξολογική απεικόνιση της Havelock Ellis είναι ότι η "ανδροπρεπής" λεσβία βασίζεται σε πράγματα όπως η ανδρική ερωτικότητα. Στην πραγματικότητα, οι μελέτες εργασίας παρέχονται από τη λεσβία σύζυγό της Edith Lees, η οποία είχε πείσει μισή ντουζίνα λεσβιών φιλενάδων της να συμβάλουν με τις ιστορίες της ζωής τις. *2
Τέτοιο αυτο-επιλεγμένο υλικό μπορεί να είναι αντιπροσωπευτικό, αλλά δεν είναι "μυθολογικό" όπως ισχυρίζεται η Jeffreys. Οι ανδροειδής λεσβίες ήταν μια συνηθισμένη πραγματικότητα σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική από το 1820, πολύ πριν οι σεξολόγοι τις χρησιμοποιήσουν ως μοντέλο για την "λεσβιοσύνη", που δεν καθορίζει τόσο μια λεσβιακή ταυτότητα όσο για να περιγράψουν και να ταξινομήσουν αυτό που είδαν σ' αυτές τις λεσβίες (Vicinus 1993). Η Jeffreys κατασκευάζει συνήθως μία αχυρ-άνθρωπο απλουστευτικό μοντέλο ουσιοκρατίας, προκειμένου να το αποσυναρμολογήσει:
Η καταγεγραμμένη εμπειρία του 1950 του παιχνιδιού των ρόλων ουδόλως ενισχύει την βιολογική ντετερμινιστική εξήγηση. Τα κίνητρα που αναφέρονται είναι πολύ πιο πεζά. . . . οι πληροφοριοδότριες της [Ethel] Sawyer [στο Μισούρι] καθιστούν σαφές ότι το stud και το fish [οι όροι butch-femme μεταξύ των μαύρων λεσβιών] είναι κοινωνικοί ρόλοι που επιλέχθησαν αρκετά συνειδητά:
Μια φαμ εξέφρασε την επιθυμία να μετατραπεί σε μπουτς-stud, αλλά είχε ορισμένες επιφυλάξεις. Οι λόγοι που ήθελε να μετατραπεί σε μπουτς ήταν ότι ήθελε να είναι η επιθετική, να διαλέγει και να επιλέγει, και να προστατεύει”. Από την άλλη πλευρά, ένιωσε ότι δεν μπορούσε να ζήσει τον εξιδανικευμένο κοινωνικό ρόλο μιας μπουτς. “Δεν αισθάνομαι ότι θα είμαι σε θέση να υποστηρίξω κάποια. Θεωρώ ότι μια μπουτς πρέπει να είναι πάροχος και προστάτιδα και αυτή τη στιγμή, δεν είμαι σε θέση”.
Αυτό είναι το μόνο παράδειγμα που η Jeffreys παραθέτει για να αποδείξει ότι οι κοινωνικοί ρόλοι έχουν "αρκετά συνειδητά επιλεγεί". Να σημειωθεί όμως ότι, αντιθέτως, παρουσιάζει μια γυναίκα που δεν ήταν σε θέση να επιλέξει το ρόλο της μπουτς, ακόμη και αν ήθελε να. Η λανθασμένη ανάγνωση των στοιχείων από τη Jeffreys δείχνει το είδος της επιθυμίας να βρίσκει πολιτικά ιστορικά κίνητρα. *3 Μπορεί να είναι αλήθεια, όπως υποστηρίζει η Jeffreys, "ότι τόσο ο butch όσο και ο femme ρόλος είχαν σοβαρά μειονεκτήματα που συνδέονται με την επανεπικύρωση αυτών των ρόλων και που σήμερα είναι ιδιαίτερα δύσκολο να κατανοηθουν. ”Όμως αυτό από μόνο του δείχνει ότι οι κοινωνικοί ρόλοι δεν έχουν συνειδητά επιλεγεί. Η απόδειξη ότι η Jeffreys αναφέρει και το επιχείρημα που προβάλλει είναι σε αντίθεση με την θεωρεία της κοινωνικής επιλογής που ίδια υπερασπίζεται.
Πολλές λεσβίες μπουτς φορούσαν ένα σουτιέν πολύ σφιχτό (ορισμένές εξακολουθούν να το κάνουν, και πολλές φορούν πια σφιχτά φανελάκια σε σχήμα T) για να διατηρήσουν μια αρσενική μορφή, και τέτοιες συσκευές είναι, φυσικά, "τεχνητές". Αλλά η ταυτότητα αγοροκόριτσο σχεδόν πάντα προηγείται της ανάπτυξης του στήθους που απειλεί να αποδυναμώσει αυτή την ταυτότητα . Δηλαδή: η ταυτότητα butch από μόνη της δεν είναι μια κατασκευή. Είναι πολύ λάθος να βλέπετε τις butches ως απλή απομίμηση των ανδρών: "το να αναγνωρίσετε την ανδρικότητα τις και όχι την “αλλοκοτιά-queerness” τις είναι μια στρέβλωση της κουλτούρας τις και της συνείδησής τις" (Kennedy and Davis 1992 ). Η καταξιωμένη έρευνα των Kennedy και Davis στη λεσβιακή κοινότητα του Μπάφαλο, της Νέας Υόρκης αποδεικνύει ότι οι butch και femme ρόλοι είναι μια υπόθεση της αυθεντικής λεσβιακής σεξουαλικότητας παρά μια εσωτερικευμένη καταπίεση ή μια μίμηση του ετερό σεξισμού. *5 Η Jeffreys φαίνεται να παρερμηνεύει σκόπιμα την χρήση του όρου των Κένεντι και Ντέιβις "αυθεντικό", σαν να υπονοεί ότι το παιχνίδι του ρόλου είναι η μόνη παγκόσμια έγκυρη λεσβιακή συμπεριφορά. Μου φαίνεται ότι οι Davis και Kennedy χρησιμοποιούν τη λέξη "αυθεντικό" στην πιο έγκυρη έννοια της: πράγματι, είναι παράλληλη με τη μαρξιστική χρήση της πραγματικής, σε αντίθεση με τη ψευδή συνείδηση.
Η Joan Nestle σε πολλά δοκίμια υποστηρίζει ότι οι της ανώτερης και μεσαίας τάξης φεμινίστριες ιστορικοί έχουν υπερβάλει ως προς την σημασία της "ρομαντικής φιλίας", ενώ έχουν παραμελείσει τις λεσβίες της εργατικής τάξης. Οι πρώτες λεσβιακές-φεμινιστικές οργανώσεις οι Κόρες της Bilitis στην Αμερική και η Ερευνητική Ομάδα Μειονοτήτων στην Αγγλία αμφότερες συζήτησαν το θέμα "τα παντελόνια σε σχέση με τις φούστες". Σαφώς η διαφορετικότητα και η ευελιξία των ενδυμάτων δεν ήταν ο στόχος, ο στόχος ήταν να κρυφτούν από τη δημόσια θέα οι μπουτς. Αυτή η ανησυχία για την εικόνα προέρχεται κυρίως από τη μεσαία τάξη, είναι η λεσβιακή απελευθέρωση των ακτιβιστριών και φεμινιστριών. Η Jeffreys αντιτείνει ότι η προσέγγιση της Nestle είναι κακή, διότι "θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία ψευδών στερεοτύπων των butch ή femme της εργατικής τάξης" . . . . Υπήρξε μια ατυχής τάση μεταξύ των επικριτριών του φεμινισμού κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών να εκμεταλλευτούν το θέμα της τάξης με ακατάλληλους τρόπους για την υποστήριξη αντι – φεμινιστικών ιδεών και πρακτικών. Το επιχείρημα της Jeffrey είναι προφανώς μια περίπτωση πολιτικώς ορθής προσέγγισης της ιστορίας. Η Jeffreys είναι τόσο προσηλωμένη στο κοινωνικό κονστρουβιστικό δόγμα ότι η λεσβιοσύνη είναι εξ ολοκλήρου μια αντίδραση στην ετεροσεξουλικότητα (και οι δύο είναι ιδεολογικά φαινόμενα) ότι δεν μπορεί να κατανοήσει πνευματικά τη θέση της Nestle ότι οι σχέσεις butch-femme προκύπτουν συγκεκριμένα μέσα από την queer κουλτούρα.
Οι λεσβίες φεμινίστριες στις αρχές του 1970 συνειδητά και ανυπόκριτα προσπάθησαν να διακόψουν τις λεσβίες από τις πολιτισμικές τις ρίζες (Υπόθεση 1993). Στην Επίμονη Επιθυμία (1992) η Joan Nestle τεκμηριώνει επαρκώς την "αναγκαστική αποκλήρωση" των λεσβιών της δεκαετίας του 1940 και του 1950 από τις "απελευθερωμένες" λεσβίες φεμινίστριες. Η εμπειρία μιας ολόκληρης γενιάς των μαύρων και της εργατικής τάξης λεσβιών σβήστηκε από τη πολιτικά ορθή λεσβιακή ιστορία. Μέχρι το 1975 τα butch-femme ζευγάρια απλά σταμάτησαν να πηγαίνουν στα λεσβιακά μπαρ, και κακώς πιστεύεται ότι είχαν "εξαφανιστεί" (MacCowan 1992). Η επιβολή αποσιώπησης της λεσβιακής κουλτούρας από τις λεσβίες φεμινίστριες δείχνει το αληθινό πρόσωπο του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού.
Είμαι βέβαιη ότι της Joan Nestle, η οποία ίδρυσε τα Λεσβιακά Ιστορικά Αρχεία της New York, είναι ορθή η άποψη ότι τα "φεμινιστικά κείμενα έχουν διαστρεβλώσει τη λεσβιακή ιστορία μέσα από την απροθυμία τους να αναγνωρίσουν την ύπαρξη των ρόλων". Κατά την άποψη της ιστορίας τις, οι περαστικές γυναίκες, οι λεσβίες εργαζόμενες του σεξ ή οι λεσβίες της εργατικής τάξης τα "νυμφευμένα" ζευγάρια είτε απουσίαζαν εντελώς ή απορρίπτονταν ως παραδείγματα της θυματοποίησης ή εσωτερικευμένης καταπίεσης.
Για την Nestle, οι ρόλοι butch - femme είναι "σύνθετες ερωτικές καταστάσεις, όχι ψεύτικα αντίγραφα ετεροσεξουαλικών. . . . γεμίζουν τη βαθιά λεσβιακή γλώσσα τη στάση, την ένδυση, τη χειρονομία, την αγάπη, το θάρρος και την αυτονομία. Η Amber Hollibaugh, ιδρυτικό μέλος του Προγράμματος Ιστορίας Λεσβιών και Γκέι του Σαν Φρανσίσκο, διεκδικεί ομοίως τους ρόλους butch - femme ως "μία ανεπτυγμένη, Λεσβιακή, συγκεκριμένη σεξουαλικότητα που έχει ένα ιστορικό περιβάλλον και πολιτιστική λειτουργία". Αυτη η πολιτιστική λειτουργία είναι σχεδόν βέβαιο ότι αποδεικνύει την ύπαρξη και την προβολή της λεσβιακής πολιτιστικής ενότητας. Η Judy Grahn (1984) επισημαίνει ότι στη δεκαετία του 1950, "Με όλα αγοροκοριτσίστικα ρούχα και τις ιδιομορφίες μας. . . εμείς οι γυναίκες δεν περνούμε ως άνδρες ή αγόρια. . . . το θέμα μας ήταν να μην είμαστε άνδρες, το θέμα μας ήταν να είμαστε μπουτς και να ξεφύγουμε με αυτό. . . . μια λεσβία μαθαίνει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνικής λειτουργίας της από άλλες λεσβίες. . . . Είτε έχει ποτέ την ευκαιρία να συμμετάσχει σε λεσβιακά μπαρ είτε όχι, μιμείται τις λεσβίες, όχι τους άνδρες. Μπορεί να ταυτιστεί με στοιχεία παραδοσιακών λεσβιών: Η Diana η Huntress, η Beebo Brinker, η Gertrude Stein, η Bessie Smith, η Natalie Barney, η Βασίλισσα Χριστίνα, η Ιωάννα της Λωραίνης, η Amy Lowell, η Oya, η Αγία Βαρβάρα, σύγχρονες αθλήτριες, και άλλες ηγέτιδες. . . . το κοινωνικό μήνυμα που φέρει και η παράδοση δεν είναι "Είμαι ένας άνδρας", αλλά μάλλον "Εδώ υπάρχει ένας άλλος τρόπος να είμαι γυναίκα".
Οι φεμινίστριες όπως η Jeffreys παγιδευμένες στο μοντέλο του κοινωνικού κονστρουκτιβισμού δεν μπορούν να συλλάβουν πώς θα μπορούσε να προκύψει το μοντέλο butch - femme μέσα από την queer κουλτούρα ανεξάρτητα, χωρίς να είναι μια αντιστροφή των ετερό στερεοτύπων. Αλλά, όπως επισημαίνει Grahn, είναι η λεσβία που κόβει τα μαλλιά της κοντά, "κοντότερα κατά πολύ από οποιουσδήποτε άνδρες, επειδή τα κοντά μαλλιά είναι ένα λεσβιακό πράγμα. Ίσως δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε με τις θεωρίες της Grahn σχετικά με την κοσμολογία της λεσβίας, ή την άποψή της ότι οι Butch - femme ρόλοι είναι πιο κοντά στις φυλετικές ρίζες μας, αλλά ωστόσο, είναι αλήθεια ότι το κοντό κούρεμα Eton δεν είναι το χτένισμα ενός άνδρα, αλλά μέρος της μπουτς πολιτιστικής κληρονομιάς.
Βρίσκεστε στο Γ' μέρος για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στην http://rictornorton.co.uk/social26.htm
*1 Αν και "καλά τεκμηριωμένη η ύπαρξη των ρόλων" δεν μας δίνει ούτε μια παραπομπή η συγγράφισα του άρθρου.
*2 Καμία παραπομπή ή έστω σημείωση για τα όσα ισχυρίζεται η συγγράφισα.
*3 Η Jeffreys καθέτει μια μαδτυρία που δεν είμαστε σε θέση να αμφισβητήσουμε σε σε αντίθεση με τη συγγραφέα που δεν μας δίνει ούτε ένα επιχεύρημα γιατί είναι λανθασμένη η ανάγνωση της Jeffreys.
*4 Εδώ αρκετά χρόνια έχει γίνει αποδεκτό στην επιστημονική κοινότητα πως αυτό που είμαστε είναι αποτέλεσμα γέννησης, της επιρροής του κοντινού και του ευρύτερου περιβάλλοντός μας.
*5 Οι ρόλοι είναι "υπόθεση της αυθεντικότητας όλων" δεν είναι προνόμιο κάποιων.
