Ο κανόνας που ανακοινώθηκε στην Casey, όμως, προϋποθέτει ότι τα δικαστήρια εξετάζουν τα βάρη που ένας νόμος επιβάλλει σχετικά με την πρόσβαση στην άμβλωση, μαζί με τα οφέλη που αυτοί οι νόμοι παρέχουν. Δείτε 505 U. S., στην 887–898 (γνωμοδότηση του Δικαστηρίου) (που εκτελεί αυτή την εξισορρόπηση σε σχέση με μια συζυγική πρόνοια), id., στην 899-901 (κοινή γνώμη O'Connor, KENNEDY, και JJ. Souter) (ίδια εξισορρόπηση σε σχέση με μία διάταξη γονικής πρόνοιας). Και στο δεύτερο μέρος της εξέτασης είναι λάθος να εξισώνουμε το δικαστικό έλεγχο-αναθεώρηση που ισχύει για τη ρύθμιση της συνταγματικά προστατευόμενης προσωπικής ελευθερίας να εφαρμόζεται λιγότερο αυστηρή εξέταση όταν, για παράδειγμα, το θέμα είναι η οικονομική νομοθεσία. Δείτε, π.χ., Williamson κατά Lee Optical of Okla., Inc., 348 U. S. 483, 491 (1955).
Η προσέγγιση του Εφετείου δεν ταιριάζει με το πρότυπο που το Δικαστήριο όρισε στην Casey, η οποία ζητά από τα δικαστήρια να εξετάσου]ν αν τυχόν η επιβάρυνση που επιβάλλεται στην πρόσβαση στην άμβλωση είναι "αδικαιολόγητη". Η δήλωση ότι τα νομοθετικά σώματα, και όχι τα δικαστήρια, πρέπει να επιλύουν αβέβαια ιατρικά ζητήματα είναι επίσης σε αντίθεση με τη νομολογία του Δικαστηρίου. Αντ' αυτού, το Δικαστήριο, κατά τον καθορισμό της συνταγματικότητας των νόμων που ρυθμίζουν τις διαδικασίες αμβλώσεων, έχουμε δώσει μεγάλο βάρος στα αποδεικτικά στοιχεία και στα επιχειρήματα που παρουσιάζονται στις δικαστικές διαδικασίες της υπόθεσης Casey, για παράδειγμα, στηριχθήκαμε σε μεγάλο βαθμό στις πραγματικές διαπιστώσεις του Επαρχιακού Δικαστηρίου και των υποβολών Amici που βασίζονται στην έρευνα δηλώνοντας ένα τμήμα του νόμου αντισυνταγματικό. 505 U. S., στην 888-894 (γνωμοδότηση του Δικαστηρίου) (συζήτηση αποδεικτικών στοιχείων που σχετίζονται με την επικράτηση της συζυγικής κακοποίησης κατά τον προσδιορισμό μιας συζυγικής πρόνοιας εγέρθηκε μια αδικαιολόγητη επιβάρυνση για την πρόσβαση στην έκτρωση).
Και, στην Gonzales το Δικαστήριο, επισημαίνοντας παράλληλα ότι πρέπει να επανεξετάσει νομοθετικά "διερευνητικά υπό ένα πλήρες σεβασμού πρότυπο", πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να "θέσουμε τη διευθέτηση του βάρους” σε εκείνα τα "ευρήματα". 550 U. S., στην 165. Στην Gonzales έφτασε στο σημείο το "Δικαστήριο να διατηρεί το ανεξάρτητο συνταγματικό καθήκον να επανεξετάσει τα πραγματικά ευρύματα όπου τα συνταγματικά δικαιώματα διακυβεύονται". Ibid. (Η υπογράμμιση προστέθηκε). Αν και εκεί δεχθήκαμε ένα νόμο που ρυθμίζει την άμβλωση, δεν το πράξαμε μόνο βάσει νομοθετικών ευρημάτων που ρητά ορίζονται στο νόμο, σημειώσαμε ότι "τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάζονται στα Επαρχιακά Δικαστήρια είναι σε αντίθεση" με μερικά από τα νομοθετικά ευρήματα. Id., στην 166. Υπό τις συνθήκες αυτές, είπαμε, τα "[ά] κριτα σεβασμού προς τα πραγματικά ευρήματα του Κογκρέσο" . . . είναι ακατάλληλα". Ibid. Σε αντίθεση με την Gonzales, ο σχετικός νόμος εδώ δεν ορίζει κανένα νομοθετικό εύρημα. Αντίθετα, μένει καμιά να συμπεράνει ότι το νομοθετικό σώμα θέλησε να προωθήσει ένα συνταγματικά αποδεκτό στόχο (δηλαδή, την προστασία της υγείας των γυναικών). Id., στην 149-150.
Για ένα περιφερειακό δικαστήριο το να δώσει σημαντικό βάρος στις αποδείξεις του δικαστικού αρχείου σε αυτές τις περιπτώσεις είναι σύμφωνο με τη νομολογία του Δικαστηρίου. Όπως θα περιγράψουμε, το Επαρχιακό Δικαστήριο ότι έπραξε εδώ. Δεν υποκατέστησε απλά την κρίση του με αυτή του νομοθετικού σώματος. Εξέτασε τα αποδεικτικά στοιχεία του αρχείου, συμπεριλαμβανομένων των αποδεικτικών στοιχείων των εμπειρογνωμόνων, που παρουσιάζονται σε διατάξεις, καταθέσεις και μαρτυρίες. Στη συνέχεια ζύγισε τα βεβαιωμένα οφέλη έναντι των βαρών. Κρίναμε ότι, με τον τρόπο αυτό, το Επαρχιακό Δικαστήριο εφάρμοσε το ορθό νομικό πρότυπο.
IV
Αδικαιολόγητη επιβάρυνση-Απαίτησης Άδειας-Προνομίων όσον αφορά την αξιολόγηση των αποδεικτικών στοιχείων από τα κατώτερα δικαστήρια, θεωρούμε πρώτη την απαίτηση άδειας-προνομίων. Πριν από την ψήφιση του Η. Β. 2, οι γιατρίνες που παρέχουν αμβλώσεις ήταν υποχρεωμένες να "έχουν άδεια προνομίων ή να έχουν μια ρύθμιση εργασίας με μία γιατρίνα (νες), η οποία έχει την άδεια προνομίων σε τοπικό νοσοκομείο, προκειμένου να διασφαλιστεί η αναγκαία δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας για ιατρικές επιπλοκές". Tex. Admin. Code, tit. 25, §139.56 (2009) (η υπογράμμιση προστέθηκε). Ο νέος νόμος άλλαξε την απαίτηση αυτή με την απαίτηση ότι "γιατρίνα που εκτελεί ή παρακινεί σε άμβλωση. . . πρέπει, κατά την ημερομηνία που πραγματοποιείται άμεσα ή έμμεσα η άμβλωση, να έχει ενεργό προνόμιο εισόδου σε νοσοκομείο που . . . βρίσκεται όχι περισσότερο από 30 μίλια από την τοποθεσία στην οποία πραγματοποιείται άμεσα ή έμμεσα η άμβλωση". Tex. Health & Safety Code Ann. §171.0031 (α).
Το Επαρχιακό Δικαστήριο έκρινε ότι η νομοθετική αλλαγή επέβαλε "αδικαιολόγητη επιβάρυνση" στο δικαίωμα της γυναίκας να υποβληθεί σε άμβλωση. Καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει επαρκής νομική και πραγματική υποστήριξη για το συμπέρασμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Ο σκοπός της απαίτησης άδειας-προνομίων είναι να βοηθήσει ώστε να διασφαλιστεί ότι οι γυναίκες έχουν εύκολη πρόσβαση σε ένα νοσοκομείο αν προκύψουν επιπλοκές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας άμβλωσης. Επιστολή Εναγομένων 32-37. Αλλά το Περιφερειακό Δικαστήριο διαπίστωσε ότι δεν επέφερε κάποια τέτοια σχετικά με την υγεία οφέλη. Το δικαστήριο έκρινε ότι "[μ] εγάλο βάρος των στοιχείων αποδεικνύουν ότι, πριν από το πέρασμα του νόμου, η άμβλωση στο Τέξας ήταν εξαιρετικά ασφαλής με ιδιαίτερα χαμηλά ποσοστά σοβαρών επιπλοκών και σχεδόν χωρίς θανάτους που συμβαίνουν λόγω της διαδικασίας». 46 F. Supp . 3d, στην 684. Έτσι, δεν υπήρχε σημαντικό πρόβλημα υγείας που να σχετίζεται με εκείνα που ο νέος νόμος βοηθά στη θεραπεία. Στα αποδεικτικά στοιχεία επί των οποίων το δικαστήριο βάσισε το συμπέρασμα αυτό περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων:
• Μια συλλογή τουλάχιστον πέντε μελετών σχετικά με τις επιπλοκές των αμβλώσεων στο πρώτο τρίμηνο, που δείχνουν ότι το υψηλότερο ποσοστό μειζόνων επιπλοκών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων των επιπλοκών που απαιτούν εισαγωγή στο νοσοκομείο, ήταν λιγότερο από το ένα τέταρτο του 1%. Δείτε App. 269-270.
• Στοιχεία σε τρεις μελέτες δείχνουν ότι το υψηλότερο ποσοστό επιπλοκών που διαπιστώθηκε για την πολύ πιο σπάνια άμβλωση στο δεύτερο τρίμηνο ήταν λιγότερο από το μισό του 1% (0,45% ή περίπου 1 στις 200 περίπου). Id., στην 270.
• Μαρτυρία εμπειρογνώμονα σύμφωνα με την οποία οι επιπλοκές σπάνια απαιτούν εισαγωγή στο νοσοκομείο, πολύ λιγότερο άμεση μεταφορά σε νοσοκομείο από τις κλινικές εξωτερικών ασθενών. Id., στην 266-267 (επικαλούμενη μελέτη των επιπλοκών που συμβαίνουν εντός έξι εβδομάδων μετά από 54, 911 αμβλώσεις που πληρώθηκαν από το Πρόγραμμα αμοιβής-για-υπηρεσία Ιατρικής φροντίδας της Καλιφόρνια διαπίστωσε ότι τα συμβάντα η συχνότητα εμφάνισης επιπλοκών ήταν 2,1%, η συχνότητα εμφάνισης Cite όπως: 579 U. S. ____ (2016) 46 F. Supp. 3d, στην 680-681. ίσως και άλλα στοιχεία, δεν παρουσιάστηκαν στη δίκη Οι εικασίες της μειοψηφίας ή η πίστωση του Επαρχιακού Δικαστηρίου, θα μπορούσαν να δείξουν ότι ορισμένες κλινικές έκλεισαν για άσχετους λόγους χωρίς να παρέχεται επαρκής λόγος ώστε να διαταράξει πραγματικά το πόρισμα του Επαρχιακού Δικαστηρίου για το θέμα αυτό.
Την ίδια στιγμή, η μειοψηφία υπονοεί ένα όφελος από τις απαιτήσεις του H. Β. 2 θα ήταν ότι θα μπορούσε να "αναγκάσει τις μη ασφαλείς εγκαταστάσεις να κλείσουν". Ανάρτηση, στην 26. Για να υποστηρίξει τον ισχυρισμό αυτό, η αιχμή της μειοψηφίας ήταν το σκάνδαλο Kermit Gosnell. Ο Gosnell, ήταν ένας γιατρός στην Πενσυλβάνια, που καταδικάστηκε για φόνο πρώτου βαθμού και ανθρωποκτονία. Ο ίδιος "στελέχωνε την εγκατάσταση του με μη αδειοδοτημένες και αδιάφορες εργαζόμενες-ους, και στη συνέχεια τις-τους άφησε να ασκούν την ιατρική χωρίς επιτήρηση" και είχε "[β] ρώμικες εγκαταστάσεις, ανθυγιεινά μέσα, απουσία λειτουργικού εξοπλισμού παρακολούθησης και ανάνηψης, έκανε χρήση φθηνών, αλλά και επικίνδυνων, φαρμάκων, λειτουργούσε με παράνομες διαδικασίες, και είχε ανεπαρκή πρόσβαση έκτακτης ανάγκης για την περίπτωση που τα πράγματα αναπόφευκτα πήγαιναν στραβά". Έκθεση της Κριτικής Επιτροπής Αριθ. 0009901-2008 (1ο Jud. Dist. Pa., 14 Ιανουαρίου 2011), σελ. 24, στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.phila.gov/districtattorney/ pdfs / grandjurywomensmedical.pdf (τελευταία επίσκεψη 24 Ιουνίου 2016). Η συμπεριφορά του Gosnell ήταν τρομερά λανθασμένη.
Ανεξαρτήτως, των αξιοθρήνητων εγκλημάτων του Gosnell θα μπορούσαν να ξεφύγουν από την ανίχνευση μόνο και μόνο επειδή η εγκατάσταση του δεν επιθεωρήθηκε για περισσότερα από 15 χρόνια. Id., στην 20. Η προϋπάρχουσα νομοθεσία του Τέξας ήδη περιείχε πολυάριθμους λεπτομερείς κανονισμούς που καλύπτουν τις εγκαταστάσεις των αμβλώσεων, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης πως οι εγκαταστάσεις πρέπει να επιθεωρούνται τουλάχιστον μία φορά ετησίως. Βλέπε κατωτέρω, στην 28 (περιγραφή των κανονισμών αυτών). Τα πρακτικά δεν περιέχουν κάτι που να υποδηλώνει ότι ο H. Β. 2 θα είναι πιο αποτελεσματικός από την προϋπάρχουσα νομοθεσία του Τέξας στην αποτροπή παραβάτιδων-ών όπως ο Gosnell από εγκληματική συμπεριφορά.
Βρίσκεστε στο Ε' μέρος για να βρεθείτε στο ΣΤ' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 27.6.2016 και την μεταφράσαμε από την supremecourt.gov στην https://www.supremecourt.gov/opinions/15pdf/15-274_p8k0.pdf
