Συνήθεις μύθοι για το βιασμό

Εδώ είναι μερικοί από τους πιο κοινούς μύθους που περιβάλλουν το βιασμό και την σεξουαλική επίθεση: 

Μύθος: Μην βγαίνετε έξω μόνη σας, ανά πάσα στιγμή. Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να βιαστούν έξω, στα σκοτεινά σοκάκια αργά το βράδυ. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε μια γυναίκα να προστατεύσει την εαυτή της. 

Πραγματικότητα: Η πρόταση της αποφυγής να περπατάς μόνη, ειδικά τη νύχτα είναι μια συνήθης πρόταση για την αποφυγή της σεξουαλικής επίθεσης. Ωστόσο, μόνο το 9% των βιασμών διαπράττονται από "αγνώστους". Οι γυναίκες βιάζονται στα σπίτια τις και στους χώρους εργασίας τις, όπου είναι λιγότερο πιθανό να γίνουν πιστευτές και ακόμη λιγότερο πιθανό να το αναφέρουν. Αυτός ο μύθος ελέγχει τις κινήσεις και περιορίζει την ελευθερία. Αυτό εκλαμβάνεται ως οι γυναίκες να ζουν υπό την "απαγόρευση της κυκλοφορίας" και ότι είναι ευθύνη των γυναικών να είναι μέσα (στον ιδωτικό χώρο) ή έξω (δημόσιο χώρο) σε ορισμένες χρονικές στιγμές. Περίπου το 90% των βιασμών διαπράττονται από άνδρες που τις είναι γνωστοί, οικείοι, συγγενείς, σύντροφοι, σύζυγοι.

Μύθος: Οι γυναίκες που κακοποιούνται σεξουαλικά "το ζητάνε" από τον τρόπο που ντύνονται ή φέρονται, ο βιασμός συμβαίνει μόνο σε νεαρές γυναίκες.

Πραγματικότητα: Πολλές γυναίκες οδηγούνται στο να πιστέψουν ότι αν δεν αποτελούν μέρος μιας ορισμένης κατηγορίας γυναικών, τότε είναι "ασφαλείς" από τον βιασμό. Οι γυναίκες και τα κορίτσια όλων των ηλικιών, τάξεων, πολιτισμών, ικανοτήτων, των μορφών σεξουαλικότητας, των φυλών και των θρησκευτικών πεποιθήσεων βιάζονται. Η έλξη έχει ελάχιστη σημασία. Οι εκθέσεις-αναφορές δείχνουν ότι υπάρχει μεγάλη ποικιλία ως προς τον τρόπο που στοχεύουν τις γυναίκες από το πως ενεργούν έως το πως ντύνονται. Οι βιαστές επιλέγουν τις γυναίκες με βάση το πόσο ευάλωτες-τρωτές είναι και όχι τη φυσική-εξωτερική τις εμφάνιση.

Μερικές φορές οι γυναίκες βλέπουν τις εαυτές τις ως "ανάξιες" ή "μη επιθύμητες” λόγω της ηλικίας ή της εξωτερικής εμφάνισης τις και ως εκ τούτου "ασφαλείς" από τον βιασμό. Μερικοί άνδρες αστειεύονται ή κάνουν σχόλια για την εμφάνιση ή την ηλικία των γυναικών για να δείξουν αν αυτές είναι σεξουαλικά επιθυμητές ή διαθέσιμες, ή ως μέρος της υπεράσπισής τους στο δικαστήριο, λέγοντας ότι αυτός σκέφτηκε πως "της έκανε χάρη", χρησιμοποιώντας την εμφάνιση ή την ηλικία της. Οι γυναίκες βιάζονται από την ηλικία των 3-93 ετών. Ο βιασμός είναι μια πράξη εξουσίας, βίας όχι σεξ.

Μύθος Ο καθένας ξέρει όταν μια γυναίκα λέει όχι, συχνά σημαίνει ναι. Οι γυναίκες κρυφά θέλουν να βιαστούν.

Πραγματικότητα: Ο βιασμός είναι μια τρομακτική, βίαιη και ταπεινωτική εμπειρία που καμία γυναίκα δεν θέλει ή επιζητεί. Νομικά κάθε πρόσωπο έχει το δικαίωμα να αλλάξει γνώμη για το σεξ οποιαδήποτε στιγμή της σεξουαλικής επαφής. Εάν μία σεξουαλική-ός συντρόφισα-ος δεν σταματήσει τη στιγμή που η άλλη σεξουαλική-ός συντρόφισα-ος λέει όχι, αυτό είναι σεξουαλική επίθεση. Εάν ένα πρόσωπο είναι σε μια σχέση με κάποια-ον ή έχει κάνει σεξ με ένα πρόσωπο πριν, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να δεχτεί επίθεση από το εν λόγω πρόσωπο. Η συγκατάθεση πρέπει να δίδεται κάθε φορά που δύο άνθρωποι ασχολούνται με τη σεξουαλική επαφή. Το σεξ χωρίς συναίνεση είναι βιασμός.

Μύθος: Οι γυναίκες ήταν μεθυσμένες, πήραν ναρκωτικά, είχαν κακή φήμη, έκαναν ωτοστόπ,  φορούσαν στενά ρούχα, τον αποπλάνησε, μάλλον πήρε αυτό που ήθελε.
  

Πραγματικότητα: Εάν ένα πρόσωπο είναι αναίσθητο ή η κρίση της είναι υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών, νομικά δεν είναι σε θέση να δώσει συγκατάθεση. Έχοντας μη συναινετικό σεξ με ένα άτομο που είναι σε κατάσταση μέθης τότε η πράξη είναι σεξουαλική επίθεση.

Οι βιαστές χρησιμοποιούν ποικιλία δικαιολογιών προσπαθώντας να πλήξουν την αξιοπιστία των γυναικών που βιάζουν και να δικαιολογήσουν το έγκλημά τους. Καμία γυναίκα δεν επιζητά ή αξίζει να βιαστεί ή να δεχτεί σεξουαλική επίθεση. Συχνά μια υπόθεση βιασμού καθορίζεται περισσότερο από τον χαρακτήρα της γυναίκας παρά από το τι συνέβη σε αυτήν. Οι εφημερίδες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αναφέρονται συχνά στις γυναίκες με τους ρόλους που τις αναγνωρίζει η ετεροκανονιστική κοινωνία - "νεαρή μητέρα", "γιαγιά", "η γυναίκα του γιατρού", κλπ. Αν ο ρόλος της γυναίκας ή η κοινωνική θέση δεν θεωρηθεί ως κοινωνικά αποδεκτή, τότε αυτή είναι η υπεύθυνη και όχι ο βιαστής. Για παράδειγμα, το πρωτότυπο "ο Τζακ Αντεροβγάλτης" και το Sutcliffe στα τέλη της δεκαετίας του 70 και του 80 δοξάστηκε από τα ΜΜΕ. (Ο Τζακ Αντεροβγάλτης έχει τα βιβλία του, το μουσείο του, τα κοκτέιλ του, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια του και ακόμη και τουριστικοί περίπατοι έχουν το όνομά του, στο Λονδίνο, όπου μπορείτε να επισκεφθείτε τα μέρη όπου δολοφονήθηκαν οι γυναίκες!).

 

Οι κανόνες που ισχύουν για τη συμπεριφορά των γυναικών επιτρέπουν στους βιαστές να μετατοπίσουν την ευθύνη του βιασμού στις γυναίκες, όπου είναι δυνατόν, έτσι ώστε οι περισσότεροι από τους δράστες που βιάζουν να θεωρούνται ως θύματα κακόβουλων ισχυρισμών, απροσεξίας ή βλακείας. Δεν υπάρχει κανένα άλλο έγκλημα στο οποίο για το οποίο να έχει αναλωθεί τόση προσπάθεια για να κάνει τη γυναίκα-θύμα να φαίνεται ως υπεύθυνη - φανταστείτε το χαρακτήρα ή το οικονομικό υπόβαθρο του θύματος ληστείας υπό αμφισβήτηση στο δικαστήριο.

Μύθος οι γυναίκες τελικά να χαλαρώνουνε και να το απολαμβάνουν. Κρυφά θέλουν να βιαστούν
 

Πραγματικότητα: Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι οι γυναίκες απολαμβάνουν τον βιασμό ή ότι πρόκειται "απλώς για σεξ σε λάθος χρόνο, σε λάθος μέρος". Ο βιασμός είναι ένα έγκλημα σεξουαλικής βίας και ταπείνωσης που μπορεί να συνεπάγεται ξυλοδαρμό, σωματικό περιορισμό, τη χρήση μαχαιριών και λοστών, την ούρηση και την αφόδευση. Μελέτες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι βιασμοί περιλαμβάνουν σωματική βία σε κάποιο βαθμό. Συχνά, όταν μια γυναίκα πέφτει θύμα βιασμού φοβάται ότι θα την σκοτώσουν – οι βιαστές συχνά χρησιμοποιούν την απειλή της θανάτωσης της γυναίκας ή των παιδιών της ώστε να εξασφαλίσουν την "υπακοή" της και τη σιωπή της μετά την επίθεση. Οι γυναίκες δεν απολαμβάνουν τη σεξουαλική βία. Τα θύματα δολοφονιών, ληστειών και άλλων εγκλημάτων δεν απεικονίζονται ως να απολαμβάνουν την εμπειρία.

Μύθος: Η γυναίκα δεν πληγώνεται ή να αντεπιτεθεί. Δεν θα μπορούσε να είναι βιασμός.

Πραγματικότητα: Οι άνδρες που βιάζουν ή επιτίθενται σεξουαλικά στις γυναίκες και τα κορίτσια χρησιμοποιούν συχνά όπλα ή απειλές βίας για να εκφοβίσουν τις γυναίκες. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία ορατή ένδειξη βίας δεν σημαίνει ότι μια γυναίκα δεν έχει βιαστεί. 

Ένας άλλος μύθος που πηγαίνει χέρι-χέρι με αυτό είναι ότι "ο βιασμός βρίσκεται μια μοίρα πριν από τον θάνατο και αυτό συνδέεται με την πεποίθηση ότι οι γυναίκες πρέπει να αγωνιστούν και να αντισταθούν σε όλο αυτό. Αντιμέτωπες με την πραγματικότητα του βιασμού, οι γυναίκες αποφασίζουν ανά δευτερόλεπτο, οι αποφάσεις επκεντρώνονται στην ελαχιστοποίηση των βλαβών που προκαλούνται σε αυτές. Στο σημείο όπου η αρχική αντίσταση, η μάχη, το σκεπτικό κλπ έχουν αποτύχει, ο φόβος της περαιτέρω βίας περιορίζει συχνά την αντίσταση των γυναικών. Η μόνη μορφή ελέγχου που φαίνεται να είναι διαθέσιμη στις γυναίκες σε αυτό το σημείο είναι το να περιορίσουν όσο μπορούν την ζημιά που γίνεται σε αυτές.

Μύθος: Οι άνδρες ορισμένων φυλών και υποβάθρου είναι πιο πιθανό να διαπράξουν σεξουαλική βία .

Πραγματικότητα: Δεν υπάρχει κάποιος τύπος μη βιαστή. Οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνδρες που έχουν διαπράξει σεξουαλική βία προέρχονται από κάθε οικονομική τάξη, εθνικότητα, φυλή, ηλικία και κοινωνική ομάδα . Το 85% των βιαστών είναι άνδρες που είναι γνωστοί στις γυναίκες-θύματά τους.

Μύθος: Οι βιαστές ή οι σεξουαλικοί κακοποιητές είναι ψυχικά ασθενείς ή τέρατα.

Πραγματικότητα: Οι μελέτες έχουν δείξει το ότι μόνο το 5% των ανδρών είναι ψυχωτικοί κατά τον χρόνο που διέπραξαν τα εγκλημάτους τους. Λίγοι καταδικασμένοι βιαστές παραπέμφθηκαν για ψυχιατρική θεραπεία.

Μύθος: Ο άνδρας ήταν μεθυσμένος, είχε πάρει ναρκωτικά, είναι καταθλιπτικός, ήταν πιεσμένος, δεν ήταν ο εαυτός του.

Πραγματικότητα: Οι άνδρες χρησιμοποιούν μια ποικιλία δικαιολογιών για να αιτιολογήσουν την πράξη του βιασμού. Δεν υπάρχει ποτέ καμιά δικαιολογία.

Μύθος Όταν ένας άνδρας διεγείρεται σεξουαλικά δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του. Πρέπει να κάνει σεξ.

Πραγματικότητα: Οι μελέτες δείχνουν ότι οι περισσότεροι βιασμοί είναι εκ προμελέτης δηλαδή είτε εξ ολοκλήρου ή εν μέρει έχουν προγραμματιστεί εκ των προτέρων. Όλοι οι βιασμοί που διαπράττονται από περισσότερους από έναν επιτιθέμενο είναι πάντα προγραμματισμένοι. Οι άνδρες μπορούν αρκετά εύκολα να ελέγξουν την ορμή τους για να κάνουν σεξ – και δεν χρειάζεται να βιάσουν μια γυναίκα για να ικανοποιήσουν αυτή την ορμή. Ο βιασμός είναι μια πράξη εξουσίας, βίας - δεν είναι σεξουαλική ικανοποίηση. Οι άνδρες βιάζουν ή κακοποιούν σεξουαλικά για την κυριαρχία, για την βία και για τον έλεγχο.

Μύθος: Οι άνδρες που βιάζουν είναι σεξουαλικά απογοητευμένοι, δεν έχουν την ευκαιρία να κάνουν σεξ με μία πρόθυμη συντρόφισα.

Πραγματικότητα: Οι άνδρες που βιάζουν είναι τόσο πιθανό όσο οποιαδήποτε άλλη άνθρωπος να συζούν ή να έχουν μια σημαντική σχέση με μια γυναίκα. Περισσότερες από μία στις πέντε γυναίκες βιάζονται από τους συντρόφους τις ή τους συζύγους τις. Οι γυναίκες που εργάζονται στο σεξ ή στη βιομηχανία του σεξ συνήθως έχουν απορριφθεί ως θύματα βιασμού, λόγω της προκατάληψης από την αστυνομία, το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, τις-τους ενόρκους και την κοινωνία γενικότερα.

Μύθος Οι γυναίκες συχνά κατασκευάζουν ιστορίες ή ψέματα για τον βιασμό.

Πραγματικότητα: Για όποιαν έχει υποστεί βιασμό ή σεξουαλική επίθεση, έστω και το να τον αναφέρει στην αστυνομία είναι μια δύσκολη απόφαση. Επί του παρόντος, εκτιμάται ότι το 15% που αντιστοιχεί σε 85.000 γυναίκες που βιάζονται και πάνω από 400.000 κακοποιούνται σεξουαλικά στην Αγγλία και την Ουαλία κάθε χρόνο όπως δείχνει η έκθεση. Ένας σημαντικός λόγος που πολλές γυναίκες και κορίτσια μας λένε ότι δεν πηγαίνουν στην αστυνομία είναι λόγω του φόβου τις, καθώς δεν γίνονται πιστευτές. Δυστυχώς, μια δυσανάλογη έμφαση των μέσων ενημέρωσης σχετικά με τον πολύ μικρό αριθμό περιπτώσεων ετησίως που αφορούν τον λεγόμενο ψευδή ισχυρισμό της σεξουαλικής βίας που διαιωνίζει την στερεοτυπική αντίληψη της κοινωνίας ότι η κακόβουλη ψευδής αναφορά είναι συνήθης. Στην πραγματικότητα, η αντίληψη είναι πως η αναφορά είναι εντελώς ψευδής. Για πολλά χρόνια, οι μελέτες έχουν δείξει ότι τα ποσοστά ψευδών αναφορών για βιασμό δεν είναι διαφορετικά από τα ποσοστά ψευδών αναφορών για οποιοδήποτε άλλο έγκλημα, δηλαδή, γύρω στο 4%. Τον Μάρτιο του 2013, η Εισαγγελική Υπηρεσία του Στέμματος δημοσίευσε μια μελέτη που επιβεβαιώνει ότι οι αναφορές για ψευδείς βιασμούς είναι "πάρα πολύ σπάνιες" και που υποδηλώνει ότι αποτελούν λιγότερο από το 1% του συνόλου των αναφορών. Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Μύθος: Οι γυναίκες δεν μπορούν να βιάσουν άλλες γυναίκες

Πραγματικότητα: Μόνο ένας άνδρας μπορεί να διαπράξει το αδίκημα του βιασμού [Sec 1 (1) SOA 2003], καθώς πρέπει να υπάρξει η διείσδυση ενός πέους. Ωστόσο, τόσο οι γυναίκες όσο και οι άνδρες μπορεί να βιώσουν βιασμό. Αν η διείσδυση είναι με κάτι άλλο εκτός από ένα πέος, τότε το αδίκημα είναι επίθεση με διείσδυση. Δείτε Βιασμός και το τμήμα του Νόμου.
Η συντριπτική πλειοψηφία των σεξουαλικών επιθέσεων διαπράττονται από άνδρες κατά των γυναικών, αλλά η κάθε μία-ένας μπορεί να επιτεθεί σεξουαλικά, συναισθηματικά, σωματικά και να κακοποιήσει σεξουαλικά και συμβαίνει και σε λεσβιακές, αμφισεξουαλικές σχέσεις. Συχνά, όταν οι γυναίκες δέχονται επίθεση από άλλες γυναίκες φοβούνται ότι δεν θα τις πιστέψουν. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λεσβίες, αμφισεξουαλικές που δέχονται επίθεση από άλλες λεσβίες, αμφισεξουαλικές πρέπει να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε υποστήριξη και πως θα γίνουν πιστευτές.

 

 

Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την rapecrisis.org στην  http://www.rapecrisis.org.uk/commonmyths2.php