Βιασμοί, βασανιστήρια, μαζικές δολοφονίες: συνολικά 50.000 γυναίκες δολοφονήθηκαν στο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης γυναικών το Ravensbrück.
Το νέο βιβλίο της Σάρα Χέλμ που περιλαμβάνει μαρτυρίες διασωθεισών, αποκαλύπτει την ανείπωτη φρίκη που έκρυβαν οι τοίχοι. Στο στρατόπεδο αυτό στέλνονταν οι «ανεπιθύμητες» γυναίκες: τσιγγάνες, πολιτικές κρατούμενες, μέλη της αντίστασης, λεσβίες*2 και μικρο-εγκληματίες.
Σαν εργαστηριακά κουνέλια συμμετείχαν σε αποτρόπαια ιατρικά πειράματα, ενώ υποβάλλονταν σε βασανιστήρια και βιασμούς.
Η Καταρίνα Γουάιτζ, ήταν η πρώτη γυναίκα που κατάφερε να το σκάσει από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ravensbrück σκαρφαλώνοντας τον τοίχο. Ακροβάτρια στο επάγγελμα, το «έγκλημα» που την έστειλε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν η τσιγγάνικη καταγωγή της, που κατά τον Χίτλερ την κατέτασσε ως «εκφυλισμένη ύπαρξη» που «απειλούσε να μολύνει την Αρία φυλή»
Δύο φορές αυτή η γενναία νεαρή γυναίκα προσπάθησε ανεπιτυχώς να διαφύγει και πέρασε μήνες βασανιστηρίων μετά την σύλληψη της, ωστόσο απτόητη προσπάθησε ξανά και τα κατάφερε. Μέσα στο σκοτάδι κατάφερε να περάσει απαρατήρητη από τις-τους φρουρούς των SS και τα σκυλιά τους, σκαρφάλωσε στην οροφή του κυλικείου του προσωπικού και από εκεί, χρησιμοποιώντας την εμπειρία της στο τσίρκο, πήδηξε στον ηλεκτροφόρο φράκτη, τον οποίο κάλυψε με κουβέρτα, σκαρφάλωσε 5 σειρές συρματοπλέγματα και έναν τοίχο 5 μέτρων και κατάφερε να διαφύγει στο δάσος.
Ηταν ελεύθερη για τρεις μέρες και νύχτες, διάστημα κατά το οποίο όλες οι άλλες γυναίκες στο θάλαμο αναγκάστηκαν να σταθούν σε στάση προσοχής, χωρίς να κουνιούνται και χωρίς τροφή ή νερό.
Την τέταρτη ημέρα το πρωί την έσυραν πίσω, καλυμμένη με αίμα και δαγκωνιές σκυλιών. Την έριξαν πίσω στο θάλαμο με τις τιμωρημένες συγκρατούμενες της και τις είπαν «κάντε την ότι θέλετε», παρανοϊμένες από την πείνα και την κούραση, πήραν καρεκλοπόδαρα και κυριολεκτικά τη σκότωσαν στο ξύλο, κάνοντας οι ίδιες τη βρώμικη δουλειά των φρουρών τις.
Πολλές χιλιάδες γυναίκες υπέστησαν παρόμοια μακάβρια μοίρα στα έξι χρόνια που υπήρχε το στρατόπεδο εξόντωσης Ravensbrück. Εργάζονταν μέχρι θανάτου, χωρίς φαγητό, βασανίζονταν, απαγχονίζονταν, εκτελούνταν, δολοφονούνταν με αέρια ή καίγονταν ζωντανές στα κρεματόρια.
Παραδόξως, όταν οι πρώτες κρατούμενες έφτασαν στη Ravensbrück, 55 μίλια βόρεια του Βερολίνου, τον Μάιο του 1939 αντιμετώπισαν μία διαφορετική πραγματικότητα.
Πολιτικές αντίπαλες, εργαζόμενες του σεξ, και «ανεπιθύμητες», μεταφέρθηκαν εκεί από τα μπουντρούμια, τα σκοτεινά κελιά και τα ζοφερά πτωχοκομεία σε όλη τη Γερμανία, όπου ήταν κλειδωμένες γιατί δεν ανταποκρίνονταν στο «Kinder, Kuche, Kirche» (Παιδιά, κουζίνα, εκκλησία) ιδανικό των Ναζί για τη γυναικεία φύση.
Όταν κατέβηκαν από τα σκούρα λεωφορεία, αντίκρισαν τα καταγάλανα νερά της λίμνης και η μυρωδιά ενός πευκοδάσους γέμισε τους πνεύμονές τις. «Οι καρδιές μας φτερούγισαν από χαρά», θυμάται η Λίζα Ούλριχ, κομμουνίστρια και πρώην κρατούμενη στο στρατόπεδο. Δεν υπήρχαν παρατηρητήρια. Μέσα από το συρματόπλεγμα φαίνονταν πολύχρωμα λουλούδια και ένα κλουβί με παγόνια και έναν παπαγάλο. Η ψευδαίσθηση της ηρεμίας τις όμως αμέσως γκρεμίστηκε όταν «ορδές γυναικών φυλάκων με άγρια σκυλιά όρμησαν σε εμάς με εντάλματα και μας φώναζαν σκύλες και πόρνες».
Από τότε, κάθε λεπτό των ημερών που ακολουθούσαν ήταν πειθαρχία με σειρήνες και κανόνες, ενώ μέσα στον θάλαμο, οι γυναίκες ήταν στοιβαγμένες σαν ζώα. Μάλιστα η πειθαρχία τηρούνταν όχι μόνο από τις φρουρούς, αλλά και από τις συνεργάτιδες μεταξύ των κρατουμένων, οι «αρχηγίνες των θαλάμων» που "προσλαμβάνονταν" ανάμεσα στις κρατούμενες, ήταν συχνά πιο απάνθρωπες και από τις φρουρούς.
Το Ravensbrück ήταν μία τεράστια μηχανή θανάτου, όπου τα πάντα οδηγούσαν εκεί. Όσες ήταν πολύ άρρωστες ή κουρασμένες από τις κακουχίες ήταν οι επόμενες στη λίστα εξόντωσης.
Τακτικά στο στρατόπεδο έφταναν φορτηγά τα επονομαζόμενα Himmelfahrt («του Παραδείσου») που έπαιρναν ομάδες γυναικών για άγνωστους προορισμούς από τους οποίους δεν θα επέστρεφαν ποτέ.
Αργότερα αποδείχθηκε ότι ήταν οι θάλαμοι αερίων των Ναζί σε μυστικά κέντρα στη Γερμανία ή την Αυστρία ή - πιο συχνά - στα στρατόπεδα θανάτου του Άουσβιτς ή του Μπέλσεν.
Η έμπνευση πίσω από αυτή την επίγεια αναπαράσταση της κόλασης ήταν ο Χάινριχ Χίμλερ, ο αρχηγός των SS, ο οποίος επέβλεπε το δίκτυο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και ήταν ένας συχνός επισκέπτης στο Ράβενσμπρακ.
Ήταν αυτός που επικύρωσε τη χρήση της μεθόδου Pruegelstrafe, κατά την οποία οι κρατούμενες δένονταν πάνω σε ένα ξύλινο άλογο και δέχονταν 25 χτυπήματα με μαστίγιο στους γλουτούς.
Το χειρότερο όμως είναι τα ανατριχιαστικά ιατρικά πειράματα που διεξάγονταν στις κρατούμενες.
Οι συνεδρίες αυτές ξεκίνησαν με το γιατρό του στρατοπέδου, Γουόλτερ Σόνταγκ. Ενθαρρυμένος από τον Χίμλερ ξεκίνησε τη δοκιμή-τέστ τρόπων δολοφονίας των κρατουμένων. Η ένεση με βενζίνη ή φαινόλη στις φλέβες τις ήταν προσφιλής μέθοδος.
Ο Σόνταγκ ήταν σαδιστικά ωμός. Κάθε πρωί, ντυμένος με την άψογα μαύρη ομοιόμορφη SS στολή του, πέρναγε κατά μήκος της γραμμής των γυναικών που περίμεναν έξω από το στρατόπεδο του νοσοκομείου με δαγκώματα σκυλιών, χαρακιές από ξυλοδαρμούς ή κρυοπαγήματα και τις κλωτσούσε με τις μπότες του, ή τις χτυπούσε με ένα ραβδί από μπαμπού. Επίσης λέγεται ότι απολάμβανε ιδιαίτερα την εξαγωγή υγιών δοντιών χωρίς αναισθητικό.
Βρίσκεστε στο Α' μέρος για να βρεθείτε στο Β' μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 10.1.15 από την iefimerida στην http://www.iefimerida.gr/news/186231/i-friki-toy-ravensmprak-zontas-se-gynaikeio-stratopedo-sygkentrosis-ton-nazi-eikones
Οι αστερίσκοι είναι δικοί μας.
*1 Η λέξη Nazi προέρχετε από την λέξη Nationalismus που σημαίνει Εθνικισμός κατ' επέκταση ναζί=εθνικίστρια-ης.
*2 Οι λεσβίες επίσης βασανίστηκαν ως ανεπιθύμητες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά σπάνια αναφέρονται.
