Sarah Helm: Ravensbruck, Hitler’s Concentration Camp For Women Β'

Μία από τις εμμονές του Χίμλερ ήταν η πεποίθηση του ότι το τακτικό σεξ κάνει καλύτερους τους στρατιώτες, και ο ίδιος έδωσε εντολή στον Σονταγκ να βρει έναν τρόπο να έχουν σεξουαλική επαφή σε οίκους ανοχής, χωρίς να κολλάνε αφροδίσια νοσήματα. Ο γιατρός πειραματίστηκε με εργαζόμενες του σεξ στο Ravensbrück σε αναζήτηση μιας θεραπείας για τη σύφιλη και τη βλεννόρροια. 
Δεν υπάρχουν αρχεία για το πώς διεξάγονταν αυτά τα πειράματα, αν και όλες-οι γνώριζαν ότι συνέβαιναν. Μία επιζώσα από το στρατόπεδο είχε ακούσει ότι σε μία σειρά πειραμάτων η σύφιλη εγχεόταν στο νωτιαίο μυελό. 

Αλλά απτές αποδείξεις υπάρχουν για μία σειρά από μακάβριες ιατρικές δοκιμές που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1942, όταν 75 από τις νεότερες και πιο υγιείς γυναίκες – όλες Πολωνές - κλήθηκαν να συγκεντρωθούν στο έδαφος του προαυλίου, όπου ο χειρουργός των SS Καρλ Γκεμπχαρντ σήκωσε τις φούστες τις για να επιθεωρήσει τα πόδια τις. Εξι από αυτές επιλέχθηκαν και στάλθηκαν στο νοσοκομείο του στρατοπέδου. Εκεί τις έκαναν μπάνιο και τις έβαλαν σε κρεβάτια με καθαρά σεντόνια. Στη συνέχεια, μια νοσοκόμα ξύρισε τα πόδια τις και τις οδήγησε στο θάλαμο του χειρουργείου. 

Καθώς βυθίζονταν στο αναισθητικό, μία από αυτές επαναλάμβανε ξανά και ξανά: «Δεν είμαστε ινδικά χοιρίδια ... δεν είμαστε ινδικά χοιρίδια» αλλά αυτό ακριβώς ήταν και στο στρατόπεδο τις αποκαλούσαν Kaninchen (κουνέλια). 
Όταν το πρώτο «κουνέλι» ξύπνησε, τα πόδια της ήταν στο γύψο. Μέσα σε λίγες ώρες η ίδια και οι άλλες ούρλιαζαν από τους πόνους καθώς τα πόδια τις άρχισαν να πρήζονται. Είχαν χρησιμοποιηθεί σε πειράματα για να ανακαλύψουν καλύτερα φάρμακα για τη θεραπεία των πληγών του πολέμου των στρατιωτών της Γερμανίας. 
Τα πόδια των γυναικών είχαν ανοιχτεί και μολυνθεί με βακτήρια, βρωμιές, γυαλιά και θραύσματα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι η μόλυνση θα εξαπλωθεί περαιτέρω. Μέρες αργότερα, ο γύψος αφαιρούνταν και οι πληγές τις αντιμετωπίζονταν με διαφορετικά πειραματικά φάρμακα. Τα «κουνέλια» που δεν συνεργάζονταν ή φώναζαν πολύ δυνατά λόγω του πόνου, δέχονταν θανατηφόρες ενέσεις. 

Τα ιατρικά πειράματα υποτίθεται ότι ήταν άκρως απόρρητα, αλλά ολόκληρο το στρατόπεδο τα γνώριζε και ήταν τρομοκρατημένο. 

Για να βοηθηθεί η μαζική σφαγή, ο Χίμλερ αποφάσισε ότι το Ravensbrück θα πρέπει να έχει το δικό του θάλαμο αερίων, που χτίστηκε τον Ιανουάριο του 1945. Το στρατόπεδο ήταν υπερπλήρες σε οριακό σημείο και έπρεπε να κάνει χώρο για ακόμα περισσότερες κρατούμενες, ειδικά όταν έκλεισαν τα στρατόπεδα στην Ανατολή. Οι εκτελέσεις και οι ενέσεις ήταν χρονοβόρες. Οι θάλαμοι αερίων ήταν ταχύτεροι και διπλασίαζαν τον αριθμό των νεκρών. Αρχικά χρησιμοποιήθηκε μία παλιά αποθήκη. Με διαστάσεις 3x5 ήταν όσο ένα γκαράζ αυτοκινήτων σε μέγεθος, ενώ τα κενά και οι τρύπες στους τοίχους καλύπτονταν με μαστίχα. 

 Οι γυναίκες ωθούνταν στο εσωτερικό, 150 τη φορά, και έκλεινε η πόρτα. Στη συνέχεια, ένα δοχείο αερίων έπεφτε από την οροφή. Σύμφωνα με μία μάρτυρα, υπήρχαν φωνές και κλάμα για δύο έως τρία λεπτά, στη συνέχεια σιωπή. Οι φυλακισμένες στον πλησιέστερο θάλαμο άκουγαν τα φορτηγά να μαρσάρουν και αναρωτιόντουσαν γιατί οι κινητήρες παραμένουν σε λειτουργία για τόσο πολύ. Στη συνέχεια, κάποια είπε ότι ήταν για να καλύψουν τις κραυγές από το θάλαμο αερίων. 

Μέσα σε ένα μόνο σαββατοκύριακο, 2.500 γυναίκες δηλητηριάστηκαν με αέρια. Στόχος ήταν να μην υπάρξουν ζωντανές μάρτυρες όταν θα έφταναν οι συμμαχικές δυνάμεις. Αλλά υπήρχαν ακόμη χιλιάδες γυναίκες στο χώρο στις 30 Απριλίου 1945, όταν οι επιζώσες ξύπνησαν με το βρυχηθμό του ρωσικού πυροβολικού. Οι φρουροί των SS είχαν φύγει, και οι γυναίκες ετοίμαζαν κόκκινη σημαία για να την κρεμάσουν στο στρατόπεδο. Αλλά οι «απελευθερωτές» του Κόκκινου Στρατού τις έφεραν μια νέα φρίκη, τους βιασμούς. 
Από τότε που είχε περάσει τα γερμανικά σύνορα, ο Κόκκινος Στρατός είχε εμπλακεί σε αρκετά σεξουαλικά εγκλήματα και τώρα βίαζε και τις γυναίκες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ακόμα και τις Ρωσίδες. 
Η Νάντια Βασιλίεβα, Ρωσίδα νοσοκόμα, θυμάται, ότι αρχικά τις υποδέχθηκαν σαν αδελφές και στη συνέχεια μετατράπηκαν σε τέρατα. 
«Ήμουν σχεδόν πτώμα» θυμάται η Ιλσε Χάινριχ «και έπρεπε να υποβληθούμε και σε αυτό». Οι έγκυες γυναίκες και οι λεχώνες βιάστηκαν επίσης. 
Μια άλλη γυναίκα κατήγγειλε ότι οι στρατιώτες απαιτούσαν πληρωμή για την απελευθέρωση. «Οι Γερμανοί ποτέ δεν μας βίασαν επειδή μας θεωρούσαν γουρούνια, αλλά οι δικοί μας στρατιώτες το έκαναν. Ο Στάλιν είχε πει ότι κανένας στρατιώτης δεν έπρεπε να πάρει αιχμάλωτες-ους, έτσι μας αντιμετώπιζαν σαν σκουπίδια. 
Δεδομένου ότι όλες οι γενναίες γυναίκες της Ravensbrück είχαν περάσει και επιβιώσει από τις αντιξοότητες, αυτή η κακοποίηση ήταν η τελική ταπείνωση. 

Τα αποσπάσματα του κειμένου είναι από το επερχόμενο βιβλίο της Σάρα Χελμ «If This Is A Woman: Inside Ravensbruck, Hitler’s Concentration Camp For Women» που θα κυκλοφορήσει στις 15 Ιανουαρίου.

Βρίσκεστε στο Β' μέρος για βρεθείτε στο Α' μέρος πατήστε εδώ


Την είδηση την βρήκαμε στις 10.1.15 από την iefimerida στην http://www.iefimerida.gr/news/186231/i-friki-toy-ravensmprak-zontas-se-gynaikeio-stratopedo-sygkentrosis-ton-nazi-eikones