"Κυρία, είστε λεσβία;" “Ναι”

Όταν ρωτούν "Κυρία, είστε λεσβία;", τις-τους λέω ναι

Δεν είναι εύκολο για μία δασκάλα να εκ-δηλώνεται δημόσια μέσα στην τάξη. Αλλά βλέποντας πως γίνεται αποδεκτή μπορεί να βοηθήσει πραγματικά τις λεσβίες μαθήτριες στο σχολείο

Ποτέ δεν πρόκειται να είναι η αγαπημένη σας ερώτηση από μία μαθήτριά-ή. Αλλά αυτή τη στιγμή, τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο; Ήμασταν στη μέση των γυρισμάτων ενός ντοκιμαντέρ, “Σχολή του κ. Ντρου για αγόρια”, σε ένα σχολείο για το καλοκαίρι για αγόρια με προβλήματα συμπεριφοράς. Αυτή ήταν μία ερώτηση που ήλπιζα πως δεν θα καταλήξει μπροστά στην κάμερα.
Δούλευα με τους μαθητές μόνο για τρεις εβδομάδες και η σεξουαλικότητά μου ήταν κάτι που απλά δεν ήθελα να ασχοληθώ προς το παρόν. Δεν είχα πει κάποια ψέματα, αλλά είχα σίγουρα ήμουν φειδωλή – είχα υπεκφύγει, ίσως - την αλήθεια.

Τώρα είμαστε εδώ, με τις τηλεοπτικές κάμερες μπροστά μας, και εδώ ήταν ο Τομ, ένα αγόρι με Διάσπαση Προσοχής και Αδυναμία Συγκέντρωσης και μια αδιαπραγματεύτη αίσθηση του σωστού και του λάθους, του οποίου την ερώτηση δεν επρόκειτο να αποφύγω. Θα μπορούσα να ακούσω σχεδόν το γύρισμα των ζούμ φακών να εστιάζον στο πρόσωπό μου καθώς σταμάτησα για να εξετάσω τις συνέπειες του τι ήμουν έτοιμη να πω, ενδεχομένως μπροστά σε δύο εκατομμύρια τηλεθεάτριες-τές.

"Κυρία, είστε λεσβία;"
“Ναι”, ήρθε η απάντηση.
“Είστε ψεύτρα”, είπε. Και αυτό ήταν αλήθεια - είχα ήδη, στο παρελθόν, αποφύγει να απαντήσω υπεκφεύγοντας.

 Ως δασκάλα, όταν είσαι παρέα με παιδιά ή έφηβες-ους όλη την ημέρα, το να είσαι ανοιχτά λεσβία μπορεί να είναι αρκετά τρομακτικό. Και εδώ, υπήρχαν και κάμερες παντού. Αλλά τώρα το είχα πει και δεν μπορούσα να το πάρω πίσω. Ήθελα απεγνωσμένα να μην με νοιάζει για για τα παιδιά. Δεν χρειαζόμουν την αποδοχή τις-τους, αλλά “τσίμπησα” στην αποδοκιμασία τις-τους.

 Το ντοκιμαντέρ προβλήθηκε και το Channel 4 αποφάσισε να μην μεταδόσει την δημόσια εκ-δήλωσή μου σε ολόκληρο το έθνος. Αλλά έμαθα για μένα, ότι, είναι καλύτερα να είμαι ανοιχτά λεσβία. Βασικά, έχω υπάρξει τυχερή: σε γενικές γραμμές, έχω δουλέψει σε σχολεία που το προσωπικό ήταν ρεαλίστριες-ες και οι μαθήτριες-ες με αποδέχθηκαν. Ακόμα και ο Tom από το θερινό σχολείο ήταν εντάξει μόλις του εξήγησα. Υποθετικά, ήταν ένα από τα παιδιά που με αμφισβήτισαν περισσότερο στη χώρα, αλλά δεν αισθάνεται την ανάγκη να αποτελεί αμφισβήτηση για μένα. Μου είπε πως η σεξουαλικότητά μου δεν είχε καμία σημασία, ότι ήταν μια χαρά και ότι δεν πρέπει ποτέ να προσπαθώ να την κρύψω. Και αυτή είναι η χαρά του να είσαι δασκάλα: μερικές φορές, οι μαθήτριες-τές έχουν περισσότερη σοφία από ό,τι εσύ.

Αναθυμούμενη την πρώτη φορά που με αποκάλεσε "γαμημένη λεσβία" ένας μαθητής εξακολουθεί να συσπάται το πρόσωπό μου και έτσι είχα αποφασίσει ότι, κατά το γύρισμα του ντοκιμαντέρ, δεν θα αποκαλύψω τίποτε για την σεξουαλικότητά μου. Αυτό ήταν απλώς ένα καλοκαιρινό σχολείο. Τα παιδιά δεν χρειάζεται να γνωρίζουν το σεξουαλικό προσανατολισμό μου, προκειμένου να εργαστούν για τη συμπεριφορά τους και τα μαθηματικά τους. Αλλά το να κρύψω ένα τόσο αναπόσπαστο μέρος της εαυτής μου ήταν δύσκολο ενώ οι συναδέλφισες-οι Mark, Ben, Dom και ακόμη και ο ίδιος ο κ. Drew τόσο ανοιχτά αναφέρονται αντίστοιχα στις συντρόφισές-ους τις-τους. Γι 'αυτό και αναφερόμουν στην συντρόφισά μου χρησιμοποιόντας πληθυντικό αριθμό "αυτές-οι" όχι "αυτή" ελπίζοντας πως καμιά-νεις δεν θα καταλάβει. Μπορείτε να σκεφτείτε ότι φαίνεται γελοίο στην Αγγλία του 21ου αιώνα. Αλλά η ίδια η εσωτερική πάλη υπάρχει στις δασκάλες-ους όλης της χώρας κάθε μέρα.

Πολλές (πάρα πολλές) είναι απλώς τρομοκρατημένες για το τι θα σήμαινε γι' αυτές αν εκ-δηλώνονταν δημόσια στο σχολείο. Φοβούνται να αφεθούν, είναι ευάλωτες στις παρατηρήσεις του προσωπικού - κάποιες από αυτές τις πληγώνουν - ή τα παιδιά να μην τις επιτρέπουν να μπουν στα αποδυτήρια. Οι δασκάλες-καθηγήτριες φοβούνται πως οι γονείς θα πιστεύουν ότι, μιλώντας ανοιχτά για τη σεξουαλικότητά, πως μιλάμε και για το σεξ και όχι για πρόσωπα που ερωτεύονται.
Καθ' όλη την 10χρονη καριέρα μου, έχω δοκιμάσει διάφορες προσεγγίσεις, κρύβοντας τη σεξουαλικότητά μου σε μερικά σχολεία και μερικές φορές από επιλογή, εκ-δηλώθηκα δημόσια σε άλλα σχολεία και κάποιες φορές μετά από μια ατυχή συνάντησή μου με μια-ένα γονέα σε ένα μπαρ. Αρχίζουν τότε να μουρμουρίζουν διάφορα γύρω-γύρω.

Ως πρόσφατα πιστοποιημένη δασκάλα, η δημόσια εκ-δήλωσή μου διακόπηκε απότομα όταν ένας 8χρονος κτύπησε με μπουνιά στο πρόσωπο έναν συμμαθητή του. Ο θύτης ήρθε στην τάξη μου, ταραγμένος, οι λέξεις ανάβλυζαν για το γεγονός ότι επρόκειτο να αποβληθεί.
"Γιατί τον χτύπησες;” ρώτησα.
"Σας υποτιμούσε λεκτικά” Είπε ... είπε ότι είστε λεσβία".
Το αγόρι έκλαιγε. Άφησα κάτω το σάντουίτς μου, προετοιμάζοντας με να απαντήσω στην ερώτησή του και ελπίζοντας ότι η απάντησή μου δεν θα τον κάνει να αισθάνεται ότι η ιπποτική του προσπάθειά ήταν εντελώς χαμένη.
"Είμαι". Σιωπή. “Γαμώτο”, είπε.
Δεν θα μπορούσα να βοηθήσω, αλλά γελάσαμε.

Αποβλήθηκε για κάποιες μέρες και δέχτηκα ένα σμήνος ερωτήσεων από παντού. Αλλά ο σάλος κράτησε μόνο περίπου μια εβδομάδα: αυτό ήταν σαν τον φιλελεύθερο Totnes, τελικά.
Στο επόμενο σχολείο μου από μόνη μου εκ-δηλώθηκα δημόσια στις μαθήτριες-ες στα μέσα της πρώτης μου χρονιάς. Έλαβαν την δημόσια εκ-δήλωσή μου ομόφωνα ως «κάτι». Ένας αριθμός των μελών του προσωπικού, από την άλλη πλευρά, ήταν λιγότερο μπλαζέ. Δεν ήταν ανάρμοστο προς εμένα με βάση την εικόνα που είχε μια φίλη μου από το γραφείο προσωπικκού. Οι φωτογραφίες των συζύγων και των παιδιών τις-τους ήταν, φυσικά, άμεμπτες.

Μια μέρα ένα μέλος της ηγετικής ομάδας με κάλεσε στο γραφείο για να μου ζητήσει να "να φέρομαι και να δρω λιγότερο ως λεσβία". Πραγματικά. Τώρα, ως μια λεσβία που φοράω φορέματα και τακούνια, έχω μακριά ξανθά μαλλιά και βαμμένα νύχια, ο μόνος τρόπος που θα μπορούσα να φανταστώ που να ενεργώ ως "λιγότερο λεσβία" ήταν στην πραγματικότητα το να μην είμαι λεσβία. Ίσως αυτό να ήταν η ελπίδα της. Παραιτήθηκα από επικεφαλής του μορφωτικού ιδρύματος Sixth Form.

 Αυτό μου έδωσε ένα μάθημα, να μην ανέχομαι την λεσβοφοβία. Έκτοτε, εκ-δηλώνομαι δημόσια σε κάθε σχολείο και μιλάω ανοιχτά με τις μαθήτριές-ες για το τι σημαίνει να χρησιμοποιούν τη λέξη "λεσβία" υποτιμητικά.

Αισθάνομαι ότι έχω κανονικοποιήσει την λεσβιακότητα για αυτές-ους. Δεν είμαι η λεσβία δασκάλα: Είμαι μια δασκάλα η οποία συμβαίνει να είμαι λεσβία. Και καμιά-νείς δεν νοιάζεται. Ή, τουλάχιστον, έτσι φαίνεται. Αλλά αν κοιτάξετε λίγο βαθύτερα, θα βρείτε μια ολόκληρη σειρά μαθητριών, σπουδαστριών και ενηλίκων που νοιάζονται: η γεμάτη περιέργεια 8χρονη, ο 11χρονος που μόλις εκ-δηλώθηκε δημόσια, η 10χρονη τρανς μαθήτρια, η κόρη της καθαρίστριας που μόλις μετακόμισε μαζί με την συντρόφισά της. Όλες αυτές-οί οι άνθρωποι αισθάνονται πιο ασφαλείς και πιο αποδεκτές, επειδή είμαι ανοιχτά λεσβία, είμαι ασφαλής και είμαι αποδεκτή. Χωρίς αμφιβολία, το να υπάρχει μια δασκάλα ανοικτά λεσβία σε ένα σχολείο είναι ανεκτίμητο όταν συζητάμε για την πολυμορφία-διαφορετικότητα και την αντιμετώπιση της λεσβοφοβίας.

Δυστυχώς, το γεγονός παραμένει ότι από το σύνολο των λεσβιών διδασκαλισών που ξέρω, είμαι η μόνη που έχει εκ-δηλωθεί δημόσια στην τάξη. Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι κάθε λεσβία δασκάλα θεωρεί ότι δεν μπορεί να εκ-δηλωθεί δημόσια στις συναδέλφισες-ους τις, πόσο μάλλον στις μαθήτριες-ες τις, και το να ζητάς να εκ-δηλωθούν δημόσια για το καλό των μελλοντικών γενεών είναι μεγάλη απαίτηση. Ζητάς από την πιο ευάλωτη του εργατικού δυναμικού μας να μπει στο στόχαστρο.

Ποια είναι η λύση λοιπόν; Σίγουρα, αν τα πράγματα συνεχίσουν να βελτιώνονται, οι λεσβίες που ανήκουν στο προσωπικό πρέπει να επιμείνουν στις προσπάθειές τις; Λοιπον ναι. Αλλά αυτό που χρειαζόμαστε επίσης είναι, οι ετερό που ανήκουν επίσης στο προσωπικό να φωνάξουν πιο δυνατά. Τις χρειαζόμαστε για να εμφανίζονται στις αφίσες Stonewall, να ανφέρονται ανοιχτά σε λεσβίες φίλες και συγγενείς, να αφαιρέσουν το στίγμα της συζήτησης για την σεξουαλικότητα - διότι αναγνωρίζουν ότι, παρά τη νομιμοποίηση της παιδοθεσίας από λεσβιακά ζευγάρια και την ισότητα του γάμου, το να αντιμετωπίσεις τη σεξουαλικότητά σου μπορεί να είναι δύσκολο - στο προσωπικό, καθώς και στις μαθήτριες-ες.

Αν μπορέσουμε να το επιτύχουμε αυτό, τότε θα είναι κάποιος από τους τρόπους που θα μειώσει το 90% των Lbtiq μαθητριών οι οποίες δηλώνουν ότι έχουν πέσει θύμα εκφοβισμού λόγω της σεξουαλικότητάς τις ή το 40% που αυτοτραυματίζονται. Ίσως, θα μπορούσε να φτάσει ακόμη σε ένα σημείο όπου η πλειονότητα του Lbtiq προσωπικού δεν θα αισθάνεται την ανάγκη να πει ψέμματα ή να αποκρύψει την σεξουαλικότητά της-του. Σίγουρα, για το 2015, αυτός είναι ένας αρκετά λογικός στόχος.

 

Την είδηση την βρήκαμε στις 16.6.2015 και την μεταφράσαμε από την The guardian.com στην http://www.theguardian.com/education/2015/jun/16/lesbian-teacher-out-classroom-gay-students-school