Απόφαση Παιδοθεσίας στις Ην. Πολιτείες 1-Case 3:15-cv-00578-DPJ-FKB

ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΝΟΤΙΑ Επαρχία του ΒΟΡΕΙΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ του Μισισιπή 

Υπουργείο Ανθρωπίνων Υπηρεσιών του MISSISSIPPI και άλλες-οι Κατηγορούμενη-ος

Διαταγή

Οι προσφεύγουσες ζητούν να αναγνωριστεί ότι η Ενότητα 93-17-3 (5) του Κώδικα του Μισισιπή -που απαγορεύει την παιδοθεσία στα έγγαμα λεσβιακά ζευγάρια, παραβιάζει τη Δέουσα Διαδικασία και τις Ρήτρες Ίσης Προστασίας του Συντάγματος των Ην. Πολιτειών. Αποκάλεσαν ως κατηγορούμενες-ους το Υπουργείο Ανθρωπίνων Υπηρεσιών του Μισισιπή ("DHS"), τον Ανώτερο Διευθυντή του DHS, τρία ανώτερα δικαστήρια, εννέα ανώτερες νομικές υπαλλήλους των τρειών αυτών δικαστηρίων, τον Διοικητή και τον Γενικό Εισαγγελέα του Μισισιπή. Οι κατηγορούμενες-οι έχουν προσφέρει μια χλιαρή υπεράσπιση του ίδιου του νόμου, εστιάζοντας αντ' αυτού στο δικαίωμα των προσφευγουσών να τις-τους μηνύσουν. Υποστηρίζουν ότι ακόμη και αν υποτεθεί πως η Ενότητα 93-17-3 (5) είναι αντισυνταγματική, οι εναγόμενες ελλείψη του Άρθρο ΙΙΙ νομιμοποιούνται και δεν μπορούν να ξεπεράσουν την ασυλία της Ενδέκατης Τροπολογίας. Ο Κυβερνήτης, ο Γενικός Εισαγγελέας, και ο ανώτερος διευθυντής ισχυρίζονται επίσης ότι δεν υπάρχει καμία ζημία, διότι οι κατηγορούμενες-οι είτε επειδή η αρχή δεν μπορεί να επιβάλει την απαγόρευση ή δεν θα επιβάλει την απαγόρευση να εμποδίσει μια κατά τα άλλα έγκυρη παιδοθεσία από λεσβίες. Για τους λόγους που ακολουθούν, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι οι προσφεύγουσες εναντιόνονται προς τον ανώτερο διευθυντή του DHS, αλλά προς καμία άλλη εναγόμενη-ο. Και μια αξίωση αγωγής, χορηγείται στις προσφεύγουσες η έκδοση προσωρινής διαταγής.

I. Υπόβαθρο και Διαδικαστική Ιστορία
Η Ενότητα του Κώδικα του Μισισιπή 93-17-3 (5) αναφέρει απλώς: "Η παιδοθεσία από λεσβιακά ζευγάρια απαγορεύεται". Τέσσερα λεσβιακά ζευγάρια που διαμένουν στο Μισισιπή και δύο ομάδες υπεράσπισης των λεσβιών αμφισβητούν το Σύνταγμα υπό την Δέουσα Διαδικασία και τις Ρήτρες Ίσης Προστασίας του Συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών. Δύο από τα ζευγάρια αναζητούν μια ιδιωτική παιδοθεσία που περιλαμβάνει το βιολογικό παιδί της μίας εκ των δύο συζύγων του κάθε ζευγαριού. Οι άλλες επιθυμούν την παιδοθεσία μέσω του συστήματος ανάδοχης φροντίδας του Μισισιπή.

Αφ' ότου οι προσφεύγουσες ξεκίνησαν αυτή την αγωγή, οι διάδικοι υπέβαλαν τις ακόλουθες προτάσεις που βρίσκονται τώρα ενώπιον του Δικαστηρίου: (1) Πρόταση Προσωρινής Διαταγής [13] που κατατέθηκε από τέσσερις επιμέρους ενάγουσες, (2) η Πρόταση Απορρίψης Ελλείψη Αντικειμένου Δικαιοδοσίας [15] κατατέθηκε από τον κατηγορούμενο του DHS, John Davis, ανώτερο διευθυντή 1, τον Κυβερνήτη Phil Bryant, και τον εισαγγελέα Jim Hood ("οι" Ανώτεροι Υπάλληλοι-Υπουργείων Κατηγορούμενες-οι"), (3) Η πρόταση Απόρριψης Ελλείψη Αντικείμενου Δικαιοδοσίας και Ελλείψη από την Πολιτεία ενός Ισχυρισμού [52] κατατέθηκε από τις κατηγορούμενες-ους στο Δέκατο, στο Δέκατο Τέταρτο, και στο Εικοστό Επαρχιακό Ανώτατο Δικαστήριο και τις Δικαστίνες-ες Dawn Beam, Μ Ronald Doleac, Deborah J. Gambrell, Johnny L. Williams, Kenneth M. Burns, Dorothy W. Colom, Jim Davidson, John Grant, και John C. McLaurin, ο νεώτερος (οι “Δικαστίνες κατηγορούμενες-οι"), και (4) οι Κατηγορούμενες-οι Ανώτερες Υπάλληλοι Υπουργείων, Πρόταση Απόρριψης της Καταγγελίας των Εναγουσών της Πρώτης Τροποποίησης λόγω Ελλείψεως Αντικείμενου Δικαιοδοσίας [55].

Το Δικαστήριο διενήργησε μια ακρόαση αποδεικτικών στοιχείων σχετικά με αυτές τις προτάσεις, στις 6.11.2015. Τα θέματα είναι ώριμα ώστε να ληφθεί μία απόφαση, και το Δικαστήριο είναι έτοιμο να αποφασίσει. Η παρούσα απόφαση θα αντιμετωπίσει πρώτα διάφορες κατηγορούμενες-ους που ζητούν να απορριφθεί πριν την έκδοσή της η πρόταση προσωρινής διαταγής.

II. Προτάσεις Απόρριψης
Όλες οι κατηγορούμενες-οι ζητούν την απόρριψη σύμφωνα με το Άρθρο 12 (β) (1) του Ομοσπονδιακού Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και έχουν υποβάλει τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία για να υποστηρίξουν τις προτάσεις τις.

Για να καθοριστεί εάν το δικαστήριο έχει δικαιοδοσία στο θέμα, θα πρέπει να γίνουν δεκτοί ως αλήθεια οι ισχυρισμοί που εκτίθενται στην καταγγελία. Το δικαστήριο έχει επίσης την εξουσία να να λάβει υπ' όψιν του ζητήματα γεγονότων τα οποία μπορεί να είναι υπό αμφισβήτηση. Ως εκ τούτου, ένα δικαστήριο έχει την εξουσία να απορρίψει, λόγω αναρμοδιότητας στο θέμα σε κάθε μία από τις τρεις παρακάτω διαφορετικές βάσεις: (1) η καταγγελία η ίδια, (2) η καταγγελία συμπληρώνεται από αδιαμφισβήτητα στοιχεία που αποδεικνύονται από το αρχείο, ή (3) η καταγγελία συμπληρώνεται με αδιαμφισβήτητα γεγονότα συν το ψήφισμα του δικαστηρίου των επίδικων γεγονότων. Το μέρος που επικαλείται την ομοσπονδιακή δικαιοδοσία φέρει το βάρος της απόδειξης.

Crane κατά Johnson, 783 F.3d 244, 250-51 (5η Περιφ. 2015) (η παραπομπή και τα εσωτερικά εισαγωγικά παραλείπονται). Κατά την ακρόαση, τα μέρη συμφώνησαν ότι το πρότυπο αυτό ισχύει. Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο εξέτασε την Πρώτη Τροποποιημένη Καταγγελία, τα διαθέσιμα αποδεικτικά στοιχεία των διαδίκων, και τις μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια της ακρόασης.

Α. Το DHS και τα Ανώτατα Δικαστήρια
Οι ενάγουσες παραδέχθηκαν ότι το DHS και τα ανώτατα δικαστήρια δικαιούνται την ασυλία της Ενδέκατης Τροπολογίας. Κατά συνέπεια, οι εν λόγω διάδικες-οι απέρριψαν την επιφύλαξη της επαναταξινόμησης στο κρατικό δικαστήριο.

B. Άρθρο ΙΙΙ Νομομοποίησης
Οι κατηγορούμενες-οι της Ομοσπονδιακής και της Πολιτειακής κυβέρνησης υποστηρίζουν ότι οι ενάγουσες έχουν έλλειψη νομιμοποίησης ώστε να ασκήσουν αγωγή σε ομοσπονδιακό δικαστήριο. Ενώ οι ενάγουσες προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν το επιχείρημα αυτό ως μια απλή τεχνική λεπτομέρεια, η νομιμοποίηση τις είναι ένα οριακό θέμα των ισχυρισμών της αγωγής στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, βάσει του Άρθρου ΙΙΙ του Συντάγματος. Πράγματι, πρόκειται για μια "βασική πρόταση ότι το Σύνταγμα περιορίζει τη δικαιοδοσία μας σε "Υποθέσεις" και “Αντιπαραθέσεις". Contender Farms, L.L.P. κατά U.S. Dep’t of Agric.,779 F.3d 258, 264 (5η Περιφ. 2015) (αναφέρεται στο Άρθρο ΙΙΙ του Συντάγματος των Η.Π., § 2). Σημαντική,

[η] δικαστική εξουσία των Ηνωμένων Πολιτειών που ορίζεται από το Άρθρο ΙΙΙ δεν είναι μια καλόγρια που επανακαθιστά την εξουσία να καθορίσει τη συνταγματικότητα των νομοθετικών ή εκτελεστικών νόμων. Τα ομοσπονδιακά δικαστήρια δεν έχουν την εξουσία να αναζητήσουν και να πατάξουν οποιοδήποτε κυβερνητικό νόμο που κρίνουν ότι είναι απεχθής προς το Σύνταγμα. Αντίθετα, τα ομοσπονδιακά δικαστήρια συνεδριάζουν "αποκλειστικά, για να αποφασίσουν σχετικά με τα δικαιώματα των προσώπων", Marbury κατά Madison, 1 Cranch 137, 170, 2 L. Ed. 60 (1803), και πρέπει να ""απέχου[ν] απ' το να υπερβούν τη συνταγματικότητα του νόμου . . . εκτός αν υποχρεούνται να πράξουν έτσι για την ορθή εκτέλεση της λειτουργίας των δικαστηρίων μας, όταν τίθεται το ερώτημα από μία διάδικο της οποίας τα συμφέροντα της επιτρέπουν να εγείρει το ερώτημα".
Hein κατά Freedom From Religion Found., Inc., 551 Ην.Πολ. 587, 598 (2007) (κάποιες αναφορές και τα εσωτερικά εισαγωγικά παραλείπονται).

Κατά βάθος, "η ουσία του ζητήματος της νομιμοποίησης" είναι κατά πόσον οι διάδικες-οι επικαλούνται τη νομιμοποίηση "μιας τέτοιας προσωπικής συμμετοχής στην έκβαση της αντιπαράθεσης ώστε να εξασφαλιστεί ότι η συγκεκριμένη εναντίωση οξύνει την παρουσίαση των θεμάτων όπου το δικαστήριο οφείλει να διασαφηνίσει, σε μεγάλο βαθμό". Mass. κατά Envtl. Prot. Agency, 549 Ην.Πολ. 497, 517 (2007) (αναφέρεται στην Baker κατά Carr, 369 Ην.Πολ. 186, 204 (1962)). Η νομιμοποίηση δεν είναι, ως εκ τούτου, μια απλή τεχνική λεπτομέρεια και οι κατάλληλες διαφορές της, σε αυτή την υπόθεση σε σχέση με τις διάφορες Ενάγουσες και τις υπαλλήλους εναντίον των οποίων έχει κατατεθεί αυτή η αγωγή.
Δείτε την Fontenot κατά McCraw, 777 F.3d 741, 746 (5η Περιφ. 2015). ("Το Δικαστήριο πρέπει να αξιολογήσει το Άρθρο ΙΙΙ αν ευσταθεί για κάθε ενάγουσα για κάθε ισχυρισμό, "η νομιμοποίηση δεν διανέμεται χονδρικά"). (Παρατίθεται στην Lewis κατά Casey, 518 US 343, 358 Ν.6 (1996)).

1.Οι Δικαστίνες-ές
Οι ενάγουσες αρχικά δεν μήνυσαν τις κατηγορούμενες-ους που είναι Δικαστίνες-ες. Αλλά όταν οι οι κατηγορούμενες-οι της Ομοσπονδιακής κυβέρνησης υποστήριξαν ότι μόνον οι δικαστίνες-ές έχουν την εξουσία να εφαρμόζουν την Ενότητα 93-17-3 (5), οι ενάγουσες τροποποίησαν την καταγγελία τις για να διεκδικήσουν τους ισχυρισμούς εναντίον των κατηγορουμένων. Το πρόβλημα είναι ότι οι δικαστίνες-ές δεν είναι αντίπαλες των εναγουσών.

Η Bauer κατά Texas είναι ακριβώς στο θέμα 341 F.3d 352 (5η Περιφ. 2003). Στην υπόθεση αυτή, μια γυναίκα που είχε ακούσιες κηδεμονίες αμφισβήτησε τη συνταγματικότητα των νόμων του Τέξας, αποκαλώντας ως κατηγορούμενο έναν δικαστή ο οποίος την είχε προηγουμένως θέσει σε μια από τις κηδεμονίες. Η Πέμπτη Περιφέρεια σημείωσε ότι στην "υπόθεση ή στην αντιπαράθεση χρειάζεται το Άρθρο ΙΙΙ του Συντάγματος που απαιτεί από την ενάγουσα να αποδείξει ότι η ίδια και η κατηγορούμενη-ος έχουν αντίθετα έννομα συμφέροντα".

Στο ίδιο στην 359. Και όταν μία δικαστίνα ενεργεί με την νομική-δικαστική της ιδιότητα - σε αντίθεση με την διοικητική ικανότητα. Στο ίδιο Έτσι, "[συ]νήθως, δεν υπάρχει υπόθεση ή αντιπαράθεση μεταξύ μίας δικαστίνας, η οποία παίρνει μία επίσημη δικαστική απόφαση για τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με το νόμο και μίας πολίτισας η οποία προσβάλλει τη συνταγματικότητα του νόμου". Στο ίδιο σε 361 (αναφέρεται στην Εκ-Νέου Δικαστές του Ανωτάτου Δικαστηρίου της P.R., 695 F.2d 17, 19 (1η Περιφ. 1982)).

Στις επιστολές τις, οι ενάγουσες ισχυρίζονται ότι οι δικαστίνες στο Μισισιπή αποφάνθηκαν πως η συλλογή υπογραφών υπέρ της παιδοθεσίας δεν δρα σε μια οιονεί δικαστική θέση-αντιξοότητα, αλλά το επιχείρημα αυτό δεν είναι πειστικό και εγκαταλείφθηκε ουσιαστικά κατά τη διάρκεια των επιχειρημάτων. 2
Μια συλλογή υπογραφών για την παιδοθεσία ξεκινά με μια εκκρεμούσα υπόθεση που έφτασε στο ανώτατο δικαστήριο και εμπίπτει στο νόμο ορίζει τα δικαστικά καθήκοντα της ανώτερης νομικής υπαλλήλου. Ακόμα και σε σχέση με την ενότητα 93-17-3 (5), οι δικαστίνες του κρατικού δικαστηρίου έχουν την εξουσία του δικαστικού ελέγχου. Το Δικαστήριο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι ανώτατες νομικές υπάλληλοι ενήργησαν με την επίσημη νομική-δικαστική τις ιδιότητα όταν άκουσαν για τις συλλογές υπογραφών υπέρ της παιδοθεσίας.

Ballard κατά Wall, 413 F.3d 510, 515 (5η Περιφ. 2005) (αναφέρεται στην Malina κατά Gonzales, 994 F.2d 1121,1124 (5η Περιφ. 1993)). 


Βρίσκεστε στο 1ο μέρος, για να βρεθείτε στο 2ο μέρος πατήστε εδώ

Την είδηση την βρήκαμε στις 31.3.2016 και την μεταφράσαμε από την huffingtonpost στην http://www.huffingtonpost.com/entry/mississippi-same-sex-adoption_us_56fdb1a3e4b083f5c607567f

Σημείωση 1 Σύμφωνα με την Ανακοίνωση Υποκατάστασης Σύμφωνα με την F.R.C.P. 25 (d) [66] που κατέθεσε την 1.2.2016, ο Richard Berry, ο πρώην ανώτερος διευθυντής του DHS που αρχικά ονομάστηκε ως κατηγορούμενος σε αυτή την υπόθεση, έπαψε να ισχύει στις 31.1.2016. Σύμφωνα με το Άρθρο 25 (d), ο Davis υποκαθιστά ως κατηγορούμενος τον Berry.

Σημείωση 2 Στο πλαίσιο της ασυλίας, τα δικαστήρια θα πρέπει να εξετάσει τέσσερις παράγοντες για να καθοριστεί αν μία δικαστίνα ενεργεί με τη δικαστική (adjudicatory) της ιδιότητα: (1) κατά πόσον ο ακριβής καταγγελθείσες πράξεις είναι μια κανονική δικαστική λειτουργία, (2) εάν οι πράξεις συνέβησαν στην αίθουσα του δικαστηρίου ή σε κατάλληλο παρεπόμενο χώρο όπως το γραφείο της δικαστίνας, (3) εάν η αντιπαράθεση επικεντρώνεται γύρω από μια υπόθεση που εκκρεμεί ενώπιον του δικαστηρίου, και (4) αν οι πράξεις προέκυψαν άμεσα από μια επίσκεψη στη δικαστίνα υπό την επίσημη ιδιότητά της.