Συνεντεύξεις για το chanel 4

Ένα απο τα σπάνια ντοκουμέντα γύρω στο 1992 που η Ελάδα υπογράφει την Συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση ή Συνθήκη του Μάαστριχ.

Ιστορικά δεν υπήρξε ποτέ στην παγκόσμια ιστορία παρόμοια συνθήκη με τόσο πλούσιο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό περιεχόμενο, που να διατηρούσε ταυτόχρονα και την "ισοτιμία" των συμμετεχουσών χωρών.


Η βασική ερώτηση στην συνέντευξη ήταν αν ήταν καλή ή κακή απόφαση της Ελλάδας, τι θα άλλαζε στην Ελλάδα, αν είναι η Ελλάδα ιδανικτή χώρα για να ζουν οι λεσβίες, αμφισεξουαλικές, γκέι.

Η σκηνοθεσία είναι του κ. Γιάνναρη.

Όσες θέλετε να το παρακολουθήσετε πατήστε  εδώ

Λεσβιακές ιστορίες που άλλαξαν τον κόσμο

7 Αληθινές λεσβιακές ιστορίες έρωτα που άλλαξαν τον κόσμο στον οποίο ζούμε σήμερα  

Σε όλη την ιστορία, οι λεσβίες έχουν αγωνιστεί για τα δικαιώματα των LGBTΙQ σε αίθουσες διδασκαλίας, αίθουσες συνεδριάσεων και στους δρόμους της υδρογείου. Εδώ παρουσιάζουμε μερικά από τα λεσβιακά ζευγάρια που άλλαξαν την ιστορία. 



1. Οι Κόρες-Daughters of Bilitis
Πίσω στο 1955 Σαν Φρανσίσκο, ήταν παράνομο να χορέψεις με κάποια που ήταν του ίδιου φύλου σε δημόσιο χώρο. Τα λεσβιακά μπαρ επίσης υπόκεινταν σε επιδρομές, παρενοχλήσεις και κακοποιήσεις.

Για να καταπολεμήσει αυτά τα ζητήματα, το ζευγάρι των λεσβιών Del Martin και Phyllis Lyon συν-ίδρυσαν την πρώτη κοινωνική και πολιτική οργάνωση για λεσβίες στις ΗΠΑ, τις Κόρες της Bilitis-Daughters of Bilitis.

 Η Del και η Phyllis πέρασαν τα επόμενα 50 χρόνια με το να αγωνίζονται για τα δικαιώματα των λεσβιών+ και ήταν το πρώτο ζευγάρι λεσβιών που τέλεσε γάμο στην Καλιφόρνια το 2008, λίγο πριν η Del αποβιώσει.




2. Το ζευγάρι που σπαράσσεται από την τραγωδία 
Στη δεκαετία του '80 η Karen Thompson και η Sharon Kowalski απολαμβάνουν μια ευτυχισμένη, ιδιωτική ζωή μαζί στη Μινεσότα, αλλά δεν είχαν εκ-δηλωθεί δημόσια ως λεσβίες στις οικογένειές τις. Οι ζωές τις έγιναν μια τραγωδία ήταν όταν ένας μεθυσμένος οδηγός κτύπησε την Sharon, αφήνοντας την με μια μη αναστρέψιμη εγκεφαλική βλάβη.

Αυτό που ακολούθησε ήταν μια δεκαετής μάχη της Karen ώστε να αναλάβει τη φροντίδα της Sharon. Οι γονείς της Sharon αρνήθηκαν να δεχθούν πως η κόρη τους ήταν λεσβία και απαγόρευσαν στην Karen να την επισκέπτετε στο νοσοκομείο.

Ακόμα και όταν Sharon έμαθε πώς να πληκτρολογεί μηνύματα για να επικοινωνούν, και συχνά παρακαλούσε να επιστρέψει στην Karen, τα δικαστήρια αρνήθηκαν. Το 1991, το Εφετείο της Μινεσότα αποφάνθηκε για την υπόθεση ορόσημο "Κηδεμονία της Kowalski» όπου η Sharon θα μπορούσε να πάει στο σπίτι για να είναι με την Karen. Η ακούραστη εκστρατεία της οδήγησε στη συνειδητοποίηση των θεμάτων κηδεμονίας και προέβαλε τα δικαιώματα των λεσβιακών ζευγαριών.


3. Η νοσοκόμα του AIDS και η ακτιβίστρια 
Η Roma Guy και η Diane Jones συνιδρύτρια του Κτιρίου Γυναικών του Σαν Φρανσίσκο το 1979 και αγωνίστηκαν για την κοινωνική δικαιοσύνη μαζί για δεκαετίες. Η Diane εργαζόταν ως νοσοκόμα του ιού HIV/AIDS κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, βοηθώντας στην πρώτη γραμμή της επιδημίας, και μαζί με τη σύζυγό της Roma αφιέρωσαν τη ζωή τις για τη βελτίωση των δικαιωμάτων των γυναικών και των λεσβιών+, καθώς και εκπαίδευαν κόσμο σχετικά με την κρίση του HIV. Οι προσπάθειές τις καταγράφηκαν στο ντοκιμαντέρ της ΗΒΟ "When We Rise".


4.Η ζευγάρι που ανέλαβε την υπεράσπιση του νόμου περί γάμου 
Παρά την απόρριψη και την έλλειψη υποστήριξης από τις GBTΙQ ομάδες, η Mary Bishop και η Sharon Baldwin αρνήθηκαν να υποχωρήσουν στην πάλη τις για το γάμο των λεσβιών στην Οκλαχόμα. Η νομική σταυροφορία τις κράτησε πάνω από μια δεκαετία και πήγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο, τελικά προκαλώντας τη νομιμοποίηση του γάμου των λεσβιών σε διάφορες Πολιτείες και επιτρέποντας στις δύο γυναίκες να νυμφευθούν.


5.Πρώϊμες ακτιβίστριες
Γεννημένη το 1899, η Ruth Ellis ήταν μια έγχρωμη εξέχουσα «ανοικτά» λεσβία και έζησε απίστευτα 101 χρόνια.
Αυτή και η συντρόφισά της Babe Franklin ζούσαν μαζί ως εραστριες ήδη από το 1920, και η Ellis έγινε η πρώτη γυναίκα που αγόρασε μια δική της επιχείρηση εκτύπωσης στο Μίτσιγκαν. Το σπίτι τις έγινε στέκι των Αφρο-αμερικανίδων λεσβιών + σε μια εποχή όπου οι διακρίσεις ήταν εξαιρετικά διαδεδομένες.

Το Κέντρο της Ellis Ruth ιδρύθηκε το 1999 ως γραφείο κοινωνικών υπηρεσιών της νεολαίας με αποστολή «να παρέχει βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη υπηρεσία ασφαλούς κατοίκησης και υποστήριξης για δραπέτιδες, άστεγες, και για τις λεσβίες, αμφισεξουαλικές που βρίσκονται σε κίνδυνο και για την προβληματιζόμενη λεσβιακή+ νεολαία».


6.Αναδυόμενη κόλαση 
Η Mina Meyer και η Sharon Raphael ήταν μαζί για πάνω από 40 χρόνια. Κατά τη διάρκεια της κοινής ζωής τις έκαναν εκστρατείες για τις υπηρεσίες υγείας για τις λεσβίες, υπερασπίστηκαν το aids άσυλο και συσπειρώθηκαν στο λεσβιακό γάμο για να αναφέρουμε μόνο μερικές από τις σταυροφορίες τις.

Για την καταπολέμηση Πικετοφοριών από θρησκευτικές Ομάδες, με σύνθημα “Οι λεσβίες να καούν στην κόλαση”, το ζευγάρι φορούσε περήφανα μπλούζες που έγραφαν «Λεσβίες από την Κόλαση» στα συλλαλητήρια.
Ποτέ δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα για τα δικαιώματα των λεσβιών +, και κατά τις επόμενες χρονιές σύστησαν μια ομάδα λεσβιών βουλευτριών για να φροντίζουν ηλικιωμένες λεσβίες +. Η Mina απεβίωσε το 2016.


7 Διατήρηση της Λεσβιακής Ιστορία
Στη συνέχεια, οι συντρόφισσες Joan Nestle και Deb Edel ίδρυσαν τα Αρχεία Λεσβιακών Ιστοριών, ένας τρόπος διατήρησης των λεσβιακών εγγράφων-ντοκουμέντων και αντικειμένων, από τις βιβλιοθήκης του διαμερίσματός τις το 1974. Σήμερα έχει περισσότερα από 20.000 βιβλία και 12.000 φωτογραφίες που αφορούν τη λεσβιακή ιστορία. 


Την είδηση την βρήκαμε την 1.12.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.pinknews.co.uk/2016/12/01/real-life-lesbian-love-stories-that-changed-the-world/

Τιμητικό μετάλιο αποδοθηκε στην Ellen DeGeneres

Στην τελευταία Προεδρική τελετή βράβευσης με το Μετάλλιο Ελευθερίας στο Λευκό Οίκο στις 22.11.2016 το απόγευμα, ο Πρόεδρος Ομπάμα σε πανηγυρικό περιβάλλον βράβευσε μία από τις ομάδες υψηλού προφίλ στην οκτάχρονη θητεία του στο Οβάλ Γραφείο: ανάμεσά τις-τους, η Ellen DeGeneres, η Elouise Cobell, ο Robert De Niro, ο Richard Garwin, η Melinda και ο Bill Gates, επιστημόνισα υπολογιστών της NASA  Margaret H. Hamilton, η Grace Hopper, Lorne Michaels, Newt Minow, ο Eduardo Padrón, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, η Diana Ross, Vin Scully, ο Bruce Springsteen, η ηθοποιός Cicely Tyson και η παλαίμαχη του Βιετνάμ Maya Lin. 

Η μεγαλύτερη πολιτική τιμή του έθνους απονεμήθηκε σε 21 πρόσωπα από ένα διαφορετικό κατάλογο των κατηγοριών, από την επιστήμη, τον αθλητισμό την ψυχαγωγία. "Σήμερα γιορτάζουμε τις Αμερικανίδες-ους που έχουν αρει τα πνεύματά μας και μας ώθησαν να προχωρήσουμε", δήλωσε στην εισαγωγή του. "Αυτή είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή κατηγορία: Επενδυτών, καλλιτεχνών, κρατικών υπαλλήλων.

Ο πρόεδρος πνίγηκε ελαφρά καθώς υπενθύμιζε πως η DeGeneres εκ-δηλώθηκε δημόσια ως λεσβία σε ένα επεισόδιο της τηλεοπτικής εκπομπής της "Ellen", το 1997, μια κίνηση που δεν είναι σημαντική μόνο για την λεσβιακή κοινότητα, αλλά για αυτό που μπόρεσε να "αμφισβητήσει τα δικά μας συμπεράσματα-αντιλήψεις", δήλωσε ο Ομπάμα. "Πέρασε ένα απίστευτο βάρος, διακινδυνεύοντας μια καριέρα σαν αυτή. ... Και όμως σήμερα, κάθε μέρα και με κάθε τρόπο, η Ellen μετρά αυτά που μας χωρίζουν συχνά και μας εμπνέει να είμαστε καλύτερες-οι, με ένα αστείο και ένα χορό κάθε φορά". 

Η Ellen φάνηκε ιδιαίτερα συγκινημένη όταν ο Πρόεδρος Obama τοποθέτησε το βραβείο γύρω από το λαιμό της: "Σε μια καριέρα που εκτείνεται σε τρεις δεκαετίες, η Ellen DeGeneres έφερε τη χαρά στη ζωή μας ως stand-up κωμικός, ηθοποιός και τηλεοπτική αστέρας. Σε κάθε ρόλο μας θυμίζει να είμαστε ευγενικές η μια με την άλλη-ο και να αντιμετωπίζουμε τις-τους ανθρώπους όπως η κάθε μία-ένας από εμάς θέλει να την αντιμετωπίζουν. Σε μια κρίσιμη στιγμή, το θάρρος και η ευθύτητα της την βοήθησε να αλλάξει τις καρδιές και τα μυαλά εκατομμυρίων Αμερικανίδων-ών, επιτάχυνε τη σταθερή μονάδα του έθνους μας προς την ισότητα και την αποδοχή όλων. Ξανά και ξανά, η Ellen DeGeneres μας έχει δείξει ότι ένα μόνο πρόσωπο μπορεί να κάνει τον κόσμο πιο διασκεδαστικό, πιο ανοιχτό, πιο τρυφερό τόπο τόσο όσο θα συνεχίσουμε να κολυμπάμε". Δήλωσε ο Πρόεδρος ενώ πνίγηκε καθώς μιλούσε για το θάρρος της Ellen.

Μετά επαίνεσαι την τραγουδίστρια Diana Ross, η επιρροή της οποίας είπε ο Ομπάμα ότι «είναι τόσο αναπόφευκτη όσο ποτέ»,

"Αυτή είναι η Αμερική", δήλωσε ο Πρόεδρος σε σχέση με τις νέες παραλήπτριες-ες μετάλλιου. "Είναι χρήσιμο όταν σκεπτόμαστε αυτή την απίστευτη συλλογή ανθρώπων ότι αυτές-οι είναι που μας κάνουν το μεγαλύτερο έθνος στη Γη. Όχι λόγω των διαφορών μας, αλλά επειδή στη διαφορά μας βρίσκουμε κάτι κοινό να μοιραστούμε".

 Παρακολουθήστε βίντεο από την βράβευση εδώ. 


 Την είδηση την βρήκαμε  στις 23.11.2016 και την  από την http://www.towleroad.com/2016/11/ellen-degeneres-medal/

Μια λεσβιακή ιστορία αγάπης, Stein και Toklas

Η Gertrude Stein και η Alice B. Toklas: Μια λεσβιακή ιστορία αγάπης 

Αν υπήρχε μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα στις Συγγράφισσες-είς της Χαμένης Γενιάς, πιστεύουμε ότι δεν ήταν αυτή μεταξύ της Zelda Fitzgerald και του F. Scott Fitzgerald, αλλά μάλλον η μακροχρόνια σαν γάμος σχέση, όπως η σχέση μεταξύ της Gertrude Stein και της Alice B. Toklas. 

Η ερωτική σχέση της Gertrude Stein και της Alice B. Toklas διήρκεσε 39 χρόνια και έληξε μόνο όταν πέθανε η Stein στις 27 του Ιουλίου 1946.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δίνοντας προσοχή στο γάμο των Fitzgeralds, η Stein και Toklas παρέμειναν ήσυχες και ισχυρές μαζί.

Η Gertrude Stein συναντά την Alice B. Toklas
Η μοιραία συνάντηση των Stein και Toklas έγινε στις 8 Σεπτεμβρίου 1907, την πρώτη ημέρα της Toklas στο Παρίσι.
Η Stein ζει στο Παρίσι από το 1904, μετά πηγαίνουν να ζήσουν στο Λονδίνο για ένα χρόνο για να ξεφύγουν από ένα θλιβερό ερωτικό τρίγωνο, ενώ σπούδαζε στην ιατρική σχολή John Hopkins School of Medicine.

"Ήταν μια χρυσοκαφετιά παρουσία, ηλιοκαμένη από τον ήλιο της Τοσκάνης και με μια χρυσή λάμψη στα ζεστά καστανά μαλλιά της. Ήταν ντυμένη με ένα ζεστό κοτλέ κοστούμι", περιγράφει η Toklas την Stein μετά τη συνάντησή τις. "Φορούσε μία μεγάλη στρογγυλή καρφίτσα από κοράλι και όταν μίλησε, πολύ λίγο, ή γέλασε, μια καλή συμφωνία, σκέφτηκα πως η φωνή της ήρθε από αυτή την καρφίτσα. Ήταν αντίθετα με άλλες φωνές ήταν μια φωνή βαθιά, γεμάτη, βελούδινη, σαν μια μεγάλη κοντράλτο, όπως και δύο φωνές", πρόσθεσε.
Οι δύο μετακόμισαν μαζί το 1910 και ποτέ δεν χώρισαν.

Σχέση ζωής
Σε αντίθεση με τους Fitzgeralds (η Zelda ειπώθηκε πως αποσπούσε τη προσοχή του F. Scott από το γράψιμο του και μείωνε την συγγραφική του παραγωγή), η Stein και η Toklas ήταν μια τρομερή ομάδα.
Δεν ήταν μόνο υποστηρικτική η Toklas για τη γραφή της Stein, αλλά καλούσαν επίσης, συγγραφείς και καλλιτέχνες στο διαμέρισμά τις στο Παρίσι όπου διασκέδαζαν.

Εάν οι τοίχοι του σαλονιού της Stein μπορούσαν να μιλήσουν, θα έλεγαν ιστορίες για το ζεύγος Fitzgerald, Ernest Hemingway, Pablo Picasso, T.S. Eliot, Charlie Chaplin, and Henri Matisse, μεταξύ άλλων.
Η Toklas ήταν γνωστή ως η «σύζυγος» και συχνά βρίσκονταν μεταξύ των άλλων συζύγων κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων.

Ενώ η Stein απασχολούταν στο να φτιάξει ένα όνομα ως συγγράφισσα, η Toklas φρόντιζε το σπίτι: προετοιμασία των γευμάτων, την εποπτεία του καθαρισμού του σπιτιού και τη φροντίδα των αναγκών της Stein (τόσο τις προσωπικές όσο και την σοφή σταδιοδρομία).
Η Stein την αποκαλούσε «σύζυγο» ή «πολύτιμο μωρό», ενώ η Stein ήταν "ο κ. Τρελλή Φωλιά-Αγκαλιά".

Τις νύχτες όταν η Stein έμενε μέχρι αργά για γράψιμο, άφηνε σημειώσεις δίπλα από το μαξιλάρι, ενώ η Toklas κοιμόταν η οποία θα μπορούσε να τις διαβάσει, όταν ξυπνούσε την επόμενη μέρα.

Η Stein υπέγραφε ως "Y.D." ή η Αγαπημένη σου-Your Darling.

Η Stein πέθανε το 1946 στην ηλικία των 72. Η Toklas πέθανε το 1967 στην ηλικία των 89. 


Την είδηση την βρήκαμε στις 28.10.2016 και την μεταφράσαμε από την  http://www.lesbiannews.com/gertrude-stein-alice-b-toklas-lesbian/


Η φωτογραφία είναι από το βιβλίο Οι Αόρατες Vintage Πορτρέτα Αγάπης και Υπερηφάνειας του Γάλλου σκηνθέτη Sebastian Lifshitz κατά τον 20 αιώνα

Η λεσβία Katharine Hepburn

Katharine Hepburn
Η τέσσερις φορές βραβευμένη με Όσκαρ, η Katharine Hepburn ήταν από καιρό σύμβολο της ανεξαρτησίας και της αυτονομίας των γυναικών, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των ετών που δεν υπήρχε ενεργό γυναικείο κίνημα (1920 έως τα μέσα του 1960). Η μητέρα της, ήταν επίσης απόφοιτη του κολλεγίου Bryn Mawr, η Katharine Houghton Hepburn, ήταν κορυφαία κοινωνική ακτιβίστρια για την ψήφο και του ελέγχου του να γεννούν οι γυναίκες όταν οι ίδιες θέλουν. Αλλά η νεότερη Hepburn δεν επέλεξε το ρόλο της στρατευμένης δημόσια σταυροφόρισας οι απόψεις της είναι γνωστές για τα πολιτικά δικαιώματα, τα ανθρώπινα δικαιώματα στη ζωή και θάνατο και τα θέματα ισότητας ιδιαίτερα για τις γυναίκες.

Το Hollywood ήταν- και ακόμα είναι- ένα χωνευτήρι λεσβιοσύνης, έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι Katharine Hepburn ήταν μέρος αυτής της λίστας. Πρώτον, πάντα φορούσε παντελόνια. Δεύτερον, ήταν πολύ ανδροπρεπής στις σχέσεις τις. Και τρίτον, είχε γίνει γνωστό ότι είχε πολύ στενές σχέσεις με γυναίκες. Η πρώτη σχέση της ήταν με την Alice Palache στο κολέγιο, ενώ η μακροβιότερη σχέση της ήταν με την Laura Harding.

Και ενώ δεν αποτελεί τόσο έκπληξη το γεγονός ότι στη Χέπμπορν άρεσαν πραγματικά τις γυναίκες, είναι ένα σοκ ακριβώς πόσες από αυτές καταμετρά η ίδια. Πρώτη σχέση της ήταν στο κολέγιο με ένα αφωσιομένη κοπέλα που ονομαζόταν Alice Palache. Ενώ υπήρχε η Nancy Hamilton και η Frances Rich, η Constance Collier και η Elissa Landi, καθώς και αμέτρητες άλλες. Πώς στο καλό τα κράτησε κρυφά από τον Τύπο; Προφανώς ήταν λεσβία, ένας ειδικός όρος για να περιγράψει μια πολύ Μπουτς γυναίκα, (αν και από την εμφάνιση στις φωτογραφίες, μερικες από τις εράστριες-ερωμένες της ανήκαν στην τραχιά πλευρά).

Με την Alice Palache συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1924, όταν ήταν συμμαθήτριες στο Bryn Mawr, ένα γυναικείο φιλελεύθερο κολλέγιο για τις τέχνες στη Φιλαδέλφεια, Πενσυλβάνια. Η "Palache," όπως την έλεγαν, ήταν δημοφιλής, μια πολύ καλή μαθήτρια, αθλήτρια, δραστηριοποιειούνταν στο μαθητικό συμβούλιο, προερχόταν από ένα συμβατικό σπίτι στο οποίο ο πατέρας της, ένας καθηγητής του Χάρβαρντ και ένθερμος Επισκοπιανός, θεώρησε ιεροσυλία να παίζει με τις φίλες-ους της την Κυριακή.
Η "Kath”, από την άλλη πλευρά, ήταν μοναχική, μία από τις χειρότερες μαθήτριες στην τάξη, και ασχολούταν μόνο με ό,τι ευχαριστούσε την ίδια. Ντυνόταν σαν αγόρι, κάπνιζε αρωματικά τσιγάρα στο πύργο του κοιτώνα της, και πήδηξε στο σιντριβάνι - γυμνή - για να "ξυπνήσει" από μια σύντομη νύχτα ώστε να δώσει εξετάσεις. 


Η ίδια αυτο-αποκαλούταν «Jimmy». Κέρδισε το πρώτο τουρνουά γκολφ στην ηλικία των 16. «Έβαλα το παντελόνι πριν από 50 χρόνια και δήλωσα ένα είδος μέσης οδού», είπε, σε ηλικία 70 ετών.
Υπήρχαν και άλλες απόψεις της, επίσης - "Δεν αξίζουν 10 άνδρες όσο μία γυναίκα", επέμενε. «Όλοι οι άνδρες είναι κακοί».

Οι πλατωνικοί φίλοι της, επίσης όπως – ο Binkie Beaumont, ο Bobby Helpmann, ο Noel Taylor – ήταν γκέι. Ομοίως ο βιογράφος της William J. Mann περιλαμβάνει μια βιογραφία του John Schlesinger πίσω από την οθόνη: "Πώς οι λεσβίες και οι γκέι διαμόρφωσαν το Χόλιγουντ".

 
Την είδηση την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την  http://www.lesbiannews.com/4-famous-women-couldnt-come-out/ και στις 26.11.06 από την http://www.telegraph.co.uk/culture/books/4202199/The-unusual-sex-life-of-a-screen-goddess.html

Λεσβίες στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Λεσβίες στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσω των επιστολών τις 

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στον 20ο αιώνα άλλαξε τα πάντα για όλες-ους, ακόμη και για τις λεσβίες. Καθώς και οι γυναίκες στρατολογήθηκαν επίσης Σώμα στρατού των Γυναικών (WAC) ή εντάχθηκαν στο εργατικό δυναμικό συμβάλoντας στην πολεμική προσπάθεια και δεν έμειναν στο σπίτι με τις ποδιές τις. Πολλές λεσβίες πήγαν στο WAC, που ήταν σχεδόν ένα περιβάλλον αποκλειστικά όλο-γυναίκες. Φυσικά, βοήθησε το περιβάλλον να αναπτυχθεί ένας αριθμός σχέσεων. 



Έρωτας κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου 
Αυτό το σιωπηρό μέρος της ιστορίας σημειώθηκε στην ONE Εθνικά Αρχεία Λεσβιών και Γκέι στις βιβλιοθήκες USC, θεωρείται η μεγαλύτερη βιβλιοθήκη με αρχεία με λεσβιακό ιστορικό υλικό.

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, ένας τρόπος για να έχουμε μια σαφή εικόνα της λεσβιακής ιστορίας είναι μέσα από τις επιστολές που οι λεσβίες αντάλλαξαν μεταξύ τις. Για παράδειγμα, μέσω των επιστολών της Eleanor Roosevelt και της Lorena Hickok, θα μπορούσε καμιά να φανταστεί πώς οι λεσβίες κατάφεραν να εκφράσουν την αγάπη τις, ακόμη και κατά τη διάρκεια μιας περιόδου έντονης λεσβοφοβίας. Βοήθησε επίσης ότι οι επιστολές ήταν η μόνη μορφή επικοινωνίας μεταξύ των λεσβιών που βρίσκονταν σε διαφορετικά σημεία κατά τη διάρκεια του πολέμου.


Γράμματα του Β' Παγκοσμόυ Πολέμου 
"Καλημέρα αγάπη μου. Έχω τόσο πολύ συνηθίσει να πέφτω για ύπνο παρακολουθόντας σε να καπνίζεις (αν δεν είμαι στην αγκαλιά σου) όταν δεν μπορούσα να κοιμηθώ", έγραψε μια ανώνυμη νεαρή από την υπηρεσία της που είχε βάση στο San Bernardino το 1944. Εκείνη στη συνέχεια γράφει στην εράστρια-ερωμένη της, η οποία είχε καταταγεί επίσης στο Σώμα Στρατού Γυναικών.

Μιλώντας για το ρόλο των λεσβιών κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Fred Bradford, ένα από τα πρώην μέλη Διοικητικού Συμβουλίου της ONE εξήγησε: "Δεν είναι πάντα σημαντικές άνθρωποι, αλλά είναι σημαντικό, επειδή ζούσαν σε μια συγκεκριμένη εποχή και έγραψαν γι 'αυτό".

Οι αρχειονόμοι στην ΟΝΕ είναι τώρα σε συνομιλίες με το Unified School District του Λος Άντζελες ώστε να συμπεριλάβει την ιστορία των λεσβιών στο σχολικό πρόγραμμα. Ειδικότερα, τα γράμματα μπορούν να βοηθήσουν στο να ενημερωθούν οι πολίτισες σχετικά με την εισφορά των λεσβιών στην ιστορία, ειδικά για όσα έκαναν κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.


Ιστορίες του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου 
Μια από τις άγνωστες ιστορίες ήταν ότι από μια ανώνυμη 95-χρονη παλαίμαχη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου της οποίας η συντρόφισα είχε ήδη πεθάνει. Για δεκαετίες, είχε κρύψει την αληθινή φύση της λεσβιακής σχέση της με την συντρόφισά της από τις ανθρώπους γύρω της. Για τις άλλες, ήταν απλώς δυο γεροντοκόρες με μια γάτα. Αλλά η ιστορία της και ο έρωτάς της ήρθε στο φως όταν δώρισε τις ερωτικές επιστολές της στο αρχείο της ΟΝΕ.

Ο Joseph Hawkins, διευθυντής των αρχείων, δήλωσε ότι οι συλλογές των "απλών ανθρώπων δίνουν σάρκα και οστά στην ιστορία και την ζωντανεύουν".
"Η ιστορία μας δεν ήταν απλώς ένα καταπιεστικό μοιρολόι το ένα μετά το άλλο, αλλά είχε και μικρές νίκες, παλέψαμε σκληρά και δύσκολα κερδίσαμε, που ισούται με ένα πραγματικά ενθουσιώδη θρίαμβο για την ανθρωπότητα", είπε ο Hawkins. Το πιο σημαντικό, είναι αυτές οι μικρές μικροσκοπικές νίκες που δίνουν σε μια λεσβία πρόσωπο για τις δράσεις στην Ιστορία σε γεγονότα όπως αυτά του Β' Παγκσμίου Πολέμου.


Την είδηση την βρήκαμε στις 23.10.15 και την μετεφράσαμε από την http://www.lesbiannews.com/lesbians-in-world-war-2-through-their-letters/

Lorena Hickok

Η αγάπη και η ζωή τη Lorena Hickok 
Αν και το όνομά Lorena Hickok είναι πάντα συνδεδεμένο με την πρώην Πρώτη Κκυρία Eleanor Roosevelt, η Hick- όπως την αποκαλούσαν θεωρήθηκε μία από τις πιο γνωστές δημοσιογράφισες της εποχής της.

Παρά το ότι δεν αποφοίτησε από το κολέγιο, από το 1932 είχε γίνει «η πιο γνωστή εθνικά δημοσιογράφισα". Παρόλα αυτά, η ιστορία είχε άλλα σχέδια γι 'αυτήν. Από επιλογή ή από τύχη, είχε γίνει γνωστή ως η μυστική ερωμένη της Eleonor Roosevelt, η φιλία και το ειδύλλιο τις, διήρκησε 30 χρόνια.

Άδεια χωρίς εσένα Απόδειξη αυτού μπορεί να βρεθεί στην αλληλογραφία μεταξύ της Lorena και της Eleanor που οι δύο τις διατήρησαν σε όλη τη διάρκεια της σχέσης τις. Υπήρχαν 2.336 επιστολές από την Eleanor και 1.024 από την Lorena στην αλληλογραφία. Αυτές οι επιστολές έγιναν μέρος της περιουσίας της Πρώτης Κυρίας που αργότερα δώρισε στη Προεδρική Βιβλιοθήκη Μουσείο Franklin D. Roosevelt δέκα χρόνια μετά το θάνατο της Eleanor.

Σπάει τα εμπόδια Αλλά πριν από συνάντησή της με την Eleanor, η Lorena είχε ήδη ακολουθήσει το καυτό μονοπάτι της από μόνη της. Λόγω κακοποιητικής οικογενειακής ζωής στο Ουισκόνσιν, η Lorena έφυγε από το σπίτι και εργάστηκε ως καθαρίστρια για αρκετές οικογένειες. Ωστόσο, μόνο όταν μετακόμισε με τον ξάδελφό της ήταν σε θέση να τελειώσει το γυμνάσιο.

Προσπάθησε να πάει στο κολέγιο, αλλά σταματήσε και δέχτηκε τη δουλειά σε μια εφημερίδα της μικρής πόλης. Εργάστηκε με διαφορετικές διπλές σελίδες και ειδήσεις μέχρι που κατάφερε να γίνει μία εξέχουσα δημοσιογράφος από μόνη της. Ένα βιογραφικό την περιγράφει με αυτόν τον τρόπο: "Γρήγορα απέκτησε φήμη από μόνη της, καλύπτοντας την πολιτική και δραματικές ιστορίες, όπως η απαγωγή του μωρού στη Lindbergh, η Hickok ξεπέρασε τους συναδέλφους της και κέρδισε το πολυπόθητο δικαίωμα εμφανίζεται το όνομά της στην πάνω γραμμή από τα άρθρα της".

Η ζωή με την Πρώτη Κυρία Η Lorena είχε λεσβιακές σχέσεις πριν από την Eleanor, αλλά δεν είχε τελέσει γάμο. Στη συνέχεια, οι δύο τις συναντήθηκαν το 1928 όταν η Lorena πήρε την πρώτη της συνέντευξη από την Eleanor. Το 1932, η δημοσιογράφισα πούλησε την ιδέα της κάλυψης της Eleanor στους εκδότες της, ενώ ο σύζυγός της Eleanor βρισκόταν σε προεδρική προεκλογική εκστρατεία.

Ήταν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που οι δύο ανέπτυξαν μια στενή σχέση. Περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τις μαζί. Κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του FDR, η Eleanor φορούσε το ζαφειρένιο δαχτυλίδι που της χάρισε η Lorena. Οι δύο τις συχνά θα ταξίδευαν μαζί, ή επισκέπτονταν την όπερα και το θέατρο. Μερικές φορές η Lorena δειπνούσε με την οικογένεια Roosevelt τις Κυριακές.

Αν και η κάθε μία επηρέασε με τον ρόλο της την ιστορία των Ην. Πολιτειών, κίνητρο και για τις δύο ήταν η άλλη για τις σημαντικές αποφάσεις που θα διαμόρφωναν τη ζωή τις. 
Η Eleanor Roosevelt πέθανε το 1962, η Lorena Hickok την ακολούθησε το 1968.


Την είδηση την βρήκαμε στις 15.1.16 και την μεταφράσαμε από την  http://www.lesbiannews.com/the-love-and-life-of-lorena-hickok/

Ερωτικές επιστολές της κας. Johnston και της κας. Hewitt

Οι ερωτικές επιστολές της Fannie Benjamin Johnston και της Mattie Edwards Hewitt

Οι επιστολές ήταν πάντα ένας τρόπος για τις λεσβίες να επιτρέψουν η μία στην άλλη να γνωρίσουν τα αληθινά συναισθήματά της μίας για την άλλη, από τον 19ο αιώνα μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο τουλάχιστον. Μεταξύ εκείνων των οποίων οι ερωτικές επιστολές έχουν επιβιώσει μέσα στο χρόνο είναι και των Fannie Benjamin Johnston και Mattie Edwards Hewitt. 

Και οι δύο γυναίκες ήταν γνωστές για τις φωτογραφίες τις κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, και θεωρήθηκαν ως πρωτοποριακές φωτογράφισες και φωτορεπόρτερ. Ομοίως, και οι δύο είχαν εμπλακεί σε μια ερωτική σχέση που διήρκεσε οκτώ χρόνια.

Η Fannie Benjamin Johnston και η Mattie Edwards Hewitt: Η Johnston προήλθε από μια καλά στεκούμενη οικογένεια στη  Δυτική Βιρτζίνια. Γεννήθηκε το 1864, μεγάλωσε στην Ουάσιγκτον και σπούδασε στην Académie Julian στο Παρίσι.

Η Johnston απέκτησε την πρώτη φωτογραφική μηχανή της από τον George Eastman, τον ιδρυτή της Eastman Kodak, και αυτή σύντομα άρχισε να φωτογραφίζει πορτρέτα της οικογένειας και των φίλων της.

Καθώς άρχισε να δημιουργείται μια φήμη για τις φωτογραφίες της, προχώρησε σε διασημότητες και προσωπικότητες της εποχής της, όπως ο Mark Twain, η Susan B. Anthony, και η Alice Roosevelt.

Εν τω μεταξύ, η Hewitt γεννήθηκε το 1869 και προερχόταν από μια μεσοαστική οικογένεια στο Μιζούρι. Αργότερα παντρεύτηκε ένα φωτογράφο από το Σαιντ Λούις, τον Arthur Hewitt.
Ήταν η πρώτη βοηθός του συζύγου της στην επεξεργασία και την εκτύπωση των φωτογραφιών. Αλλά αυτό ήταν πριν συναντηθούν για πρώτη φορά με την Johnston το 1901, όταν η Hewitt παρακολούθησε την Pan American Έκθεση στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης.

Η Johnston και η Hewitt αναπτύξαν τόσο επαγγελματική όσο και προσωπική σχέση, όπως έγραψαν στα γράμματα τις η μία στην άλλη, και η Johnston έστειλε μια ταινία στην Hewitt για την ανάπτυξη.
Λόγω της έμπνευσης της Johnston, η Hewitt βγήκε από το σκοτεινό θάλαμο και βρέθηκε πίσω από την κάμερα. Το 1909, χώρισε και μετακόμισε με την Johnston στην πόλη της Νέας Υόρκης.

Το 1913, άνοιξαν ένα κοινό στούντιο που ειδικευόταν στην αρχιτεκτονική φωτογραφία. Οι φωτογραφίες είχαν την επωνυμία "Δεσποινίς Johnston και κα. Hewitt" ή «Frances Benjamin Johnston και Mattie Edwards Hewitt".

Οι επιστολές τις ήταν παρόμοια με τις μακροσκελής επιστολές που αντάλασσαν η Virginia Woollf με την Vita Sackville-West, ή η Eleanor Roosevelt με την Lorena Hickok, ή ακόμα και η Edna St. Vincent Millay με την Edith Wynn Matthison. Βεβαίως, μεταξύ των δύο, ήταν η Hewitt που έγραφε κυρίως προς την Johnston.

Στις επιστολές της, δήλωσε: "... δεν είμαι τόσο ανόητη να αναμέννω από εσένα να μ 'αγαπάς με αυτό τον τρόπο μόνο που είναι τόσο γλυκό και σήμαινε τόσο πολλά που δεν μπορούσα να το πω, παρά ξανά και ξανά".

Ομοίως, είπε στην Johnston: «Ήμουν τόσο φοβισμένη από την πρώτη στιγμή πως θα με θεωρήσεις ως μια ανόητη συναισθηματική γυναίκα και ήμουν τόσο χαρούμενη όταν μου είπες τις προάλλες που κατάλαβες- Πως ήμουν περήφανη για σένα και τη δουλειά σου και σε έβαλα σε ένα βάθρο, όπως λες, παρακαλώ επιτρέψέ μου να σε κρατήσω εκεί, το αξίζεις σίγουρα και αυτός είναι ο τρόπος μου να σε αγαπώ".

Οι δύο τις χώρισαν το 1917 και ακολούθησαν διαφορετικούς δρόμους, τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και με τις καριέρες τις. 
Η Johnston πέθανε στη Νέα Ορλεάνη το 1952, ενώ η Hewitt πέθανε στη Βοστώνη το 1956.



Την είδηση την βρήκαμε στις 21.10.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.lesbiannews.com/love-letters-fannie-benjamin-johnston-and-mattie-edwards-hewitt/

Ladies της Llangollen Α'

Το 18ο αιώνα, μια υπόθεση σκανδαλίζει την Ιρλανδία. Η Eleanor Butler ήταν η κόρη της πιο ισχυρής οικογένειας της χώρας. Sarah Ponsonby ήταν ορφανή και κατά 16 χρόνια νεότερη της Eleonor. 

Οι δύο Ιρλανδές Κυρίες- η Lady Eleanor Butler και η Sarah Ponsonby- έγιναν "οι δύο πιο διάσημες παρθένες στην Ευρώπη" κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα. 
Κατά μία έννοια, αυτές οι δύο γυναίκες άρχισαν την ιδέα του "Γάμου της Βοστώνης"- μια συντροφική σχέση μεταξύ δύο άγαμων γυναικών ανεξάρτητων από τους άνδρες το 19ο αιώνα. 


Ποιες ήταν οι κυρίες της Llangollen; 
Από τη μία πλευρά, η Lady Eleanor Butler ήταν η νεότερη κόρη μιάς πλούσιας οικογένειας - των Butlers του Κάστρου Kilkenny στην Ιρλανδία-και ο πατέρας της ήταν ο κόμης του Ormonde. Αφού δεν είχε σύζυγο στην ηλικία των 39 θεωρούνταν γεροντοκόρη, Eleanor είδε πως ο δρόμος της ήταν σε ένα γυναικείο μοναστήρι, με δεδομένο το πως η οικογένειά της ένοιωθε γι 'αυτήν.

Η Sarah πήγαινε σε ένα κοντινό σχολείο κοριτσιών, εκεί συνάντησε την Eleanor το 1768, όπου έγιναν στενές φίλες έχοντας τακτική ταχυδυδρομική αλληλογραφια. Δώδεκα μίλια μακριά, στο αρχοντικό του Woodstock, η ορφανή 23-χρονη φίλη της Sarah Ponsonby υπέφερε από την ανεπιθύμητη προσοχή του μεσήλικα κηδεμόνα της, Sir William Fownes. Η σύζυγός του, Μπέτυ, την οποία αγαπούσε πολύ η Sarah, ήταν ακόμα ζωντανή, αλλά η υγεία της ήταν κλονισμένη και ο Sir William ανυπομονούσε για την ημέρα που θα μπορούσε, να γίνει η Sarah η δεύτερη κυρία Fownes.

Και οι δύο γυναίκες ένιωθαν παγιδευμένες σε μια αφόρητη κατάσταση. Είχαν λαθραία αλληλογραφία μεταξύ κάστρου Kilkenny και Woodstock, και αποφάσισαν να δραπετεύσουν στην Αγγλία μαζί (εγκατέλειψαν εκουσίως την οικογενειακή κατάσταση, αυτό ακριβώς σήμαινε να φύγουν μακριά). Ντυμένες ως άνδρες, που οπλοφορούσαν και είχαν μαζί τις το σκύλο της Sarah τον Frisk, οδηγούσαν μέσα στη νύχτα για να προλάβουν το πλοίο στο Waterford, αλλά το πλοίο δεν απέπλευσε και αναγκάστηκαν να κρυφτούν σε έναν αχυρώνα. Εκεί τις έπιασαν και τις γύρισαν στο σπίτι.

Αφ' ότου η πρώτη διαφυγή τις απέτυχε, η Eleanor και η Sarah εστάλησαν σε ξεχωριστά σπίτια. Τότε, η οικογένεια της Eleanor της είπε ότι "είχε ένα έκλυτο νου" και η Σάρα είπε ότι "ήθελε να ζήσει και να πεθάνει μαζί με την Eleanor Butler". 

Η Sarah έπεσε σοβαρά άρρωστη με πυρετό, αλλά η Eleanor, αντιμέτωπη με επικείμενη φυλάκιση σε ένα γαλλικό μοναστήρι, δραπέτευσε και πάλι - αυτή τη φορά στο Woodstock, όπου κρύφτηκε στην κρεβατοκάμαρα της Sarah και υπηρέτρια της, η Μary Carryll, της έφερνε λαθραία τρόφιμα. Όταν αυτό ανακαλύφθηκε, ο Ormondes αρνήθηκε να επαναφέρει την περιπλανώμενη κόρη του και μετά από 10 ημέρες η οικογένεια Fownes υπέκυψε. Η Sarah και Eleanor ήταν ελεύθερες να φύγουν. 

Τη δεύτερη φορά Eleanor έφυγε από το σπίτι της αδελφής της στη μέση της νύχτας και περπάτησε 12 μίλια για να πάει να βρει τη Σάρα, με τη βοήθεια της υπηρέτριας της Mary. Η Mary ήταν άξεστη, τρομερή και φοβερή (το ιρλανδικό ψευδώνυμο της ήταν Molly η Καυγατζού), αλλά οι κυρίες ήταν συγκινητικά αφοσιωμένες σε αυτήν, και αυτή σε αυτές. Όταν πέθανε, ανέγηραν ένα περίτεχνο πέτρινο μνημείο και εκείνη τις κληροδότησε ένα επιπλέον χωράφι, που αγόρασε με τις αποταμιεύσεις μιας ζωής.


Σε μια εποχή όπου οι γυναίκες έπρεπε να τελέσουν γάμο και να γίνουν ήσυχες νοικοκυρές και μητέρες, οι κυρίες της Llangollen αποφάσισαν ότι ήθελαν να ζήσουν τη δική τις ζωή. Ήταν αποφασισμένες να είναι η μία με την άλλη, και ο μόνος τρόπος που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να φύγουν από την κόλαση που ζούσαν.

Μια εικόνα της τότε κοινωνίας μας δείχνει πως ήταν νευρική, ζούσε σε αυστηρές συμβάσεις, σε τάξη, με τη θρησκεία, τα ασφυκτικά οικογενειακά καθήκοντα και μια αυστηρά καθορισμένη μοίρα της Ελεονόρ ήταν και στο κάστρο- της αριστοκρατικής κατοικίας, η ιδέα ότι αυτές οι δύο γυναίκες ήταν ερωτευμένες, ποτέ δεν μπορούσε να περάσει από το μυαλό της κοινωνίας και το ότι συμμετείχαν σε μια σεξουαλική σχέση.


Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ



Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.lesbiannews.com/boston-marriage-lesbian-ladies-of-llangollen/ και από την http://www.telegraph.co.uk/travel/destinations/europe/uk/wales/724170/Wales-A-tale-of-two-ladies-ahead-of-their-time.html

Ladies της Llangollen Β'

Αλλά για την Eleanor που ήταν - έξυπνη, σχολαστική, σατιρική και ήδη 39 ετών - δεν υπήρχε περίπτωση για γάμο. Τι καλύτερος τρόπος, λοιπόν, να επανορθώσει στη θρησκεία για την αποστασία του αδελφού της Robert που έγινε Προτεστάντης, από ό,τι με την τοποθέτηση της Eleanor σε ένα γυναικείο μοναστήρι; Ήταν ένας πολύ φθηνός τρόπος απομάκρυνσης της. 

Η φύση της «συντροφικής φιλίας» της Sarah και της Eleanor είναι φυσικά ενθουσώδης. Αυτές αναφέρονται μεταξύ τις ως "Αγαπημένη μου" "Λατρεμένη μου (ή η "Β μου»), στη συνέχεια, αργότερα ως "το πιο αγαπημένο άλλο μου μισό", ήταν σίγουρα αφιερωμένες η μια στην άλλη όπως και κάθε έγγαμο ζευγάρι, κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι, κούρεψαν κοντά τα μαλλιά τις και συνήθως φορούσαν ρούχα ιππασίας φορόντας ανδροπρεπή καστόρινα καπέλα.

Η Eleanor και η Sarah ήταν λεσβίες, (πιθανόν δεν το δημοσιοποίησαν, καθώς εκείνη την εποχή ήταν ανήκουστη η λεσβιοσύνη μέχρι ένα ξέσπασμα «σαπφισμού" έφτασε στο γαλλικό δικαστήριο και έτσι περιήλθε η λεσβιοσύνη σε γνώση αγγλικής κοινωνίας το 1789).

Διέσχισαν λοιπόν την Θάλασσα της Ιρλανδίας ως την Ουαλία, και εγκαταστάθηκαν σε ένα πέτρινο σπίτι στη Llangollen. Ανέπτυξαν «το σύστημα», ένα σύστημα που σήμαινε ότι γύρισαν την πλάτη τις στην παραδοσιακή κοινωνία, σπάνια έφευγαν από το σπίτι, ανέπτύξαν ένα βιώσιμο τρόπο ζωής μέσω της αυτάρκειας, καλλιεργόντας τα δικά τις λαχανικά και τα φρούτα και την οικοδόμηση μιας γαλακτοκομικής μονάδας, καθώς επίσης δίνοντας 10% του εισοδήματός τις για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Μπορούσες να θαυμάσεις τα ροδάκινα, τα νεκταρίνια και τα πεπόνια που αναπτύσσονταν στο περίτεχνο θερμοκήπιο και να διαβάσεις ποίηση σε κορμούς δέντρων. Μια βιβλιοθήκη γεμάτη με βιβλία και περιέργα θέματα αλλά και στολίδια όλων των ειδών, συμπεριλαμβανομένης μιας στέκας της Queen Mary της Σκωτίας για τα μαλλιά.

Γιατί δυο γεροντοκόρες άλλης χώρας έγιναν τόσο διάσημες; 
Είναι δύσκολο να φανταστεί καμιά σήμερα πόσο συγκλονιστικό ήταν τον 18ο αιώνα για τις άγαμες κυρίες να ζουν ανεξάρτητα, είτε μεμονωμένα είτε από κοινού. Επιπλέον, οι συνθήκες δραπέτευσης της Eleanor και της Sarah ήταν θετικά μελοδραματικές.

Αν και κέρδιζαν ένα μικρό επίδομα από τις οικογένειές τις, ήταν πάντα χρεωμένες. Αλλά πάντα τα κατάφερναν με τα χρέη, επιτυγχάνοντας να έχουν αρκετές υπηρέτριες-ες- περιλαμβανομένης της Mary, η οποία έγινε η οικονόμος τις.




 
Ο κόσμος και οι Ladies της Llangollen
Τελικά, οι δύο κυρίες εργάστηκαν για τη φήμη τις, μια φήμη που διαδόθηκε σύντομα σε όλη την Ευρώπη και οδήγησε στο να δέχονται επισκέπτριες-ες, πολλές από αυτές ήταν συγγράφισες, για να τις γνωρίσουν. (οι επισκέπτριες-ες έμαθαν σύντομα ότι το να εμαφανίζονται με γλυπτά ξύλινα δώρα γίνονταν πιο ευπρόσδεκτες-οι).

Μεταξύ των επισκεπτριών-ων περιλαμβάνονταν η Percy Shelley, ο Walter Scott, ο William Wordsworth ο Thomas de Quincey, ο Robert Southey, η Lady Caroline Lamb, και ο Λόρδος Βύρων. Άλλες επισκέπτριες-ες που ήταν ευγενείς, ήταν ο Duke Of Wellington, ο πρίγκιπας Παύλος Esterhazy, ο Δούκας του Gloucester, και ο Γερμανικός πρίγκιπας Hermann von Pückler-Muskau, ο πρίγκιπας Παύλος Esterhazy και ο Δούκας του Gloucester, στις φίλες-ους που αλληλογραφούσαν περιλαμβάνονται η Queen Charlotte, ο Λόρδος Βύρων και η θεία του Louis XVI. Υπήρχαν πολλές ημέρες που οι κυρίες είχαν έως και 20 επισκέπτριες-ες στη βάρδια, κυριολεκτικά πρωί, μεσημέρι και βράδυ.

Μετά από πενήντα χρόνια που έζησαν μαζί, η Eleanor πέθανε το 1829. Η Σάρα πέθανε το 1832. Και οι δύο είναι σήμερα θαμμένες στην εκκλησία του Αγίου Collen στη Llangollen.


Βρίσκεστε στο Β' μέρος για να βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ
 


Την είδηση την βρήκαμε και την μετααφράσαμε από την http://www.lesbiannews.com/boston-marriage-lesbian-ladies-of-llangollen/
και από την http://www.telegraph.co.uk/travel/destinations/europe/uk/wales/724170/Wales-A-tale-of-two-ladies-ahead-of-their-time.html 

Η φωτογραφία είναι ΄το έργο Cunt της Leonor Fini.

Λεσβίες Θεές στη μυθολογία

Στον Όλυμπο ενώ η ανοχή παρουσιάζεται συχνά ως ένα σημάδι της προόδου του πολιτισμού, από την ανάγνωση της ελληνικής μυθολογίας αποκαλύπτεται μεγαλύτερη αποδοχή της λεσβιακότητας στην αρχαία Αθήνα από ό,τι μπορεί να καυχηθεί ο σημερινός κόσμος των θρησκειών. Αυτές οι Ελληνίδες λεσβίες θεές και ημίθεες αποδεικνύουν πως η λεσβιακή κουλτούρα δεν είναι σύγχρονη εφεύρεση.

Καλλιστώ 
Αυτή η νύμφη ακόλουθη της Αρτέμιδας πήρε όρκο να παραμείνει παρθένα και δεν θα μπορούσε να μπει στον πειρασμό ακόμη και από τον Δία, τουλάχιστον στην ανδρική του μορφή. Αλλά όταν ο Δίας μεταμφιέστηκε σε Άρτεμη, ήταν που παρασύρθηκε στην αγκαλιά της θεάς. Ο Ησίοδος έγραψε ότι αφ' ότου αυτό το ραντεβού ανακαλύφθηκε, η Καλλιστώ μεταμορφώθηκε σε αρκούδα πριν από εκείνη γεννήσει το γιο της Αρκά. Η Καλλιστώ και ο Αρκάς αργότερα τοποθετούνται στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου και της Μικρής Άρκτου.

Άρτεμις 
Δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα, η θεά ήταν από διαφορετικές αναφορές μια σχεδόν αγενής παρθένα ή μια λεσβία με πολλές νύμφες ερωμένες, συμπεριλαμβανομένης της Κυρήνης, της Αταλάντης, και της Αντίκλειας καθώς και της θεάς της σελήνης Δίκτυννας. Για κάποιες μελετήτριες, ήταν εράστρια της Καλλιστώ πριν η νύμφη βιαστεί από τον Δία. Η ερευνήτρια Johanna Hypatia-Cybelaia γράφει ότι οι λεσβίες θιασώτισες την λατρευόταν ως Ορθία Αρτέμιδα, και ότι οι λεσβίες στο λιμάνι Παμφυλία αναφέρονται σε ύμνο της θεάς ως Άρτεμις Pergaea.

Οι Αμαζόνες 
Η αρχική φυλή γυναικών πολεμιστριών, οι Αμαζόνες ζούσαν σε μια κοινωνία απαλλαγμένη από άνδρες, όπου οι ισχυρές γυναίκες έκαναν ετερό σεξ μία ή δύο φορές το χρόνο - μόνο για αναπαραγωγικούς σκοπούς - με άνδρες σκλάβους που απήγαγαν από γειτονικά χωριά ή με αιχμάλωτους κατά τη διάρκεια των πολέμων, σύμφωνα με τον Στράβωνα. Τι συνέβαινε την υπόλοιπη χρονιά; Λοιπόν, πολλές μελετήτριες προτείνουν την ιδέα ενός πολιτισμού λεσβιών, υπάρχει τέχνη εκείνης της εποχής που απεικονίζει την Αμαζόνα Βασίλισσα Penthesilia να αποδέχεται ένα δώρο έρωτα από μια κυνηγό από τη Θράκη.

Αθηνά 
Η θεά της σοφίας και προστάτιδα της Αθήνας ήταν παρθένα για σχεδόν κάθε μελετήτρια της μυθολογίας, αλλά είχε εκφράσει μια ερωτική έλξη στην Myrmex μία επίσης παρθένα από την Αττική. Ωστόσο, τελείωσε άσχημα όταν η Myrmex προσποιήθηκε ότι έχει εφεύρει το αλέτρι, μια από τις δημιουργίες της Αθηνάς, και η Αθηνά μεταμόρφωσε τη νεαρή σε μυρμήγκι.

Αφροδίτη 
Ενώ η θεά του έρωτα, δεν προσδιορίζει σε περίοπτη θέση την εαυτή της ως λεσβία, η Ελληνίδα ποιήτρια Σαπφώ από τη Λέσβο (ναι, ήταν λεσβία) διηγήθηκε πολλές ερωτικές λεσβιακές ιστορίες και το όνομα της Αφροδίτης αναφέρεται ως η μεγαλύτερη προστάτιδα και σύμμαχος των λεσβιών εντός της ελληνικού πανθέου των θεανών.


Ίσιδα 
Η Αιγύπτια θεά, λατρευόταν και από τις Ελληνίδες-ες, είναι γνωστή για την επίλυση του ζητήματος της ταυτότητας του κοινωνικού φύλου στο παρελθόν. Η Iphis γεννήθηκε γυναίκα, αλλά ανατράφηκε ως άνδρας από τη μητέρα της, η οποία απέκρυψε την αλήθεια, επειδή ο σύζυγός της ήθελε έναν άνδρα διάδοχο. Τελικά, η Iphis ερωτεύτηκε την Ιάνθη, μια γυναίκα, και την αρραβωνιάστηκε.
Πριν από το γάμο, η Iphis προσευχήθηκε στο ναό της Ίσιδας για μια λύση, και ιδού! Αυτή έγινε αυτός. Όπως σημειώνεται στην Owlcation, αυτό μπορεί να ήταν ένα ετερό τέλος, αλλά η ιστορία του έρωτα δένεται με λεσβιακά θέματα.

Τειρεσίας 
Ο τυφλός προφήτης του Απόλλωνα ήταν ο πιο διάσημος στον ελληνικό μύθο όπου μετατράπηκε από άνδρα σε γυναίκα για επτά χρόνια. Κατά τη διάρκεια της επταετίας ως γυναίκα, ο Τειρεσίας έγινε ιέρεια της Ήρας, παντρεύτηκε, και είχε ακόμη και παιδιά, σύμφωνα με τον Ησίοδο. Μετά οι θεές τον αλλάξαν πάλι, ο Δίας ζήτησε να μάθει ποιές-οι απολαμβάνουν το σεξ περισσότερο, οι γυναίκες ή οι άνδρες. Ο Τειρεσίας αποκάλυψε πως οι κυρίες είχαν το περίπου 10 φορές καλύτερη απόλαυση από ό,τι οι άνδρες. Με την αναφορά του αυτή κέρδισε την τύφλωση του από την Ήρα.


Την είδηση την βρήκαμε στις 25.8.2016 και την μεταφράσαμε από την http://www.advocate.com/arts-entertainment/2016/8/25/20-gay-greek-gods?pg=13#article-content 

* Στην εικόνα είναι η Isis (καθήμενη δεξιά) που καλωσορίζει την Ελληνίδα ηρωίδα Ιώ, καθώς αυτή γεννήθηκε στην Αίγυπτο στους ώμους της προσωποποιημένης Nile, όπως απεικονίζεται σε μια ρωμαϊκή τοιχογραφία από την Πομπηία.

Sylvia Beach

Sylvia Beach 
14 Μαρτίου 1887 – 5 Οκτομβρίου 1962

Η κα. Beach, γεννημένη ως Nancy Woodbridge Beach, ήταν εκδότρια και βιβλιοπώλησα. Γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ, αλλά η οικογένειά της ζούσε, για ένα χρονικό διάστημα, στη Γαλλία. Η κα. Beach επέστρεψε με την οικογένειά της στις ΗΠΑ, αλλά τελικά ξαναγύρισε στη Γαλλία για να σπουδάσει γαλλική φιλολογία. Ενώ έκανε μια έρευνα ανακάλυψε το βιβλιοπωλείο που ανήκε στην Adrienne Monnier. Η κα. Monnier και η κα. Beach ερωτεύτηκαν και να έμειναν ε σχέση 36 χρόνια που έληξε με το θάνατο της κας Monnier. Άνοιξε το δικό της βιβλιοπωλείο για την αγγλική γλώσσα, το Shakespeare and Company το 1919. Το 1921 χρειάστηκε να επεκτείνει το κατάστημά της και το μετέφερε απέναντι από το κατάστημα της κας Monnier.

Πολλες διάσημες συγγράφισες-είς σύχναζαν βιβλιοπωλείο της, συμπεριλαμβανομένων: των DH Lawrence, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, TS Eliot, Γερτρούδη Στάιν και Aleister Crowley. Η κα. Beach έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να εκδοθεί το μυθιστόρημα του Τζέιμς Τζόις "Οδυσσέας" στα αγγλικά. Υπέφερε κάνοντας οικονομίες και έμεινε χρεωμένη, όταν ο Joyce υπέγραψε τελικά με άλλο εκδότη. Κατά τη διάρκεια της πίεσης το κατάστημά της διατηρήθηκε ζωντανό από μια ομάδα διάσημων συγγραφισών-έων, οι οποίες αποκαλούνταν οι Φίλες-οι του Shakespeare and Company. Τα μέλη της εταιρείας πρόσφεραν αναγνώσεις στο βιβλιοπωλείο για τις συνδρομήτριες που καταβέλλαν το χρηματικό ποσό του μέλους που μαζί με όλες τις εισπράξεις βοηθούν να κρατηθεί το κατάστημα ανοιχτό. Έπρεπε να κλείσει το 1942 το κατάστημά της, όταν συνελήφθη από τους Ναζί και φυλακίστηκε για 6 μήνες. Τα απομνημονεύματά της, "Shakespeare and Company", δόθηκαν στη δημοσιότητα το 1956. 
Μια συνέντευξη που αξίζει να δείτε με την κα. Beach θα την βρείτε εδώ.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Nell McCafferty

Nell McCafferty 
Γενήθηκε 28 Μαρτίου 1944

Η κ. McCafferty είναι δημοσιογράφος και θεατρική συγγράφισα και φεμινίστρια. Κέρδισε το πτυχίο Τεχνών της στο Πανεπιστήμιο Queen του Μπέλφαστ και στη συνέχεια εργάστηκε ως αντικαταστάτρια καθηγήτρια Αγγλικών. 

Ήταν στην πορεία, το 1972 γνωστή ως Ματωμένη Κυριακή, όταν Βρετανοί αλεξιπτωτιστές άνοιξαν πυρ εναντίον διαδηλωτών στο Derry, σκοτώνοντας 14. 

Είναι πιο γνωστή ως αρθρογράφος της εφημερίδας Irish times και των εκστρατειών της για τα δικαιώματα των γυναικών, το δικαίωμα στην έκτρωση και την ισότητα στο διαζύγιο. 

Έχει γράψει 3 θεατρικά έργα και 3 βιβλία. Η αυτοβιογραφία της, "Nell", δημοσιεύθηκε το 2004. 

Είχε σχέση δεκαπέντε ετών με την δημοσιογράφισα Nuala O'Faolain η οποία έληξε το 2002. 
 

Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Ann Burrell

Ann Burrell 
Γενήθηκε 21 Σεπτεμβρίου 1969

Η κ. Burrel είναι σεφ και έχει τηλεοπτική εκπομπή μαγειρικής. 

Σπούδασε στο Canisius College αποφοίτησε με πτυχίο στην αγγλική φιλολογία και στην Επικοινωνία και στη συνέχεια παρακολούθησε το Culinary Institute of America (CIA) 1992-1996. Μετακόμισε στην Ιταλία, όπου εγγράφτηκε στο ιταλικό Culinary Institute Αλλοδαπών και στη συνέχεια ξεκίνησε την καριέρα της σε εστιατόρια. 

Επέστρεψε στις Ην. Πολιτείες, όπου εργάστηκε σε πολλά υψηλού προφίλ εστιατόρια, συμπεριλαμβανομένου του Centro Vinoteca, ενώ διδάσκει στο CIA. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως sous chef στην τηλεοπτική σειρά «Iron Chef America" το 2005. Από τότε έχει εμφανιστεί σε μια σειρά από παραστάσεις όπως: "Μυστικά μίας Chef Εστιατορίου", "The Next Iron Chef" και ως συνδιοργανώτρια της "Οι Χειρότερες Μαγείρισες στις Ην. Πολιτείες". 

Έχει δημοσιευθεί το βιβλίο μαγειρικής της "Cook Like a Rock Star" το 2011. 

Το 2012 εκδήλωσε δημόσια την λεσβιοσύνη της και αρραβωνιάστηκε με την συντρόφισά της Koren Grieveson.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Jolie Justus

Jolie Justus 
Γενήθηκε  24 Φεβρουαρίου 1971 

Η κα. Justus είναι δικηγόρος και πολιτικός. 

Σπούδασε στο Southwest Missouri State University και το Πανεπιστήμιο του Missouri και στο Kansas City School of Law. 

Το 2006 εκλέχτηκε στη Γερουσία της πολιτείας Missouri και έγινε η πρώτη ανοιχτά λεσβία μέλος της Γερουσίας. Επανεξελέγη στη θέση της το 2010 και υπηρετεί σε μια σειρά επιτροπών, συμπεριλαμβανομένης της μεικτής Επιτροπής Νομοθετικής Έρευνας. Η κα. Justus είναι η Ηγέτιδα της Μειοψηφίας-Minority Leader. Το 2009, μπήκε στη λίστα των σαράντα νέων ηγέτιδων-ων δικηγόρων της LΒT κοινότητας "Σαράντα κάτω των 40". 

Εργάζεται επίσης στην Kansas City στο δικηγορικό γραφείο Shook, Hardy & Bacon, ως διευθύντρια των Αφιλοκερδών Υπηρεσιών.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

* Η ηγέτιδα της μειοψηφίας είναι η ηγέτιδα βάσης της δεύτερης μεγαλύτερης πολιτικής συγκέντρωσης σε ένα νομοθετικό σώμα 

** Οι Pro bono-Αφιλοκερδείς Υπηρεσίες, σε αντίθεση με τον παραδοσιακό εθελοντισμό, χρησιμοποιούν τις ειδικές ικανότητες επαγγελματιών για την παροχή υπηρεσιών σε όσες δεν είναι σε θέση να τις αντέξουν οικονομικά.

Bertha Harris

Bertha Harris 
17 Δεκεμβρίου 1937 – 22 Μαΐου 2005

Η κα. Harris ήταν μυθιστοριογράφισα. 

Φοίτησε στο κολλέγιο των Γυναικών του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, όπου απέκτησε MFA.

Τα έργα της ήταν λεσβιακά μεταμοντέρνα μυθιστορήματα επηρεασμένα από το κίνημα των λεσβιών και των γυναικών. Είναι πιο γνωστή για το μυθιστόρημά της "Lover" (1976). Έχει συγγράψει το "Η Χαρά του λεσβιακού σεξ - The Joy of Lesbian Sex" (1977) και δημοσίευσε τη βιογραφία της "Γερτρούδη Στάιν - Gertrude Stein” το 1995. Έγραψε 6 μυθιστορήματα και συνέβαλε σε μια ανθολογία διηγημάτων. 

Συντρόφισά της, για 24 χρόνια, ήταν η Camilla Clay Smith.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Dorothy-Marie "Dot" Jones

Dorothy-Marie "Dot" Jones 
Γεννήθηκε 4 Ιανουαρίου 1964

Η κα. Jones είναι ηθοποιός. Είχε ενεργό καριέρα στον αθλητισμό, πριν γίνει ηθοποιός. Στο γυμνάσιο ήταν πρωταθλήτρια αρσιβαρίστρια και άρχισε επίσης πάλη. 
Κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο πρωτάθλημα στην πάλη σε ηλικία 19 ετών και κερδίσε 15 παγκόσμια πρωταθλήματα συνολικά. Παρακολούθησε το Modesto Junior College και το Fresno State με υποτροφία. Ήταν πρωταθλήτρια στην σφαιροβολία το 1983 και το 1984. Κράτησε το εθνικό ρεκόρ από το 1983 έως το 1990.

Αυτή, επίσης, ήταν ικανή για τους Ολυμπιακούς των ΗΠΑ το 1988 στη σφαιροβολία, αλλά δεν δημιούργηθηκε ομάδα. 

Ο πρώτος ρόλος της ως ηθοποιού ήταν αυτός της πολεμίστριας στη σειρά "Ιππότες και πολεμίστριες-ές" (1992). Οι ρόλοι της σε ταινίες περιλαμβάνουν την "Patch Adams" (1998) και της " Material Girls" (2006). 
Η κα Jones έχει παίξει σε πολλές τηλεοπτικές εκπομπές, συμπεριλαμβανομένων της "Nip - Tuck" και "RuPaul's Drag U”, αλλά είναι πιο γνωστή για το ρόλο της ως η προπονήτρια Bieste στην σειρά "Glee" για την οποία ήταν δύο φορές υποψήφια για το βραβείο ΕΜΜΥ. 

Είναι νυμφευμένη με την για πολλά χρόνια συντρόφισά της Bridgett Casteen.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Mary Emma Woolley

Mary Emma Woolley 
13 Ιουλίου 1863 – 5 Σεπτεμβρίου 1947

Η κα. Wooley ήταν εκπαιδευτικός και σουφραζέτα. 

Σπούδασε στο Wheaton Seminary στο Norton, της Μασαχουσέτης και δίδαξε εκεί από το 1885 έως το 1891. Στη συνέχεια γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης πριν από τη μεταβίβαση έγινε η πρώτη φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Brown. Έλαβε Β.Α. το 1894 και ένα μεταπτυχιακό το 1895. 

Το 1894 άρχισε να διδάσκει την ιστορία της Βίβλου και λογοτεχνία στο Wellesley College και προήχθη σε καθηγήτρια το 1896. Το 1901 έγινε προεδρίνα του Mount Holyoke College. Ήταν προεδρίνα για 36 χρόνια και στο διάστημα αυτό έδωσε έμφαση στα ακαδημαϊκά πρότυπα και στη συνείδηση της κοινωνίας για την εκπαίδευση των γυναικών. Η κα. Woolley ήταν αντιπροεδρίνα της Αμερικανικής Ένωσης Πολιτικών Ελευθεριών (ACLU), σχετικά με το εθνικό συμβούλιο της YWCA και προεδρίνα της Αμερικανικής Ένωσης του Πανεπιστημίου Γυναικών από το 1927 έως το 1933. 

Συνταξιοδοτήθηκε το 1937 και συνέχισε το κοινωνικό της έργο μέχρι που έπαθε μια εγκεφαλική αιμορραγία το 1944. 

Το 1895 συνάντησε την καθηγήτρια Jeannette Augustus Marks και ήταν μαζί ως ζευγάρι μέχρι το θάνατο της κας Woolley. 


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Dawn Airey

Dawn Airey 
Γεννήθηκε στις 15 Νοεμβίου 1960

Η κα. Dawn Airey είναι στέλεχος της τηλεόρασης. 

Φοίτησε στο Cambridge, όπου σπούδασε Γεωγραφία. 

Το 1985 εντάχθηκε στην Central Independent Television ως Γενική Εκπαιδεύτρια. 

Το 1994, έγινε Υπεύθυνη για τις Τέχνες και Διασκέδαση στο Channel 4. Εντάχθηκε Κανάλι 5 το 1996 και έγινε Διευθύνουσα Σύμβουλος του το 2000. Εργάστηκε στον τηλεοπτικό οργανισμό δορυφορικής μετάδοσης, BSkyB, και εργάστηκε στο ITV Pic, πριν επιστρέψει στο Κανάλι 5 το 2008 ως Προεδρίνα και Διευθύνουσα Σύμβουλος της εταιρείας. Τον Αύγουστο του 2013 εντάχθηκε στην εταιρεία Yahoo! ως επικεφαλής της στην Ευρώπη, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Η κα. Airey είναι Αντιπροεδρίνα της The Royal Television Society, μέλος της The Royal Society of Arts και Διοικήτρια της The Television Festival Banff. Είναι επίσης μέλος του συμβουλίου της The British Library. 

Έχει συνάψει σύμφωνο συμβίωσης με την Jacqueline Lawrence.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html

Betty Berzon

Betty Berzon 
18 Ιανουαρίου 1928 – 24 Ιανουαρίου 2006

Η κα. Berzon ήταν ψυχολόγος, συγγράφισα και ακτιβίστρια για τα LBTQ δικαιώματα. 

Φοίτησε στα Πανεπιστήμια Stanford και UCLA πριν αποκτήσει το μεταπτυχιακό της στο San Diego State University. 

Δήλωσε δημόσια την λεσβιοσύνη της από το 1968 και βοήθησε να βρεθούν πόροι για το Κέντρο Υπηρεσιών της Λεσβιακής και Γκέι Κοινότητας το 1971. Αυτό ήταν το πρώτο κέντρο κοινωνικών υπηρεσιών για τις Lbtq στις Ην. Πολιτείες και είναι πλέον γνωστό ως LA Lesbian & Gay Center.

Ήταν επίσης η πρώτη ψυχοθεραπεύτρια στη χώρα που δήλωσε δημοσίως την εαυτή της ως λεσβία επαγγελματία της ψυχικής υγείας. Έγραψε πέντε βιβλία σχετικά με LBTQ θέματα συμπεριλαμβανομένων των "Positively Gay" (1979) και "Setting them Straight» (1996). Τα προσωπικά απομνημονεύματά της «Επιβιώνοντας από την Τρέλλα: Η ιστορία της ίδιας της θεραπεύτριας - Surviving Madness: A Therapist's Own Story" που δημοσιεύτηκε το 2002. 

Συντρόφισά της για 33 χρόνια ήταν η Teresa DeCrescenzo, προεδρίνα των Κοινωνικών Υπηρεσιών για Έφηβες Λεσβίες και Γκέι. 

Το 2013 το Φιλολογικό Ίδρυμα Lambda ξεκίνησε το βραβείο Ανερχόμενων Συγγραφισών “Betty Berzon”.


Την είδηση την βρήκαμε και την μεταφράσαμε από την http://www.iisgd.org/A_Gay_a_Day_Archives_5_2.html